Ilka viert haar eerste kerst zonder papa Martin

Een sfeermaker met het hart op de juiste plaats, zo omschrijft Ilka haar papa Martin. Elk jaar was hij de eerste om tijdens kerst de cadeautjes al net iets sneller open te willen doen. Dit jaar zal het de eerste kerst zonder hem zijn. Martin overleed op 6 juli.

“Ik had nooit gedacht dat papa zo snel zou sterven. Hij was al negen jaar zwaar ziek, maar heeft dat altijd verborgen proberen houden voor mij en m’n broer. We wisten wel dat hij medicatie moest nemen, maar papa was vooral gewoon onze papa. Hij was er voor ons, luisterde altijd naar ons.”

Hij hield zich nog sterk om z’n eerste kleinzoon te kunnen zien

Martin was een goedlachse, sociale man. Een geliefde postbode die zo goed als elke bewoner op z’n ronde persoonlijk kende. Op 27 december zou hij 59 jaar geworden zijn. “De verjaardag van papa viel altijd tussen de feestdagen, dus werd dat steeds samen met kerst of met nieuwjaar gevierd. Papa hield daar wel van, van die warme sfeer. Stond er muziek op, dan was hij de eerste om te beginnen dansen. En we spraken altijd af om de cadeautjes pas op het einde van de avond te geven, maar hij zorgde er dan stiekem voor dat het toch allemaal wat sneller gebeurde (lacht).”

Drie maanden bang afwachten

“Op Paasmaandag belde mama plots om te zeggen dat ze op de spoeddienst zat met papa. Ik was op weekend met m’n vriend en ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Maar hij wilde ons liever niet zien. Hij wou het ons besparen dat we hem zagen lijden. Twee dagen later lag hij in coma. Drie weken hebben we bang afgewacht, maar stilaan begon hij te ontwaken. Het was alsof hij zich nog sterk hield om de geboorte van zijn eerste kleinkind te kunnen meemaken.”

Op 15 mei werd kleinkindje Lars geboren. Een moment waar Martin dan toch nog even bij kon zijn. “Papa mocht naar huis, maar hij werd nooit meer de oude. Hij belandde terug in het ziekenhuis en verzonk weer in coma. Na enkele weken werd hij toch even weer wakker. Toen lieten de dokters ons weten dat de medicatie niet langer hielp; ze besloten de behandeling stop te zetten. Diezelfde nacht nog overleed hij, met ons dichtbij hem.”

Het komt allemaal veel te snel. Allerheiligen, Sinterklaas, de feestdagen, zijn verjaardag… Dit jaar hoeft het voor mij niet.

“Hij moet het wel gevoeld hebben, dat het niet goed zou komen. De laatste week was hij precies van iedereen afscheid aan het nemen. En iedereen kende hem ook. Mijn papa was nen echte volksmens. En hij trok zijn vrienden al eens graag dicht tegen hem. Jarenlang speelde hij trouwens Sinterklaas en een van zijn vrienden speelde dan Zwarte Piet. Daar beleefde hij zoveel plezier aan. Dit jaar zag ik een andere Sinterklaas bezig en dacht ik ‘Papa deed dat toch veel beter’ (lacht).”

Warme gezinsdagen

“Het is er allemaal zo snel. Eerst het einde van de zomer, de kille herfstdagen. Allerheiligen, Sinterklaas, de feestdagen en zijn verjaardag. Daar heb ik het moeilijk mee en ergens hoop ik dat het snel voorbijgaat. Ik denk dat mama dat ook zo aanvoelt. Maar we zijn er voor elkaar. Dit jaar vieren we kerstavond bij mij thuis. En op 27 december zullen we dicht bij elkaar zijn. We hoeven misschien niets te vertellen. Maar de verjaardag van papa vieren we wel samen.”

Beeld: Getty Images

Las je deze verhalen al?

• Ingrid en haar hartsvriendin Cobie vonden elkaar na de dood van hun man
• Het verdriet om hun verongelukte kinderen bracht Karin en Jurgen samen
• Gittes jeugdliefde is al die jaren op haar blijven wachten

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!