Groeten uit Zweden: “Ook in Zweden daalt het leesniveau, en ik moet toegeven dat ook mijn kinderen te weinig lezen”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Toen ik dochter Stina vorige week gezellig in haar kamer met een boek aantrof, voelde ik mijn enthousiasme toenemen. Heel even zag ik mezelf zitten als tiener, in een hoekje van mijn bed, gezellig volgestouwd  met kussens.

‘Oh, wat ben je aan het lezen?’, vroeg ik, oprecht geïnteresseerd. Maar al snel werd het duidelijk dat ze niet vrijwillig in een hoekje met een boekje gekropen was, maar dat het om een opdracht voor school ging. Weer een illusie armer. Moet ik me erbij neerleggen dat mijn kinderen niet kunnen genieten van een boek, zoals ik dat vroeger wel deed?

Onze kinderen lezen te weinig

Mijn lezershart bloedt. Omdat het alweer duidelijk werd dat Elias en Stina niet graag lezen, maar vooral ook omwille van de onheilspellende berichten over het dalende leesniveau die me de laatste dagen om de oren vlogen. Het internationale PIRLS-onderzoek bevroeg leerlingen uit het vierde leerjaar in heel Europa. 

De teneur van de nieuwsberichten in Zweden is trouwens even bedroevend als in Vlaanderen. Beide scoorden in het algemeen slechter dan in 2016. Zweden ging van 555 punten in 2016 naar 544. Vlaanderen zakte van 525 punten naar 511. 

Er is werk aan de winkel, dat staat overal te lezen. In de eerste plaats voor de scholen, maar ook voor de ouders. Doen wij wel genoeg ons best? Had ik (nog) meer moeten voorlezen toen ze klein waren? Of had ik het beter wat langer volgehouden, ook als ze zelf al goed genoeg konden lezen? Misschien was een familiaal leesmoment inlassen een goed idee geweest, zo’n halfuurtje per dag waarin iedereen van het gezin een boek vastneemt en gezellig bij elkaar in de zetel kruipt.

Heb ik gefaald als ouder?

Wat als? Had ik beter? Heb ik gefaald als ouder, of is het nog niet te laat om mijn tieners aan het lezen te krijgen? In de klas van Stina starten ze elke dag met een kwartiertje in stilte lezen. De perfecte manier om op een rustige manier aan de dag te beginnen.

Toch drukt Stina’s juf ons elke keer op het hart hoe belangrijk het is dat ze ook thuis dagelijks leest. Met teneergeslagen blik en licht gevoel van schaamte, knik ik. ‘Ja, ja’, zegt ook Stina telkens opnieuw. Allebei wetend dat dat niet gaat gebeuren.

Waarom zou ik, denkt Stina vast bij zichzelf. Haar resultaten zijn prima. Ondanks het feit dat we thuis geen Zweeds praten, leest ze beter dan het gemiddelde kind in haar klas. Toch wordt het feit dat er steeds meer kinderen zijn die thuis geen Zweeds spreken als een van de oorzaken voor het slechte resultaat aangehaald. Ook in Vlaanderen speelt de thuistaal mee in de resultaten.

Op zo’n moment is het akelig duidelijk dat wij – ook al voelt het niet zo – in het hokje immigranten thuishoren, en niet enkel in de statistieken. 

Nog meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!