Koen
“Zou het kunnen dat sociale media ervoor zorgen dat jongeren in het echte leven de benodigde sociale vaardigheden missen?”
Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.
Over generatieverschillen en -gelijkenissen
Bestelschaamte. Het is een woord dat ik nooit eerder heb gezien en waaraan mijn blik blijft hangen terwijl ik online de krant aan het lezen ben. Blijkbaar zijn jongeren (of zoals de krant ze noemt, de Gen Z’ers en millennials) vandaag de dag steeds banger om in hun favoriete restaurant iets te bestellen. De vrees? Het maken van een belachelijke keuze, het verkeerd uitspreken van een gerecht, of nog erger, te goedkoop overkomen ten opzichte van hun vrienden aan tafel.
Sommigen beven zelfs al bij de gedachte dat de ober een tikkeltje onvriendelijk zou kunnen zijn. Natuurlijk vraag ik me bij het lezen van zoiets af of men alles weer niet stevig overdrijft. Soms hebben kranten immers de neiging om met spectaculaire verhalen te komen, meestal gestaafd door grootschalige enquêtes uit het buitenland.
Maar stél nu dat die ‘bestelschaamte’ onder jongeren echt een ding is. Dan rijst bij mij toch snel de vraag: wat is er in godsnaam gebeurd in de afgelopen decennia dat jongeren vandaag de dag zo anders zijn dan het gros van de generaties voor hen?
Ik denk steeds vaker dat sociale media eerder het boosdoenertje lijken te zijn
Nu begrijp ik heus wel dat de huidige jonge garde uitdagende tijden doormaakt, met de nog maar pas achter ons liggende pandemie misschien wel als dieptepunt.
Neem bijvoorbeeld mijn eigen zoon Kwinten, die midden
in zijn tienerjaren zat en gedurende die cruciale periode
zijn sociale leven voornamelijk via een computerscherm moest beleven, terwijl hij daar in Frankrijk eigenlijk naar leuke tuinfeestjes en zonovergoten zwembadnamiddagen had horen te gaan.
Als ouders waren we toen echt gelukkig dat het internet en de sociale media er waren om onze kinderen toch minstens een beetje uit hun isolement te halen. Maar ondertussen kijk ik toch weer met een iets schuiner oog naar de digitale revolutie en denk ik vaker dat sociale media eerder het boosdoenertje lijken te zijn. Zou het kunnen dat al die virtuele contacten en deelnames aan een online wereld waarin een paar haantjes-de-voorste lijken te bepalen wat er gedacht en gezegd mag worden, ervoor zorgen dat jongeren in het echte leven plotseling de benodigde sociale vaardigheden missen?
Ik bedoel, als je gewend bent aan het filteren van je leven op sociale media, hoe handhaaf je je dan in een café of restaurant, zonder op ‘Ctrl+Z’ te kunnen duwen, als je een keer een foutje maakt? En ik herhaal dat we dat ‘restaurantdrama’ uit de krant niet moeten uitvergroten, maar ik vermoed dat ik niet de enige ben die af en toe denkt dat een goedgemeend trapje onder hun achterste een aantal jongelui wellicht goed zou doen.
Zij zijn toch echt niet de enige jongeren in de geschiedenis die het moeilijk hebben? Kijk maar eens naar ‘onze eigen’ jaren tachtig, die qua toekomstperspectieven niet bepaald rooskleurig waren. En toch trokken we onszelf uit het moeras.
“Als ik het met mijn zoon over de jeugd van vandaag heb, ligt die meteen in een deuk van het lachen”
Op het werk komen de generatieverschillen ook ter sprake. Luidop toont iedereen wel begrip voor de Gen Z’ers, maar achter dat masker mompelen een aantal veertigers en vijftigers weleens dat het leven geen wandeling in het park is. Dat de jongeren alles willen: een geweldige baan, een hoog salaris, maar wel tussen negen en vijf, en liefst zonder stress. ‘Waar gaat dat naartoe?’
Als ik het er met Kwinten over heb, ligt die in een deuk van het lachen. Hij sust dat wij bange oudjes iets van alle tijden zijn, dat de boomers van de jaren zestig waarschijnlijk net zo bang waren van de beatniks die hun haar lieten groeien, marihuana ontdekten en voor het eerst in de geschiedenis durfden te zeggen dat het leven meer was dan enkel carrière en geld. En kijk, de wereld draait nog steeds! “Weet je, papa,” voegt hij eraan toe, “de volgende keer op restaurant zal ik voor ons drieën bestellen. Dan weet je dat er nog hoop is in het leven.”
Ook benieuwd naar onze andere columnisten?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!