Groeten uit Zweden: “Ik wens een stukje natuur voor iedereen, vlak bij de voordeur”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 41, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (13) en Stina (10). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Kijk hoe mooi, dacht ik, terwijl ik genoot van de zonnestralen die me met hun gouden gloed door de bomen van het bos leken te roepen. Nu of nooit, flitste door mijn hoofd, en ik deed snel m’n schoenen aan voor een wandelingetje in de buurt. “Ik heb zin om even naar buiten te gaan”, zeg ik enthousiast tegen de kinderen. “Komen jullie mee?”, vraag ik naïef, maar toch enigszins hoopvol. “Nu niet, mam, ik ben aan het bellen” zeggen ze bijna in koor.

Ik vloek even binnensmonds. ‘Pubers’, zucht ik. Maar al snel draai ik de knop op. Ik mag blij zijn dat ze allebei een fijne vriendengroep hebben die ook na school paraat staat, al is het digitaal. Dus moedig vertrek ik alleen. Ik moet eerlijk toegeven dat het me meer moeite kost om dagelijks te gaan wandelen nu de sneeuw weg is. Een streepje zon mag je dus niet negeren! 

Zintuigen werken beter in het bos

En dat natuur doet zijn werk. Het duurt nog geen tien minuten voor ik in complete zen-modus ben. Eens het bos in lijkt het alsof mijn zintuigen pas echt in actie schieten. Ik ruik de licht zompige grond en de frisheid van de dennen. Ik geniet van het geluid van mijn voetstappen en het getsjilp van de vele vogels. Of het getok. Ik blijf met een grote glimlach op m’n gezicht staan als ik weer het ritmische geluid van de specht hoor. In dit stukje bos heb ik hem al eerder gezien. Hij heeft vast ook z’n favoriete boom. 

Ik kreeg deze week trouwens een tip voor een wandelmeditatie in mijn inbox. Ik was niet meteen laaiend enthousiast, maar wel nieuwsgierig. Ik heb namelijk al een paar keer geprobeerd om meditatie in te bouwen in mijn dagelijkse routine, maar altijd zonder succes. Mijn gedachten een halt toeroepen blijkt zowaar onmogelijk. Mijn brein raakt in overdrive, hele to-dolijstjes passeren voor mijn ogen zodra ik ze sluit en ik word rusteloos van mijn eigen onkunde om tot rust te komen. Aangezien geduld ook niet mijn sterkste kant is, besloot ik al snel dat mediteren niet m’n ding zou zijn.

Voel jij ook die rust eens je in de natuur bent?

In het bos is het anders. Is het de grootsheid van de natuur die m’n gedachten wel klein krijgt? Het idee van de wandelmeditatie bleef door m’n hoofd spoken. Waarom ook niet? Ik zette m’n hoofdtelefoon op, stapte rustig verder en liet me meenemen door de aangename stem in m’n oren. Wat thuis nooit gelukt was, ging hier bijna vanzelf. Ik sloot alle tabbladen in m’n hoofd en liet me verder leiden. Het leek of m’n zintuigen stap voor stap een extra boost kregen. 

Is het de grootsheid van de natuur die m’n gedachten wel klein krijgt?

Na 15 minuten was de meditatie gedaan, maar m’n wandellust nog niet gestild. Ik ging door met voelen, zien en vooral ook luisteren eens de hoofdtelefoon af was. In de verte weerklonk het geluid van een eland, waardoor m’n hartslag altijd even de hoogte in schiet. Prachtige beesten zijn het, als je ze vanop een ruimte afstand ziet. Maar sinds die dag in de zomer toen er eentje bijna met zijn achterwerk in de voorruit van onze auto zat, ben ik wat voorzichtiger in m’n uitspraken.

Ik ben een bofkont

Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe gelukkig ik ben met het bos in m’n achtertuin. Met of zonder elanden, ik wens iedereen zo’n stukje natuur toe vlak bij huis! Waar je op elk moment van de dag even echt tot rust kunt komen. Ik behoed me voor te veel zweverigheid, dus niet iedereen moet per se aan het mediteren. Trek gewoon elke dag even naar buiten, al is het maar voor een kwartier. Het doet wonderen met lichaam en geest.

Met of zonder elanden, ik wens iedereen zo’n stukje natuur toe vlak bij huis

Wat natuur betreft zijn we verwend hier in Zweden. In Växjö, de stad het dichtst bij ons dorp heeft maar liefst 90% van de inwoners een stukje natuur op minder dan 300 meter van de deur. Laat dat alsjeblieft de toekomst zijn, ook in België! Bij deze wens ik dus iedereen een stukje natuur toe, vlak bij de voordeur.

Groeten uit Zweden!
Sara

Oh ja, wie de wandelmeditatie ook eens wil testen: hier is ‘m!

NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:

• Groeten uit Zweden: “Samen dit land ontdekken, bracht ons gezin nog dichter bij elkaar”
• Groeten uit Zweden: “Voor het tweede jaar op rij geen kerst met de familie in België”
• Groeten uit Zweden: “Midden in de eerste sneeuwbui moesten we nog op zoek naar geschikte winterlaarzen”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!