Groeten uit Zweden: “Skolavslutning, of de laatste schooldag, met aansluitend fika in het park, Zweedser wordt het niet”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

“Als je zakdoekjes nodig hebt, ik heb er voldoende”, zei de mama van een van Stina’s vriendinnetjes ‘s morgensvroeg bij de kerk in de stad. Nog geen week na het afstuderen van Elias was het alweer tijd om mogelijk traantjes te vegen tijdens de skolavslutning van dochter Stina. Opnieuw met de hele school in de grote kerk van Växjö, na enkele jaren onderbreking omwille van corona. 

Skolavslutning in de kerk

Ik heb mixed feelings bij de kerk, zei ik ‘s morgens nog tegen manlief. Het doet me om de een of andere reden steeds denken aan begrafenissen, want dat was de laatste tijd namelijk de enige reden om een kerk te betreden. Communies of huwelijken waren er niet meer in de nabije vrienden- of familiekring en zomaar een kerk binnenstappen zal je me niet gauw zien doen. Ik vind het prachtig dat mensen kracht halen uit religie, of tot rust komen in de kerk, maar mij doet het niets.

Tot de eerste muzieknoten weerklonken en alle kinderen van de school, van oud naar jong, de kerk binnenwandelden. Het had iets magisch. Was het het zicht van al die enthousiaste, onschuldige kindjes in hun allermooiste kleren, de kleintjes zelfs met bloemen in het haar? Of lag het toch aan het statige en indrukwekkende van de kerk? Ik slikte een keer meer en veegde vakkundig een opkomend traantje weg.

Er volgden enkele korte speeches over onder meer de kracht van uniek zijn, afgewisseld met vrolijke liedjes gezongen door de hele school. Nadien trok de hele bende naar het nabijgelegen park, voor een gezellig samenzijn, inclusief -hoe kan het ook anders- fika.

Fika in het park

Terwijl ik van mijn koffie slurpte en genoot van een stukje homemade rabarbertaart, besefte ik hoeveel geluk we hebben om hier te mogen zijn. 

De zon scheen, de wind blies zachtjes vanuit het nabijgelegen meer en de kinderen speelden en lachten. Het plaatje klopte, daar in dat park. Zweedser wordt het niet, dacht ik bij mezelf. Ik sloot even mijn ogen en genoot van het moment. 

Soms moet je jezelf even in de arm knijpen, om te beseffen dat het écht is allemaal. Dat we enkele jaren geleden besloten om België achter ons te laten en voluit te gaan voor een Zweeds avontuur. Of we naar België gingen, vroeg de mama van Stina’s vriendinnetje plots. “Neen”, antwoordde ik stellig, “de Zweedse zomers zijn de allerbeste!“. 

En dat meen ik. We genieten hier al bijna een maand van prachtig weer en nu de zomervakantie voor de kinderen écht begonnen is, kan het alleen nog maar beter worden.

Binnen amper een week is het tijd voor het mooiste feest in Zweden, midsommar. Vorig jaar trokken we naar het zomerhuisje van vrienden, maar dit jaar vieren we het voor het eerst samen met onze mama’s. Zoals het hoort, met de mensen die het dichtst bij je staan ook daadwerkelijk het dichtst bij je…

Nog meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!