Groeten uit Zweden: “Ik ben vijftien, mama, ik red me wel”, had hij meermaals gezegd.

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

“Sorry, schat, dat ik zo dicht op je vel zat en alles wilde controleren”. Ik voelde dat ik me moest verontschuldigen bij Elias voor mijn -ook al was het goedbedoeld- licht overbezorgd gedrag. Nog net op tijd, voor hij met de klas zou vertrekken op driedaagse naar Göteborg. De klasreis, waar hij de volle drie jaar naar had uitgekeken, was eindelijk daar. 

“Dat is niet erg, mama, ik weet dat je dat doet omdat je van me houdt”, antwoordde hij. “Al vraag ik me soms toch af hoe papa het uithoudt”, voegde hij er snel grappend aan toe, voor het té awkward zou worden. Ik was blij dat we in de auto, op weg naar het station waar hij de trein naar Göteborg zou nemen, nog even dit belangrijke moeder-zoon momentje hadden. 

Ik red me wel

Hij had gelijk natuurlijk, ik deed het omdat ik van hem hou. Ik wilde zeker zijn dat hij niets vergeten was, dat hij wist waar zijn zonnecrème en zakdoekjes zaten. “Ik ben vijftien, mama, ik red me wel”, had hij meermaals gezegd. Behandelde ik hem als een klein kind?

Het ging niet enkel om het praktische -als hij iets niet had, zou hij het wel kunnen kopen-, of om het loslaten, waar ik de laatste tijd wel meer moeite mee heb. Het is ook vreemd dat hij zo anders is dan ik, en soms ook zo hard op me lijkt.

En dus vertrok hij op driedaagse, met zijn schoolrugzak, waar hij de avond ervoor snel wat extra kleren en zijn toiletzak had ingestopt. De suggesties die ik deed, wimpelde hij vakkundig af. Hij leek zich geen zorgen te maken. Was het dan niet mijn taak als moeder om dat wel te doen?

Ik zit anders in elkaar

Ik zit dus anders in elkaar. Ik herinner me nog goed dat wij met de vriendinnen weken op voorhand bespraken wat we zouden meenemen als we met de klas naar Parijs of Londen trokken. We wisselden lijstjes uit en hadden het uitvoerig over wie welke koekjes of snoep zou voorzien, zodat we niet met vijf pakjes m&m’s, maar zonder zure matten zouden eindigen. 

Bekijkt hij de dingen op een andere manier, of ligt het eerder aan de tijdsgeest? Plannen hoeft in deze snelle maatschappij namelijk niet meer, we sturen wel snel een berichtje als het zover is. En heb je iets niet bij, dan koop je het toch gewoon? Dankzij de moderne technologie betaalt ook een 15-jarige zelfs in het kleinste winkeltje met de kaart of zijn smartphone. No worries, mama.

Of is die laksheid toch gewoon typerend voor de tienerzoon? Die er thuis ook geen probleem mee heeft om drie dagen in dezelfde kleren rond te lopen, zolang zijn telefoon maar opgeladen is 😄

Nog meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!