Ergernissen in de auto
© Mirjam de Ruiter

Ergernissen achter het stuur: “Ik vraag me geregeld af of hij op de rem staat in plaats van op het gaspedaal”

Door Karolien Joniaux

Ben jij een dame in het verkeer of eerder een Hyacinth Bucket? Wij peilden naar het gekibbel van koppels in de auto. Dit zijn jullie leukste anekdotes!

Snelheidsbegrenzer

Inge (47): β€œMijn man is een uitstekende chauffeur, maar dat ik al meer dan twintig jaar lang zijn pratende snelheidsbegrenzer ben, is toch wel vermoeiend…”

Jukebox

Vanessa (38): β€œOp het rijgedrag van Steven heb ik niets aan te merken. Ik zou het zelf niet beter kunnen, echt. Maar zijn alleenheerschappij over de muziek in de wagen kan me soms storen. Hij scrolt door Spotify met de schakelaar die ook de ruitenwissers bedient en elke keer als er een liedje begint waarvan ik denk β€˜heerlijk, ja!’ zapt hij alweer verder nog voor ik er iets van kan zeggen.”

Ontspannen

Freya (40): β€œDe truc is: ik heb een rijbewijs en hij niet. En wie geen rijbewijs heeft, heeft niets te zeggen. (lacht) Nee, serieus, ik ben een erg kalme chauffeur, rij erg zacht en defensief. Soms toets ik mijn rijgedrag af aan mijn passagiers. Als de kat onderweg niet miauwt of als mijn medepassagiers op een lange trip lekker indoezelen, dan weet ik: die zijn ontspannen en ik rij prima!”

Uitdaging

Emma (28): β€œIk kan heel goed autorijden, moeiteloos nauw parkeren en geen stad is onveilig voor mij. Mijn enige werkpuntje is de snelheid. Ik heb alles gezien onderweg en weet perfect dat er aan huisnummer zeven prachtige bloemen staan, maar hoe hard ik op dat moment aan het rijden ben? Geen idee. Niet dat ik een horrorchauffeur ben die 100 km/u rijdt in zone 50, maar ik rij toch altijd net dat tikkeltje meer.

Mijn man daagt mij soms uit om de hele zone binnen de snelheid te blijven, maar dat lukt me nog geen 200 meter. Algauw discussiΓ«ren we de rest van de rit. Want ook al rijdt mijn man doorgaans veel trager, als hij moet remmen, remt hij te laat. Wat is er dan beter?”

“Rij maar”

Marc (67): “Ik luister nooit meer naar mijn vrouw, sinds ze zei: ‘Rij maar, er komt niks af, alleen maar een bus.’ Bijna hadden we prijs.β€œ

Oud manneke

Riet (42): β€œHet is een gimmick tussen ons: β€˜Watch out for the cows, Richard!’ Net als Richard in Keeping up Appearances, rijdt mijn man Gunther als een oud manneke. Zestig rijden waar je zeventig mag, en als er fietsers zijn – of koeien (lacht) – schakelt hij nog een versnelling lager. Zelfs als we ergens dringend moeten zijn, laat hij zich niet opjagen, waardoor ikzelf helemaal opgedraaid ben tegen dat we op onze bestemming zijn.

Tegenwoordig, als we wat krap zitten qua tijd, probeer ik als eerste de autosleutels te pakken. β€˜Het is mijn toer, deze keer.’ Gunther weet intussen al dat dat een betere optie is, dan een zenuwpees naast hem. Dan zie ik hem op de klok kijken en knikken: β€˜Rij jij maar.’”

Op de rem

Elke (30): β€œZodra Tom een verkeerslicht in het vizier heeft dat op rood springt, ook al is het een halve kilometer verderop, begint hij al af te remmen om vervolgens tegen vijf per uur naar daar te tuffen. Hij hoopt op die manier niet stil te moeten staan, maar in de praktijk houdt hij alle wagens achter ons op (ook diegene die al eerder moeten afslaan) en moet hij vaak toch nog stoppen. Zo ergerlijk! Rij toch gewoon door!”

