Koens column: “Onze jeugd lijkt één lange, hete zomer vol lekkere smaken en intense geuren die vandaag niet meer bestaan”

Koen Strobbe (58) keert na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

We zitten op een terrasje wanneer er net een uitgelaten groep schoolkinderen van een jaar of dertien, veertien, neerstrijkt. Rugzakken ploffen neer op de grond, tafeltjes worden bij elkaar geschoven, er wordt geroepen en gelachen. De opluchting dat de examens bijna gedaan zijn, spat van de gezichten.

Als de bediening komt, bestelt iedereen water of frisdrank, behalve één jongen die luidop een pintje bestelt en geniet van het gegiechel om hem heen. Maar de ober zegt dat het niet zal gaan, of het zou moeten zijn dat meneer een nul procent pilsje bedoelt. Als de ober weg is, klaagt de jongen luid dat tegenwoordig helemaal niks meer mag. Van z’n vader weet hij dat vroeger alles kon. Vroeger was alles beter!

“Op veel vlakken mogen ze een pak minder dan wij vroeger, die kinderen van nu”

Ilse en ik liggen in een deuk bij het horen van zo’n oudemensenleuze uit de mond van een kind. Zou die knaap half beseffen hoe goed hij het heeft? Toen ik zijn leeftijd had, was er in het dorp nergens een café waar een dertienjarige zonder z’n ouders binnen mocht. Op veel andere vlakken mogen ze dan natuurlijk wel weer een pak minder dan wij vroeger, die kinderen van nu.

En veel van alles wat verboden is, heeft met veiligheid te maken. Uitgaan? Het verkeer is te gevaarlijk om ’s nachts met de fiets te rijden, en de mensen die ’s avonds op straat rondlopen zijn ook al niet te vertrouwen… Als ouder is het tegenwoordig een fulltime job om chauffeur te spelen voor je kind.

Als je erover nadenkt, is het precies dat ‘vrijer zijn’ dat het vaakst terugkomt als we het over dat ‘betere vroeger’ hebben. Behalve het feit dat onze ouders minder bezorgd waren, hadden we natuurlijk ook gewoon meer tijd om buiten te spelen, want er was geen internet en er waren geen schermpjes die ons binnenhielden. Onze jeugd lijkt één lange hete zomer, vol lekkere smaken en intense geuren die vandaag niet meer bestaan. Maar dat zijn nu eenmaal de herinneringen van het kind dat we waren.

“Kwinten begint altijd te lachen als we de goede oude tijd oprakelen. Voor hem en zijn leeftijdgenoten zijn wij de generatie die de planeet heeft verprutst”

Weinigen herinneren zich dat onze ouders veel harder, saaier werk moesten doen. Dat ziektes waarvoor nu bij wijze van spreken ‘een pilletje’ bestaat, vaak nog levensbedreigend waren, en nog een hoop meer van dat. Want veel van onze zalige herinneringen houden geen rekening met hoe het écht was. De tomaten die vroeger zoveel voller smaakten, zaten vol pesticiden. Onze zalige zomervakanties aan zee? We zwommen in water waarin tientallen meters verder de riolering in het zeewater uitkwam. Al dat lekkere snoep? Er is een reden waarom dat nu niet meer bestaat… En laat ons ook niet de sigarettenrook vergeten waarin we als kind zo vaak verdronken.

Kwinten begint trouwens altijd hard te lachen als we de goede oude tijd oprakelen. Voor hem en zijn leeftijdgenoten zijn wij de generatie die de planeet heeft verprutst. En dus is ‘vroeger’ per definitie hetzelfde als ‘slechter’. Hij moet toegeven dat dat nogal kort door de bocht is, want dat verprutsen is al een paar honderd jaar aan de gang, maar dat wil niet zeggen dat hij er volledig naast zit.

Het is grappig dat naast ‘alles was vroeger beter’ ook de leuze ‘alles komt terug’ bestaat. Waardoor het zo goed als zeker is dat de jongens en meisjes van nu binnen een jaar of dertig, veertig, er net zoals wij van overtuigd zullen zijn dat het in ‘hun tijd’ zoveel beter was. Er zal tegen dan hopelijk schone energie ontdekt zijn, en met wat geluk zijn slepende ziektes bijna verdwenen, leven alle mensen op aarde eindelijk vredevol samen en zal er ook zo goed als geen criminaliteit meer zijn.

En toch. Ik ben ervan overtuigd dat al die vooruitgang in hun hoofd in het niets zal verdwijnen door een simpele flard van een geur, of de herinnering aan de heerlijke smaak van iets uit 2022. Misschien is het ook niet meer dan dat, wat onze generatie met ‘beter’ bedoelt: niet de wereld, maar wijzelf waren toen beter. Want we waren jong en zorgeloos.
En dan lijkt alles fantastisch.

LEES MEER VAN KOEN STROBBE:

• Koens column: “Als ik van mijn zelfgebakken zuurdesembrood proef, slaat de nostalgie op mijn smaakpapillen”
• Koens column: “Zo onwezenlijk. Mijn vader was er niet meer, maar ik moest eerst nog de wijngaarden besproeien”
• Koens column: “Toen Aimé te horen kreeg dat een operatie niet meer kon, is hij in zijn zetel gaan zitten. En nu is hij dood”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!