Lies droomt elke week dat er heel erge dingen gebeuren
Geplaagd worden door enge lucide dromen, het overkomt Lies wekelijks. Van dakloos zijn tot nachtmerries waarin de dood, geweld en bloed een rol spelen, de slechte nachten bezorgen haar erge kopzorgen.
Lies (52): “Ik ben net in slaap gedommeld als ik plots iets zie in de slaapkamer. De contouren van een mens, gehurkt naast mijn bed. Ik sper mijn ogen wijd open en gil. En dan besef ik het. Er is niemand. Al meer dan tien jaar word ik geplaagd door dit soort hallucinaties: een mens die naast mijn bed staat of mijn slaapkamer binnenstapt. En elke keer schrik ik met hartkloppingen wakker. Soms gillend, soms wild om me heen slaand, soms met een verveelde zucht, omdat ik het al zo vaak heb meegemaakt.
Het begon tien jaar geleden, vlak nadat mijn echtgenoot en ik uit elkaar gingen. Het was een kort, maar hels huwelijk waarin ik gecontroleerd en gekleineerd werd. Op van de stress was ik. Slapen lukte enkel nog met een pilletje. Toen hij uit mijn leven verdween, viel er een last van mijn schouders en kon ik de slaapmedicatie achterwege laten. Maar eens ik overdag weer mentale rust had, begon de onrust ’s nachts.
In de ‘top drie’ staan de dromen waarin ik niet weet waar ik ga wonen, maar wel dringend een dak boven mijn hoofd nodig heb
De eerste keer dat ik dacht iemand te zien in mijn slaapkamer, vergeet ik nooit. Wat was ik in paniek! Minutenlang hapte ik naar adem. Die nacht deed ik nauwelijks nog een oog dicht. Helaas bleef het niet bij die ene keer. Vanaf dat moment gebeurde het wekelijks. Pas na twee jaar nam de frequentie af naar één of twee keer per maand.
Dat is nu nog steeds zo, maar dat betekent niet dat ik de rest van de nacht slaap als een roos. Integendeel, dan beginnen de vervelende dromen. In de ‘top drie’ staan de dromen waarin ik niet weet waar ik ga wonen, maar wel dringend een dak boven mijn hoofd nodig heb. Vaak vind ik na een tijd een appartement dat zo onaangenaam is dat ik er liever niet zou intrekken, maar er is geen alternatief. Een andere droom is die waar niemand met me wil omgaan en ik me vreselijk eenzaam voel. In nog een andere ben ik opnieuw samen met een van mijn exen. Daarnaast zijn er nog de avonturen waarin ik de weg kwijt ben, een kind ga krijgen, naakt ben of enorme oren heb.
Spijtig genoeg zijn dit nog de minst erge dromen. Er zijn ook nog nachtmerries waarin de dood, geweld, moord en veel bloed een hoofdrol spelen. Gelukkig gebeuren al die vreselijke dingen met personages die ik in het echte leven niet ken, maar toch ben ik er de hele dag door van slag. Vroeger kon ik zulke nachtmerries doen stoppen als het te eng werd. Ik bleef dan herhalen dat het niet echt was tot het verhaal een andere wending kreeg. Lucide dromen heet dat, weet ik ondertussen. Ik veronderstel dat er in de loop der jaren een zodanige gewenning is opgetreden dat ik het nu allemaal laat gebeuren. Laatst overleed in mijn droom mijn dochter zonder dat ik het kon tegenhouden. Dat was vreselijk. De rillingen lopen nog steeds over mijn lijf als ik eraan denk.
Van al dat gedroom ben ik een moe mens geworden. En dat heeft zijn weerslag op mijn leven. Zodra het licht uitgaat, gaat mijn lichaam in slaapmodus. Naar de cinema ga ik zelden of nooit, want meestal zie ik enkel het begin en het einde van de film. Als ik op de sofa wil tv-kijken, val ik binnen de tien minuten in slaap. Tijdens een concert zijn zitplaatsen geen optie, want zelfs de luide muziek houdt mij niet wakker. Ook op de trein of in de auto zitten, is slaapverwekkend. Als ik zelf achter het stuur zit, moet ik ook oppassen. Wanneer ik ’s avonds moet rijden, stop ik regelmatig om even rond de auto te lopen of een energiedrankje te drinken.
Een slaappil helpt, dan word ik niet bewust wakker en herinner ik mij mijn dromen niet. Maar daar wil ik geen gewoonte meer van maken
Ik ben uiteraard al bij de dokter en de neuroloog langsgegaan. Onderzoeken toonden aan dat ik veel wakker word ’s nachts, maar niet vaak genoeg om het zorgwekkend te noemen. En natuurlijk had ik die nacht net geen hallucinaties of nachtmerries… Ik lijd ook niet aan narcolepsie, want ik heb geen spierverslappingen bij emoties en inspanningen of last van slaapverlamming.
Ooit had ik een partner die me voor het slapengaan een massage gaf in combinatie met reiki. Dat was heerlijk. Helaas hield die relatie geen stand. Wat ook helpt, is een slaappil. Dan word ik niet bewust wakker en herinner ik mij mijn dromen niet. Maar daar wil ik geen gewoonte meer van maken. Een tijd geleden schafte ik mij een spijkermat aan. Ik liet me overtuigen door de boodschap op de website: ‘Na een sessie op het matje val ik als een blok in slaap en slaap ik veel dieper.’ Dat effect ervaar ik niet.
Sinds vorige week ben ik in behandeling bij een therapeute die werkt met EMDR-therapie (‘Eye Movement Desensitization and Reprocessing’, een behandeling die moet helpen bij de verwerking van trauma’s, red.). Ik hoopte in twee sessies bevrijd te zijn van mijn angstdromen, maar zo werkt het niet. Volgens de therapeute is er een onderliggend, onverwerkt trauma dat aan de grondslag ligt en daar moeten we eerst naar op zoek gaan. Pas dan kan ze EMDR toepassen. Het wordt dus een verhaal van lange adem. Maar aangezien ik aan het eind van mijn Latijn ben, kan ik niet anders dan ervoor gaan.”
Tekst: Renate Kerkhofs
Meer openhartige verhalen lees je hier:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!