Groeten uit Zweden: “Het was pas in Zweden dat ik merkte dat ik beter in mijn vel zat”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 42, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (14) en Stina (11). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Ik hou enorm van lezen, en af en toe zit er een boek tussen dat je leven overhoop gooit. Zoals ‘Zwijgen is goud’ van Ellen Jansegers, een boek over wat het betekent om introvert te zijn in een extraverte wereld. Moest je dit lezen Ellen, een welgemeende merci voor die stevige dosis (h)erkenning.

Ik ben altijd het eerder stille meisje geweest. Een handvol vrienden was voldoende en ik hield ervan om het gezellig te maken in mijn kamer. Muziek luisteren, schrijven en lezen waren ook als tiener de dingen waar ik van hield.

Ongelukkig was ik niet, als kind of tiener had ik ook geen noemenswaardige problemen met wie ik was of hoe ik in elkaar zat. Dat de maatschappij een meer zichtbaar en aanwezig type verkoos, dat merkte ik natuurlijk wél.

Voelen dat het niet oké was

Voelen is voor mij persoonlijk erg belangrijk geweest, ook nu nog als volwassene. Ik voelde dus ook dat ik niet aan alle verwachtingen voldeed en dat bepaalde activiteiten die anderen de hemel inprezen me enkel energie kostten. Op feestjes werd ik al snel moe en stil, en wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar huis. De muziek stond hard, ik kreeg hoofdpijn van flitsende lampen en verstond amper wat er tegen me gezegd werd in het geroezemoes.

Zo zijn er nog duizend-en-een voorbeelden waar ik van voelde dat het ergens niet oké was, maar ik had er geen duidelijke verklaring voor. Met ouder worden leerde ik mijn grenzen beter bewaken. Ik leerde beter voor mezelf zorgen en heel regelmatig neen zeggen op voorstellen waar anderen dolgelukkig van zouden worden. Maar het was pas in Zweden dat ik merkte dat ik beter in mijn vel zat.

Het heet introvert zijn

Soms denk ik dat we net op tijd verhuisd zijn. Dat mijn lijf en mijn hoofd me al enige tijd lieten voelen dat dit hetgene was dat ik nodig had. Dit voelde zoveel beter, maar ik wist nog steeds niet exact waarom. Sinds enkele jaren vallen alle puzzelstukjes in elkaar en kreeg het een naam: introvert zijn.

Normaal gezien ben ik geen fan van hokjes om mensen in te stoppen of stempels om op personen te kleven, maar het geeft wel inzichten. In dit geval is het ook vooral een bevestiging van wat ik al die jaren aanvoelde, maar niet kon benoemen. Het boek geeft inzichten en wetenschappelijke verklaringen voor wat er zich vaak in mijn hoofd en lichaam afspeelt. Die (h)erkenning is goud waard, net zoals zwijgen. 🙂

Ook al is de maatschappij gericht op de extraverten, is het belangrijk om te weten dat introvert zijn net zo waardevol is. Je hoeft niet te voldoen aan het ideaalbeeld dat vooropgesteld wordt, want dat is niet hoe jij in elkaar zit. Die boodschap maakt een wereld van verschil, zowel voor de introvert als de extravert.

Introvert in corona tijden

Het voorbeeld dat Ellen aanhaalt in het boek en dit prima beschrijft is de corona crisis. Tijdens de lockdown werden de extraverten voor het eerst ondergedompeld in de wereld die voor introverten natuurlijk aanvoelt. Voor ons was het heerlijk om te zien hoe sociale verplichtingen weg vielen en je rustig thuis kon werken in plaats van in een druk kantoor vol prikkels.

De meeste extraverten werden al gauw gek van de situatie. Heb je er al ooit bij stilgestaan dat introverten zich altijd zo voelen in wereld die helemaal gericht is op de extraverten?

Voor mij persoonlijk is Zweden een beetje zoals de lockdown. Natuurlijk zijn er hier ook sociale verplichtingen, maar een stuk minder. Ik werk thuis en ben – als het nodig is – meteen in de natuur om de batterijen op te laden. Er wordt veel minder van me verwacht – op sociaal vlak -, waardoor ik minder druk ervaar en minder mensen moet teleurstellen. Het leven in Zweden biedt me de rust waar ik puur instinctief al zo lang naar verlangde.

Groeten uit Zweden!
Sara

Nog meer verhalen uit Zweden:

• Groeten uit Zweden: “Ben ik écht de enige die niet van skiën houdt?”
• Groeten uit Zweden: “Sinds ik hier woon, drink ik amper nog alcohol”
• Groeten uit Zweden: “De koppels in de Zweedse realityprogramma’s zijn een pak minder afstandelijk dan je zou denken”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!