Comme chez Koen: “In Frankrijk valt Moederdag op een andere dag, dus vieren wij het gewoon twéé keer”

Libelle-columnist Koen Strobbe (56) is auteur en woont met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten in het zuiden van Frankrijk. In zijn wekelijkse column vertelt hij over zijn leven in ‘la douce France’.

“Waarom zeggen wij eigenlijk ‘Moederdag’?”, vroeg Kwinten weleens toen hij nog klein was. “We noemen mama toch niet moeder, dus eigenlijk zou die dag Mamadag moeten heten!”

Het is een zoveelste anekdote van een jongen die, zeker als het aan zijn mama ligt, véél te snel groot wordt.

Voor ons is Moederdag één van die dagen waarop het feit dat we in Frankrijk wonen extra in de verf wordt gezet. Want anders dan in veel landen – én Antwerpen, natuurlijk – valt Moederdag hier niet op de tweede zondag van mei.

“De Fransen maken het toch altijd graag moeilijker”, grapte Kwinten al van toen hij een dreumes was en ik hem eraan moest herinneren dat het weer bijna het Belgische feest voor mama was. “Maar ik heb nog geen cadeau”, zei hij dan onthutst. “We zijn nog volop aan het knutselen in de klas.” In Frankrijk valt Moederdag immers niet op de tweede, maar op de laatste zondag van mei, behalve – hou u vast – als die laatste zondag van mei samenvalt met Pinksteren. Dan verschuift Moederdag naar de eerste zondag van juni. De Franse functionaris die de woorden ‘quatre-vingt’ en ‘soixante-dix’ heeft uitgevonden, was vermoedelijk ook verantwoordelijk voor het bepalen van Moederdag, als je begrijpt wat ik bedoel.

“In Frankrijk valt Moederdag immers niet op de tweede, maar op de laatste zondag van mei, behalve – hou u vast – als die laatste zondag van mei samenvalt met Pinksteren”

Maar goed, wij hebben dus al snel beslist dat wij gewoon twéé keer Moederdag zouden vieren. Voor de eerste Moederdag van het jaar zouden Kwinten en ik samen thuis iets knutselen, terwijl hij op de tweede feestdag dan zijn op school gemaakte cadeautje kon geven. Hoewel Ilse natuurlijk blij was met die dubbele feestdag, heb ik toch altijd de indruk gehad dat zij stiekem de éérste Moederdag van het jaar de belangrijkste vond: haar manier om zich verbonden te voelen met ons thuisland.

Ondertussen is Kwinten zestien en wordt er op school niet meer geknutseld, dus vieren we Moederdag net zoals jullie enkel op de tweede zondag van mei, samen met onze eigen moeders.

Voor die eigen moeders schakelen we elke keer de plaatselijke handel in en laten we een cadeautje of bloemen afleveren, want het gebeurt maar heel zelden dat we in die periode naar België kunnen. De mooie bloementuil die ik dit jaar voor mijn moeke laat aanrukken, zal de eerste zijn van een ware bloemenrégen die ze in 2021 mag verwachten. 

“Eigenlijk is een dag als Moederdag veel te weinig om de dankbaarheid uit te drukken die ik voel, voor alles wat mijn moeder voor mij heeft gedaan en mij heeft gegeven”

Moeke bereikt dit jaar immers de gezegende leeftijd van honderddertig jaar! Daar heeft ze hard voor gewerkt. Zoals zoveel moeders heeft ze immers minstens veertig jaar van haar leven voor twee geleefd, met een voltijdse carrière als lerares én het bestieren van een huishouden met drie kinderen erbovenop. Dat maakt dat die jaren dubbel tellen en ze dus negentig plús nog eens veertig wordt.

We weten allemaal dat er vroeger niet lang werd stilgestaan bij zo’n dubbele loopbaan. Dat het normaal was dat de vrouw des huizes, als ze van haar werk thuiskwam, ook nog eens instond voor de was en de plas, de boodschappen, het eten koken en noem maar op. En hoewel wij een lieve vader hadden, en mijn moeder een haar boven alles graag ziende man, die best modern was en hier en daar bijsprong, was onze kindertijd toch ook voor haar een tijd waarin ze elke dag opnieuw uren en handen tekortkwam.

Dus eigenlijk is een dag als Moederdag, en het cadeautje dat ermee gepaard gaat, veel te weinig om de dankbaarheid uit te drukken die ik voel voor alles wat mijn moeder voor mij heeft gedaan en mij heeft gegeven. En dat is veel meer dan enkel al die materiële dingen, het gaat vooral om de tonnen liefde, het respect voor anderen dat ze mij, mijn zus en mijn broer heeft bijgebracht en het inzicht om dankbaar en tevreden te zijn met wat je hebt. Kortom: ze leerde ons te leven.

In die optiek heeft België noch Frankrijk het dus bij het juiste eind wat de kalenderdag van Moederdag betreft. Want voor wie een groot deel van haar leven voor twéé geleefd heeft, is één dag niet genoeg en zouden er ook twee Moederdagen moeten zijn. Minstens!

LEES MEER VAN KOEN STROBBE:

• Comme chez Koen: “De kans is groot dat Aimé binnen niet al te lange tijd alleen zal zijn als de gezondheid van zijn vrouw blijft achteruitgaan”
• Comme chez Koen: “Een Franse talkshow volgen? Dat is naar onze Vlaamse normen van televisiekijken haast onmogelijk”
• Comme chez Koen: “‘Ik kreeg een klacht over u’, zegt de burgemeester. ‘Over u en uw monsterachtig beest’”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!