“Nog nooit heeft een housewarming me zo geraakt. Wat een bijzondere plek, dat Beloega-huis!”

Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Een bijzondere housewarming

Afgelopen zondag waren we uitgenodigd voor een wel heel bijzondere housewarming. Nu vind ik zo’n feestje om een nieuwe woning in te wijden altijd wel iets speciaals. Meestal luidt het voor de bewoners toch een nieuwe levensfase in. Met je vrienden en familie erbij wordt zo’n huis meteen ‘gevuld’ en maak je er pas echt een thuis van, toch?

Enkele weken geleden hadden we nog de housewarming bij neef Victor en zijn vriendin, die recent hun eerste nestje samen hadden gekocht. Niet zo lang daarvoor waren we ook uitgenodigd bij een voetbalvriend van Koen, die zo blij was dat hij terug in Hasselt kwam wonen, dat hij een heus optreden en diner had geregeld in z’n spiksplinternieuwe tuin.

Mijn vriendin Christine had me al veel over hun huis verteld, maar het is toch anders als je het met je eigen ogen ziet. Ik voelde meteen de warme, gastvrije sfeer

Maar deze keer ging het om een nog meer bijzondere instuif: de opening van het Beloega-huis. Het Beloega-huis is een uniek huis. Het is een plek waar jongvolwassenen met een zorgbehoefte kunnen samenwonen, ondersteund en omringd door de warmte van een hechte gemeenschap. De naam van het huis, Beloega, verwijst naar de witte dolfijn met zijn sociale karakter, kracht en unieke verschijning. Ze staan ook bekend om hun ‘gepraat’, want deze dolfijnen communiceren op wel honderd verschillende manieren.

Vriendin Christine en haar man, de drijvende krachten achter dit project, leidden ons – terecht – trots rond. Zij had mij, tijdens onze vriendinnen-etentjes, al veel over hun huis verteld, maar het is toch anders als je het met je eigen ogen ziet en voelt. Vanaf het moment dat ik het huis binnenstapte, voelde ik de warme, gastvrije sfeer.

Hier komen de bewoners thuis

Het begon al met de brievenbussen in de hal. Dat waren vogelhuisjes in verschillende kleuren, voor iedere bewoner eentje. In de woonkamer prijkte een groot scherm met de activiteitenplanning: een teken van een boeiend dagelijks leven. Wie de lettertjes niet goed kon lezen, kon klikken op zo’n icoontje en dan werd het je meteen door een stem luidop verteld.

In de keuken hing het weekmenu klaar, er werd samen gekookt. Elke ruimte ademde leven en zorgzaamheid. Alle zachte kleuren tegen de muur, de meubeltjes en accessoires die zorgvuldig bijeengezocht waren, grotendeels tweedehands… álles was met zoveel liefde en aandacht gedaan dat het meteen aanvoelde als ‘thuis’. De kamers, fris en uitnodigend, stonden klaar om bewoond te worden en een nieuw hoofdstuk in te luiden voor de bijzondere bewoners. Bij de speech, even later, pinkte ik een traantje weg. Deze housewarming raakte me veel dieper dan alle andere.

In de auto dacht ik er wat verder over na. Het leek wel of daar, in het Beloega-huis, de hele wereld plots een beetje mooier werd. Door mensen als Christine, haar man en zoon, die geloven in zorg voor mekaar en samenhorigheid, met alle gebreken die we nu eenmaal allemaal hebben. Mooie mensen, mooi levensproject, een uniek huis dat zoveel meer is dan vier muren. Ja, het was een bijzondere housewarming, eentje waarvan je de warmte in je draagt als je buitenstapt!

Meer leuke columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!