Koens column: “Kwinten stelt al grappend voor om een warm skipak voor Ilse te kopen”

Koen Strobbe (58) is na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug in ons land.

Als er één ding is dat de huidige energie-miserie ons leert, is het wel dat we zuiniger zullen moeten worden. De tijd is voorbij dat er een lamp blijft branden in een lege kamer, of dat we de tv laten spelen terwijl er niemand kijkt.

Wat dat betreft, heb ik een hele weg afgelegd. Toen Ilse en ik, ondertussen vijfentwintig jaar geleden, pas samen waren, vroeg ze verbaasd waarom ik de kraan liet lopen terwijl ik mijn tanden poetste. Voor mij was dat een gemakkelijkheidsoplossing, voor haar een grove verkwisting van een waardevolle grondstof als water.

“Als je ten huize Strobbe een stukje plastic niet in de blauwe zak gooit, krijg je geheid Kwinten achter je aan”

Ongetwijfeld had mijn nonchalante houding te maken met de manier waarop mijn ouders – terecht – altijd streng hadden gereageerd op energieverspilling. Mijn vader had er een hekel aan dat we deuren zomaar lieten openstaan, of onnodig lichten lieten branden. Als kind of opgroeiende tiener rebelleer je daartegen, en het feit dat ik als prille dertiger royaal het water liet lopen, was ongetwijfeld nog een tegenreactie.

De huidige generatie jongeren zit gelukkig helemaal anders in elkaar. Als je ten huize Strobbe een stukje plastic in de vuilnisbak wilt kieperen in plaats van het in de blauwe zak te doen, krijg je geheid zoon Kwinten achter je aan. Hij heeft dan ook geen enkel probleem met wat we vandaag tijdens het eten bespreken. Ilse daarentegen is iets minder fan.

Het gaat hierom: nu de media er al maanden mee bezig zijn, stel ik de vraag of wij ook, net zoals zoveel andere families en bedrijven, de thermostaat wat lager gaan zetten deze winter. Ilse is een absolute koukleum en houdt van een echt warm huis, dus vroeger zou zo’n discussie op haar absolute veto gebotst zijn. Want wat was budgettair het verschil tussen eenentwintig of drieëntwintig graden in huis? Hooguit honderdvijftig, tweehonderd euro. Veel geld, maar aanvaardbaar als je het afwoog tegen het extra comfort dat je er de hele winter van had.

Nu zijn de kaarten serieus door elkaar geschud en spreken we eerder over een bedrag dat makkelijk vijf keer hoger ligt. Maar zelfs de eenentwintig graden in huis, die vroeger Ilses ondergrens waren, zijn in deze tijden grote luxe. Veel collega’s en vrienden praten erover om, net zoals op hun werk, de thermostaat thuis op negentien graden te zetten en ’s avonds warm ingeduffeld in de zetel te gaan zitten. Elke dag dikketruiendag…

Kwinten vraagt zich af hoe ze dat bij hem op school gaan oplossen. Enerzijds zitten we nog volop met corona, en moeten – ook in de winter – deuren en ramen blijven openstaan, anderzijds hebben scholen haast geen geld meer om stookolie of dure elektriciteitsrekeningen te betalen.

Maar goed, terug naar onze huiselijke energiediscussie. Ik kijk naar Ilses gezicht, waarop pure horror te lezen staat. Aarzelend vraagt ze of ik dat echt meen, dat van die negentien graden. Ze begint over een artikel dat ze een tijd geleden in Libelle las en dat verklaarde waarom het vrouwelijke lichaam veel sneller kou heeft dan dat van een man.

Kwinten, die doorgaans nochtans niets liever doet dan mama plagen, heeft duidelijk met haar te doen. Bij hem in de klas hebben de meisjes het ook altijd veel sneller koud dan de jongens. Hij stelt voor om haar een heerlijk warm skipak te kopen dat ze kan aandoen als ze thuis is. Iedereen lacht een beetje groen, want met humor krijgen we het warmtedilemma deze winter natuurlijk niet opgelost.

“Op Ilses gezicht staat pure horror te lezen. Ze vraagt of ik dat echt meen, dat van die 19 graden”

Na het eten gaan we samen op zoek naar tips op het internet, maar daar vinden we enkel dingen als ‘beter isoleren’, ‘alle kieren dichtstoppen’ en ‘je huis verwarmen met kaarsen in een terracotta-pot’. Terwijl het huis dat we huren, recent is en dus goed geïsoleerd, en de hele tijd kaarsen branden in huis allesbehalve gezond is voor de longen.

Uiteindelijk komt ook het internet maar met één waardevolle tip: ‘je thermostaat één graad lager zetten, haalt tien procent van je verwarmingsrekening af ’. Met een luide zucht geeft Ilse zich gewonnen en lacht dat het positieve is dat we dan de hele winter wel verplicht zullen zijn om gezellig tegen elkaar aan te kruipen.

LEES MEER VAN KOEN STROBBE:

• Koens column: “Gelukkig zijn is zó groot dat je beter eerst begint met tevreden zijn”
• Koens column: “Dat er straten afgesloten worden voor de kermis, vindt een aantal bewoners echt niet kunnen”
• Koens column: “Voorlopig zie je nergens om je heen echt grote armoede, vertelt het tv-nieuws. Dat betwijfel ik”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!