“Laat ons maar supporteren voor langer wordende dagen, bloeiende bloemen en de belofte van warmere
tijden”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over de belofte van de lente

Elk jaar opnieuw voel ik een golf van energie door me heen stromen als de dagen weer wat langer beginnen te worden. Het is alsof de natuur zelf een diepe zucht van verlichting slaakt en ons met elke extra minuut daglicht een stukje positiever maakt. Ik weet natuurlijk wel dat we niet te vroeg victorie mogen kraaien: het is per slot van rekening nog maar eind januari en het duurt nog wel even vooraleer de zon weer écht van de partij zal zijn. Maar na die lange maanden van duisternis is elk sprankeltje licht een verfrissende belofte voor betere tijden.

Als ik in de auto zit, hoor ik hoe ook op de radio het nakende einde van de winter wordt gevierd. Een dame die er allerlei boeken over schrijft, wijdt de luisteraars in in de diepe kracht die schuilt in het wisselen van de seizoenen. En hoe die laatste een grote impact hebben op de meest eenvoudige, alledaagse dingen. Zij heeft het over een energie die ons verbindt en ons herinnert aan de cyclus van vernieuwing en hoop. Al bij al kan ik een lach niet onderdrukken bij het wetenschappelijk becommentariëren van iets wat iedereen spontaan zelf voelt.

Als ik voor een rood licht stop, steekt zowaar de eerste scholier in korte broek het zebrapad over. ‘Nu nog een zwaluw en mijn dag is goed’, grinnik ik binnensmonds, maar besef tegelijk dat dát nog wel een tijdje zal duren. Maar vanuit het perkje rond het verkeerslicht moedigt een groep bonte krokussen me aan om toch vooral de moed erin te houden. Dat is dan ook weer zo leuk aan die overgang tussen winter en lente, dat er voortdurend kleine stapjes zijn die de warmte dichterbij brengen.

Na de krokussen en de narcissen volgen binnenkort de vroegbloeiers onder de bomen, of de baltsende stadsduiven, die elk jaar vroeger aan het broeden lijken te slaan. Zelfs de boer bij ons in de buurt lijkt te hopen op een vroeg voorjaar, want als ik langsrij is hij zijn verkoopsstalletje naast de drukke weg al in orde aan het maken. Niets dan goede voortekens.
Laat ons dus maar supporteren voor de langer wordende dagen, de bloeiende bloemen en de belofte van warmere
tijden.

Dat we de donkere maanden snel achter ons kunnen laten en ons openstellen voor al het fris dat de lente met zich meebrengt. ‘Want in het licht van de zonnestralen 
vinden we niet alleen de weg naar buiten, maar ook naar binnen’, zei de geleerde dame op de radio daarnet. En wie zijn wij om haar tegen te spreken.

Ook benieuwd naar onze andere columnisten?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!