Non-verbale commentaar

Carine (59): β€œLuc en ik zijn allebei goede chauffeurs en toch lijken ook wij niet te ontsnappen aan autofrustraties. Als ik op de passagiersstoel zit en zelf niet de controle heb over het stuur, kan ik niet anders dan denken: oei, heeft hij die wagen wel gezien? Bij Luc is het net zo, maar hoffelijk als we zijn, hebben we de ongeschreven regel om die woorden toch in te slikken. Niets zo ergerlijk als commentaar op de chauffeur! Alleen is het daarmee niet opgelost. Als Luc ineens de handgreep boven de deur vastgrijpt en zijn hele lichaam zich schrap zet, zegt dat evenveel. Niets zo ergerlijk als non-verbale commentaar op de chauffeur.” (lacht)

Hyacinth

Lindsay (47): “Ja, ik word smalend Hyacinth genoemd, maar op een halfuurtje, van Blankenberge tot Knokke, heb ik met mijn woordelijke interventies toch maar mooi 26 mensen kunnen ‘redden’.”

Bleek gezicht

Suzanne (58): β€œIk rij al 41 jaar met de auto en, al zeg ik het zelf, ik ben er best vlot mee. Al moest mijn man net aan die vlotheid wennen. Toen we elkaar pas leerden kennen, nam ik hem mee naar de sauna. Onderweg durfde hij niets te zeggen, maar toen we toekwamen, zag hij er nogal bleekjes uit… Zelf is mijn man een heel goede chauffeur, maar soms zΓ³ traag. Geregeld vraag ik mij af of hij op de rem staat in plaats van op het gaspedaal.”

Slalommen

Mieke (40): β€œNa het inhalen op de autostrade, voeg je terug rechts in. Dat lijkt me logisch, en ook een kwestie van hoffelijkheid. Maar Mike blijft halsstarrig links rijden, want β€˜over de autostrade slalommen is echt niet veiliger’. Dus zit ik mij in stilte naast hem op te jagen en hou ik nauwlettend de achteruitkijkspiegel in de gaten, wachtend op die BMW die vroeg of laat achter ons blijft hangen en met zijn lichten begint te knipperen. Voor mij hΓ©t bewijs dat Mike al veel eerder aan de kant had moeten gaan. Een stille bevestiging van mijn gelijk en van zijn koppigheid.”

Kaartlezen

Martine (62): β€œKarel weet dat ik niet kan kaartlezen, maar toch, zelfs na 39 jaar samenzijn, blijft hij verwachten dat ik kan meevolgen op de kaart en blijft hij pogingen doen om het mij bij te leren. Alleen in het heetst van de strijd kiest hij de pragmatische aanpak. Dan nog vraagt hij aan mij welke kant we op moeten, maar als ik vervolgens β€˜links’ zeg, gaat hij naar rechts. En meestal zitten we dan gewoon goed…”

Sensatiezucht

Deborah (45): β€œβ€˜Hooooowla! Heb je dΓ‘t gezien?!’ Als mijn man op de autostrade rijdt, ziet hij overal mogelijke ongevallen: iemand die te bruusk invoegt, een ander die naar zijn gevoel net niet snel genoeg afremt… Door mijn mans sensatiezucht zijn het allemaal nΓ©t-afgewende-rampen.

In het begin schrok ik elke keer hij het uitriep, maar intussen zit ik mij vooral te ergeren. Dus ja, mocht er op een dag echt iets te gebeuren, dan ben ik dus die vrouw die oogrollend naast haar man de andere kant opkijkt…”

Handrem

Marijke (44): “Mijn man trok een keer mijn handrem op aan een kruispunt, omdat hij dacht dat ik een auto niet had gezien. Laten we zeggen dat hij dat maar één keer heeft geprobeerd.

Uit: Libelle 09/2023

Meer interessante artikels:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."