“Het doet wat met mensen, punten krijgen, zeker als het over school gaat. Maar is dat wel nodig, al die stress?”

Hoofdredactrice Karen is 47 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Goede punten, slechte punten

De zomervakantie is eindelijk begonnen! Het laatste staartje van het schooljaar zat nog in de rapporten. De slotsom van de puntenjacht, de duim omhoog of omlaag, hét moment van de waarheid voor veel kinderen en hun ouders.

Ik zag de afgelopen week op sociale media veel fotootjes passeren van fiere mama’s en papa’s, de handen op de schouders van hun groter of kleiner kind, dat steevast zo’n zwart hoedje met een ‘flosj’ op had. Evengoed, maar gelukkig wel wat in mindere mate, waren er de berichten van iets bozere ouders, die het rapport van hun kind op hun Facebookpagina zetten met de open vraag aan vrienden en kennissen: “Zijn dit volgens jullie punten voor een B- of C-attest?”

Het doet wat met mensen, punten krijgen. Zeker als die voor school zijn. Soms lijkt het toch om een belangrijkere beoordeling dan die van een vak, een examen of een schooljaar te gaan.

Om de stress er bij mijn kinderen wat af te halen en alles wat te relativeren, vertel ik graag over nonkels, tantes en vrienden in hun omgeving die vroeger ook al eens slechte punten haalden. “Wist je dat pappie in zijn laatste jaar humaniora een herexamen had voor Wiskunde?” of “Dat nonkel X ooit is blijven zitten?” Hun verbazing is dan telkens groot. Zo erg is dat dus ook weer niet.

Om de een of andere reden – perfectionistisch trekje? – onthou ik ook m’n slechte punten beter dan de goede. Die ene keer dat ik voor Chemie 28 op 100 had bijvoorbeeld, of die -60 die ik kreeg op Engels omdat ik protesteerde tegen een volgens mij totaal onrechtvaardige toets. Die slechtere punten helpen mijn kinderen nu van hun puntenstress af. En als bewijs zijn er – zwart op wit – mijn oude rapporten die m’n moeder allemaal keurig had bijgehouden en die nu op onze zolder liggen.

Stiekem moet ik ook toegeven dat ik punten geven en krijgen ook wel een beetje leuk vind. Het haalt ‘de streber’ in mij naar boven. Maar leuker dan schoolpunten, vind ik het om scores te geven op minder onzekermakende materie. Dat leerde ik van mijn schoonvader. Pappie geeft graag punten: op het eten op restaurant of op de spelers in een voetbalmatch.

Ik nam op geheel eigen wijze zijn gewoonte over. Het eerste jaar dat ik met Koen samenwoonde, kreeg m’n allerliefste man al zijn eerste rapport. Hij herinnert het zich ongetwijfeld nog goed. Hij was immers op heel wat vakken gebuisd toen: van ‘Goed afspreken met je vrienden’ tot ‘Wassen en strijken’ of ‘Koken’. Voor één vak kreeg hij wel een tien op tien. Dat was het vak ‘Goede Wil’. Waarschijnlijk daardoor zou juf Karen hem nu op zowat alles veel hogere scores moeten geven. Soms kunnen punten dus wel een extra aanmoediging zijn.

In elk geval wens ik jullie allemaal een fantastische zomer. Als jullie in september het rapport opmaken van de grote vakantie, hoop ik dat jullie, samen met mij, op alle vakken – van ‘Weerbericht’ over ‘Uitstapjes en reizen’ tot ‘Eten en drinken op een terras’ – een dikke tien op tien kunnen geven!

Maak ook kennis met onze andere columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!