“De magie van Kerstmis lost al die wereldproblemen niet op, maar legt er gewoon heel eventjes een dun suikerlaagje over”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over plooien gladstrijken

Toen we Kerstmis nog onder de Zuid-Franse zon vierden, stond op de vooravond van kerst onze buurman Aimé eens voor de deur met enkele potten olijven en een fles zelfgemaakte aperitief. Aangezien het er het uur voor was, schonk ik hem meteen zelf ook een aperitiefje in en nodigde hem uit om mee bij het haardvuur te komen zitten.

Tijdens het gesprek dat volgde, maakte Aimé duidelijk dat hij met een heel gericht doel bij ons op bezoek kwam. Hij wilde zich verontschuldigen voor zijn onbehouwen gedrag. Ik herinnerde me er niets van, maar enkele weken voordien had hij zich blijkbaar boos gemaakt, omdat ik een ladder die hij mij geleend had niet op tijd had teruggebracht. Hoe dan ook, hij kwam nu speciaal daarvoor een babbeltje doen, want het was een gulden regel in zijn familie: vóór kerst strijk je alle plooien weer glad met iedereen waarmee je de afgelopen tijd woorden hebt gehad.

Ik vond dat zo’n mooie gedachte, dat het kerst sindsdien veranderde voor mij. Het gaat niet langer alleen over cadeautjes en feestjes, maar de kerstperiode is nu het moment bij uitstek om bij de dingen stil te staan. De lange, gezellige momenten binnenshuis, het samenzijn met de familie, de talloze verhalen over kleine en grote wonderen die je overal ziet en leest, het tv-nieuws dat voor de gelegenheid plaatsmaakt voor hartverwarmende verhalen… Dit alles geeft mij een magisch gevoel.

Ik begin er zelfs door te geloven, ook al slaat het nergens op, dat er zomaar een einde zou kunnen komen aan de oorlog in Oekraïne en in Gaza, dat de honger in de wereld kan verdwijnen en iedereen gewoon gelukkig is. Natuurlijk is dat een naïeve gedachte, maar zou het niet fijn zijn als we ons het hele jaar door zo konden voelen? En zou het echt iets veranderen?

Ik kan me voorstellen dat u spontaan denkt: néé. Want het klinkt misschien allemaal wel goed, maar de waarheid is dat de wereld veel te ingewikkeld is en dat er voortdurend problemen zijn. De magie van Kerstmis lost dat niet op, maar legt er gewoon heel eventjes een dun suikerlaagje over. En natuurlijk heeft u gelijk. Want ons jaar zit vól speciale dagen. Werelddierendag, Wereld Braille Dag, Internationale Mensenrechtendag… En zorgen die dagen er dan voor dat de slachthuizen sluiten, de blinden zien en alle folter-kamers verdwijnen? Natuurlijk niet, maar met kerst vind ik dat dat anders ligt.

Ten eerste gaat het al niet over één enkel dagje, maar over een periode die wekenlang duurt en effectief impact heeft: als je er de recente wereldgeschiedenis op nakijkt, ontstaan er in deze dagen en weken bijzonder weinig conflicten. Oké, ze worden misschien ook niet opgelost, maar er komen er tenminste ook geen bij. En heel lang geleden werd de Eerste Wereldoorlog zelfs eventjes stilgelegd. De Duitsers, Belgen, Fransen en Engelsen kwamen uit hun loopgraven, zongen kerstliederen en deelden geschenkjes uit. Ze speelden zowaar een partijtje voetbal samen.

Misschien moeten we het ook allemaal niet te groots en abstract zien. Want hebben we, net zoals Aimé, niet allemaal kleine en grote wreveltjes die dringend moeten worden opgelost? Misschien is het het moment om eens naar buiten te wandelen als de boze buurman in zijn tuin loopt, en voor het eerst sinds lang gewoon terug ‘goeiemorgen’ over de haag te roepen. Wie weet tot wat het leidt.

En natuurlijk kan het een te grote stap zijn om dat familielid waarmee het ooit misliep zomaar terug uit te nodigen, maar een kaartje met kerstwensen sturen, is misschien wel doenbaar? Eigenlijk zouden we lijstjes moeten maken in de weken voor kerst. Een soort omgekeerde adventskalender, waar achter elk deurtje geen chocolaatje zit, maar een opdrachtje om iets recht te zetten wat al veel te lang scheef zit. Om zoals Aimé de kerstnacht in te gaan zonder onuitgesproken ruzies of wrevel met de buren.

Of om, bijvoorbeeld, naar de voedselbank te gaan met een karton lekkers om minder gelukkige medemensen een hart onder de riem te steken. Kortom, om iets goeds te betekenen voor de mensen om je heen. Misschien herinnert u zich deze goede oude muurspreuk nog: ‘Verbeter de wereld, begin met jezelf’.

Meer van onze columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!