Annick
“Door te dansen, voelen vrouwen weer iets stromen door hun lichaam. Wat een wondermooi compliment”
Over de levenslust die dansen geeft
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
Sensuele zestigplussers
De allereerste persoon die me na mijn ontslag contacteerde met een voorstel voor werk was Koen. Koen is een dansleraar die ik jaren geleden filmde. Hij gaf toen tangoles en ik maakte daar een reportage over. We hadden meteen een klik. Bijna twintig jaar later is die klik er nog altijd, al hebben we elkaar al die tijd niet meer gezien. Omdat Koen het lesgeven ‘s avonds zwaar begon te vinden, doet hij het nu overdag. Daar komt natuurlijk een ander publiek op af. Hij danst nu dagelijks met een bende zestigplussers. Een prachtige groep van mensen, die heel erg aan elkaar hangt en waar echte vriendschappen zijn ontstaan.
Koen vraagt me of ik mee wil denken over een voorstelling. Die zou gaan over sensualiteit, seksualiteit en ouder worden. Mijn oren spitsen zich meteen. Sinds mijn ontslag denk ik veel na over ouder worden en over hoe oudere mensen soms gediscrimineerd worden. Niet alleen op de arbeidsmarkt, maar in heel onze samenleving.
De groep van zestigplussers is een prachtige bende, die heel erg aan elkaar hangt en waar echte vriendschappen zijn ontstaan
En meer en meer lees ik dat ze zich daartegen beginnen te verzetten. Dat ze de betutteling beu zijn. Dat ze gezien willen worden. Ik ben zelf zestig en mag er niet aan denken dat er over een jaar of tien iemand tegen mij zou beginnen te praten alsof ik een kleuter was. Wie het geluk heeft om mentaal gezond oud te worden, blijft de persoon die hij altijd is geweest. Ik zeg altijd al lachend dat ze voor mij in het bejaardentehuis ‘Purple Haze’ van Jimi Hendrix moeten opzetten in plaats van ‘Op de purperen hei’.
Om goed te begrijpen wat Koen precies doet en waarom hij denkt dat er een voorstelling over gemaakt kan worden, ga ik zelf een dansles volgen bij hem. Ik trein dus naar Gent, wandel naar de dansstudio en word daar warm onthaald. Niet alleen door Koen, die altijd lief is, maar door heel de groep. Er heerst een open, gastvrije sfeer. Voor vooroordelen is hier geen plaats, dat voel ik meteen.
De les is fantastisch: anderhalf uur lang bewegen we op de meest uiteenlopende ritmes
Iedereen is welkom, ongeacht leeftijd, gender of staat van fitheid. De les is fantastisch; anderhalf uur lang bewegen we op de meest uiteenlopende ritmes en volgen we de bewegingen van Koen. Hij is een sensuele danser en een heel goede lesgever. Zonder dat het ingewikkeld voelt, leer ik een choreografie. Door alles keer op keer te herhalen, lukt het iedereen om aan het einde van de les fijne dansbewegingen te maken. Maar ik ben wel kapot. Het gaat maar door en het is fysiek echt geen onnozel dansje.
Dansen om gezond oud te worden
Voor Koen zijn die danslessen vooral het begin van iets groters. De vrouwen die al lang bij hem lessen volgen – sommigen zijn in de tachtig – hebben hem verteld dat het dansen iets met hen doet. Dat er dingen naar boven komen die allang ondergesneeuwd waren. Vrouwen die al jaren niet zijn aangeraakt, of geen sensualiteit meer hebben ervaren, voelen weer iets stromen.
“Hier ontdekte ik dat er nog iemand leeft in dat lichaam van mij”, klinkt het dan. Wat vind ik dat een wondermooi compliment. Koen is vervolgens naar geriaters, seksuologen en bewegingsexperten getrokken, om tot de conclusie te komen dat alles wat zijn dansers aangeven, wetenschappelijk is aangetoond en bewezen. Dansen is een van de pijlers om gezond oud te worden.
De avond begon zittend maar eindigt in een kolkend dansfeest – dansen geeft zin in het leven
Om die boodschap uit te dragen, mogen we een avond vullen over het LUST FOR LIFE-project van Koen, waaraan ik een klein steentje mag bijdragen. Het zaaltje in kenniscentrum ARhus in Roeselare zit helemaal vol, en ik ga met Koen in gesprek over hoe het allemaal is begonnen. Hij toont een film die gemaakt is met de dansers, daarna leid ik een panelgesprek met hem, bewegingswetenschapper Sanne Stegen en Ines Keygnaert, die als professor seksuele en reproductieve gezondheid veel onderzoek doet naar seksualiteit bij ouderen.
De zaal is muisstil en er wordt aandachtig geluisterd. Aan het einde van het gesprek vraag ik aan het publiek of ze zin hebben gekregen om te dansen. Als uit één mond klinkt het ‘JAAAAA’. En zo eindigt een avond die begon met een rustig, zittend publiek in een kolkend dansfeest. Zin geven in het leven: dat is wat dansen doet.