Annick
“Sinds ik gestopt ben met drinken, ben ik al wat kilo’s kwijt, en dat stimuleert me om verder te doen”
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
Over een alcoholstop met helder doel voor ogen
Ik sta in de supermarkt te kijken naar een voor mij nieuw assortiment: dat van de bieren zonder alcohol. Vroeger vond ik het altijd een beetje zonde om bier te drinken zonder alcohol. Het leek me een berg loze calorieën. Maar sinds ik op 1 januari van dit jaar gestopt ben met drinken, verwelkom ik ze als een leuke afwisseling. Het is niet de eerste keer dat ik een alcoholstop inlas: twee jaar geleden nam ik ook al eens een pauze, van januari tot mei. Ik maakte toen een uitzondering voor de verjaardag van Walter in maart. Dit jaar hebben we zijn verjaardag allebei – we doen dit samen – gevierd zonder drank.
In de winter leerde ik om van zware bieren te genieten. Tijdens de zomer merkte ik dat ik rond 17 uur al op de klok keek of het nog geen gin-tonictijd was
De reden waarom we gestopt zijn, is omdat we een grote detox wilden doen. Ik begon het bourgondische leventje dat we leidden nogal hard te voelen in mijn buikstreek én te zien aan mijn iets zwaardere kin. Vooral in ons Ardennenhuis nodigen zowel het plekje bij de open haard als de zomerse tuintafel uit tot lange aperitiefmomenten. In de winter leerde ik om van zware bieren te genieten. Tijdens de zomer merkte ik dat ik rond 17 uur al op de klok keek of het nog geen gin-tonictijd was. En bij die drankjes horen natuurlijk heerlijke worstjes, truffelchips en een stukje Franse kaas van net over de grens. Dat dagelijkse genieten begon aan te tikken, want één glaasje werden er al snel twee, net als het feit dat ook het bijhorende zakje chips al eens durfde te verdubbelen.
Geen einddatum
Maar nu dus geen alcohol meer voor ons. En het lukt, want wanneer ik mij écht iets voorneem, kan ik vrij makkelijk de dingen laten die ik wil laten. Het was trouwens nog nooit zo lekker om niet te drinken als nu, want de afgelopen jaren zijn er heel veel lekkere alternatieve drankjes bijgekomen. Een gembershot of een gewone tonic smaakt eigenlijk ook lekker, en zelfs een spritz zonder alcohol kan ermee door. Ook de kwaliteit en het aanbod van de non-alcoholische biertjes vind ik er enorm op vooruitgegaan.
Niet drinken kost me geen moeite; zowel op etentjes als op recepties drink ik zonder probleem water
Walter en ik hebben dus niet het gevoel dat we ons veel moeten ontzeggen. Ik voel geen gemis. Bovendien ben ik al wat kilo’s kwijt, en dat stimuleert me om verder te doen. “Hoelang ga je dit volhouden?” , vragen de vriendinnen. Ik heb deze keer geen einddatum vooropgesteld voor mijn alcoholstop. Het kost me geen moeite, en zowel op etentjes als op recepties drink ik zonder probleem water. De gezelligheid van de aperitiefmomentjes is niet weg; zonder de lichte roes van twee witte wijntjes voelen ze hooguit anders. Ik koop nu radijsjes en breek rijstwafels met rozemarijn in stukjes als vervanging voor chips. Ik vind het moeilijker om me dingen te ontzeggen dan om ze te vervangen.
Reizen, wandelen en zot blijven doen
“Waarom doen jullie dat en wat haalt het uit?” , vroeg ook onze buurman ons gisteren nog. Maar Walter en ik hebben een duidelijk doel. We zijn nu vijfenzestig en zestig, en we willen echt heel graag nog zo lang mogelijk reizen en wandelen en zot doen met de kleinkinderen. Het voelt oké om daar wat moeite voor te doen. We stimuleren elkaar. Als Walter in het weekend geen zin heeft om te gaan sporten, zeg ik hem dat hij het beter wel doet omdat hij nu tijd heeft. En hij schudt ook weleens nee wanneer ik hem vraag of ik niet eens een taartje moet kopen. Samen houden we het beter vol. Het gaat ook steeds beter. Bewegen is zó veel leuker nu ik me wat lichter en frisser voel, terwijl ik moeilijker uit mijn luie zetel geraak als ik me zwaar en moe voel. En ik vier mijn kookkunsten nu bot op lekkere, lichte receptjes.
We nemen ons voor om vol te houden. En doen we een keer iets ongezonds, dan pakken we de draad daarna weer op
En ja, zoals ik al zei: we hebben dit eerder gedaan. En wanneer we stopten met ons dieet, detox of hoe we het toen ook noemden, hebben we wel vaker gezworen dat we het zouden volhouden en blijven opletten. Om vervolgens heel snel weer in onze oude gewoontes te hervallen en weer de bourgondiërs te worden die we eigenlijk zijn. We zien wel deze keer. We nemen het zoals het komt. We nemen ons voor om vol te houden. En doen we een keer iets ongezonds, dan pakken we de draad daarna weer op. Hopelijk kunnen we elkaar nog heel lang stimuleren door af en toe nee te schudden. Want ons doel is helder: fit zijn voor onze kinderen en kleinkinderen, én voor nog vele kilometers wandelgenot.
Herlees hier alle eerder verschenen columns van Annick Ruyts!