“Dit jaar kreeg ik een heel bijzonder nieuwjaarskaartje van een Libelle-lezeres”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over mannen- versus vrouwenvriendschappen

In deze tijd van het jaar krijg ik online weleens nieuwjaarswensen van Libelle-lezeressen. Ze zijn altijd hartverwarmend en vaak ook gericht aan Ilse en Kwinten. Maar deze keer zit er een aparte boodschap tussen. Bij de wensen zit een foto van lachende mannen, hoedjes op hun hoofd, slingers in de lucht, champagnefluit in de hand, met als onderschrift: ‘Voilà, dit zijn onze lieve wederhelften in volle bromance-modus.’

Het berichtje intrigeert me, want het is de eerste keer dat iemand me een digitaal nieuwjaarskaartje stuurt met een ‘challenge’ erbij. De uitdaging luidt als volgt: tijdens het oudjaarsfeestje bij de betreffende lezeres ontstond er een even plezierige als felle discussie over de verschillen tussen vrouwenvriendschappen en mannenvriendschappen. De mannen maakten lacherige opmerkingen over het feit dat vrouwen graag lang (lees: eindeloos) praten over zaken waar mannen slechts vier of vijf zinnen voor nodig hebben. En dat vriendschappen van mannen veel ‘eenvoudiger’ zijn, terwijl die van hun vrouwen vaak veel complexer lijken, waardoor er weleens een haar in de vriendschapsboter komt te zitten.

Het berichtje eindigt met de vraag of ik, als ‘haar’ Libelle-columnist, mijn kijk op de zaak wil geven. Immers, als man die wekelijks schrijft voor een vrouwelijk publiek, zal ik toch wel een redelijk objectieve kijk hebben. Hmm, als zij het zó brengt, kan ik de uitdaging eigenlijk niet uit de weg gaan. Maar voor alle zekerheid schakel ik toch eerst mijn favoriete hulplijn in.

Terwijl ik Ilse het bericht voorlees, verschijnt er al een ondeugend lachje op haar gezicht. Haar blik spreekt boekdelen: ik begeef me op bijzonder glad ijs, en ik kan maar beter kniebeschermers, elleboogbeschermers en een degelijke helm opzetten, want ik zal ongetwijfeld op mijn gezicht gaan. Maar wie niet waagt, niet wint, toch?

Het moet toch mogelijk zijn om dit thema boven het niveau van cafépraat uit te tillen? Vrouwen en mannen zijn nu eenmaal verschillend, maar zijn we dat niet gewoon allemáál? En daar is niets mis mee. Kijk bijvoorbeeld naar de manieren waarop we op social media communiceren. Voor mannen lijkt een ‘thumbs-up’ op WhatsApp vaak al voldoende om te laten weten dat we aan elkaar denken. Bij vrouwen gaat dat iets anders. Een bericht kan resulteren in een stortvloed aan emoticons, inclusief hartjes, duimpjes en een hele regenboog aan expressies die wij mannen niet eens proberen te ontcijferen.

De groepsdynamiek in veel vrouwenkringen lijkt soms op de complexe choreografie van luchtverkeersleiders. Mannen daarentegen? Die grommen, knikken en sturen bij belangrijk nieuws een simpele ‘hahaha’ ter bevestiging.

Het toeval wil dat Ilse en ik elkaar wederzijds als atypische vrouw en man beschouwen. Zij gedraagt zich in gesprekken met vriendinnen niet als would-be-psychologe, en ik ben niet de vriend die denkt dat elk wereldprobleem binnen drie biertjes kan worden opgelost. Over de capaciteit om te luisteren zijn we het eens: zij is er beter in dan ik. Vrouwen doen actief aan luisteren, door oogcontact te houden en af en toe een bemoedigende ‘mmm-hmm’ te geven. Mannen knikken, grommen en vergeten soms dat je überhaupt iets hebt gezegd.

En natuurlijk is er die hardnekkige legende dat vrouwenvriendschappen af en toe een giftig kantje hebben, terwijl mannen zelden onderling ruzies uitvechten. Maar misschien heeft dat gewoon te maken met onze grapdwang. Als discussies dreigen te ontsporen, doven wij mannen het vuur liever snel uit met een kwinkslag dan het te laten oplaaien.

Maar het is niet omdat mannenvriendschappen verschillen van die van vrouwen, dat we daar een waardeoordeel over moeten uitspreken. Laten we gewoon proosten op de diversiteit van vriendschappen, met een knipoog naar die mannen die misschien niet altijd begrijpen waar een regenboog aan emoticons voor staat. Maar hé, ze doen hun best, toch? Dus beste Libelle-lezeres, doe de schaterende heren op de foto veel groeten van mij, en de dames die aan de andere kans van de lens stonden tijdens het feestje nog veel meer.

Meer van onze columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!