Na een turbulente periode leerde Esther een nieuwe man kennen, Dirk. Hij maakte misbruik van haar kwetsbaarheid om al snel een plaatsje op te eisen in haar leven. Toen Esther meer ademruimte wou, draaide er een knop om in zijn hoofd…
Mijn verhaal: Esther werd gestalkt door haar ex-vriend
Esther (40): “Ik ben voor Dirk gevallen op een moment dat ik extreem kwetsbaar was. De vader van mijn kinderen had mij niet lang daarvoor verteld dat hij na vijftien jaar een ander had en wilde scheiden. Dat nieuws kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Ook al was de affaire al enige tijd aan de gang, ik had niets gemerkt. Die eerste weken functioneerde ik overdag op automatische piloot, maar ’s nachts huilde ik mezelf in slaap. En waarschijnlijk was het dus net die kwetsbaarheid die mij zo makkelijk deed zwichten voor Dirk.
Hij was de voetbalcoach van mijn zoontjes. Ik kende hem al jaren, maar had nooit een echt gesprek met hem gevoerd. Toen ik me na een training liet ontvallen dat het moeilijk ging thuis, zocht hij toenadering. Hij herkende mijn situatie, zei hij, ook hij was bedrogen door zijn ex-vrouw. Hij bood me het luisterend oor en de troostende schouder waar ik nood aan had. Ik voelde me door hem begrepen en dat mijn jongens dol op hem waren, was een bonus.
Zodra ik koos voor mijn vrijheid, draaide er een knop om in zijn hoofd; op slag veranderde ik voor hem van een engel die hij had aanbeden in een duivel
Toen hij zijn plaats in mijn leven opeiste, was ik nog maar twee maanden single. Niet veel later trok hij bij mij in. Dat was niet wat ik in gedachten had, maar ik was niet sterk genoeg om er tegenin te gaan. Ik had het gevoel dat ik op een rollercoaster zat waar ik niet uit kon stappen. Maar toen Dirk er na een jaar op aan begon te dringen om samen een huis te kopen, zei ik hem dat ik meer ademruimte nodig had. Het was niet eens mijn bedoeling om de relatie definitief te verbreken. Ik had gewoon tijd nodig om mijn scheiding te verwerken, tijd om een nieuw evenwicht te vinden voor mijzelf en mijn kinderen. Maar voor Dirk was het blijkbaar alles of niets. Zodra ik koos voor mijn vrijheid, draaide er een knop om in zijn hoofd; op slag veranderde ik voor hem van een engel die hij had aanbeden in een duivel.
In eerste instantie weigerde hij de sleutel van mijn huis terug te geven. Waarom werd me algauw duidelijk. Met de regelmaat van de klok verdwenen er zaken. De ene keer de salontafel, de andere keer de luster. Ik liet de sloten veranderen en daarmee keerde de rust terug in mijn leven. Maar niet voor lang. Plots begon Dirk op te duiken op plaatsen waar ik hem niet verwachtte. Op de dagen dat ik ging hardlopen op een atletiekpiste in de buurt bijvoorbeeld, toerde hij daar rondjes met zijn auto. Meermaals werden de kinderen en ik opgeschrikt door gestommel aan de deur terwijl we gezellig samen op de bank zaten. Dan bleek dat hij nog iets had gevonden dat van een van ons was en legde hij dat aan de voordeur. Dat waren de acties zonder agressie. Maar het gebeurde ook dat hij me voor mijn huis opwachtte en me luidkeels, voor alle buren hoorbaar, verweet dat ik psychisch gestoord was.
De stroom berichten die ik dagelijks ontving, was eindeloos. Soms meer dan vijftig op één dag. Die boodschappen verliepen volgens een vast stramien: van aanhalend, over smekend, naar grimmig en scheldend. Waarna hij zich uitputte in spijtbetuigingen. De volgende dag begon alles weer van voren af aan. Hem blokkeren was zinloos. Dan probeerde hij me via andere kanalen te contacteren. Of hij viel mijn familie lastig tot ik hem deblokkeerde. Ik was óp van de zenuwen. Het verstikkende gevoel dat ik tijdens onze relatie had ervaren, was intenser dan ooit. Alleen ging het nu gepaard met angst. Bang dat hij mij of zichzelf iets zou aandoen. Ik voelde me geen seconde meer veilig. Toen Dirk op een dag mijn slaapkamer probeerde binnen te komen via het dak, vond ik het genoeg geweest. Ik stapte naar de politie. Ik had inmiddels genoeg bewijsmateriaal verzameld om hem te laten opsluiten, maar dat kon ik nog niet over mijn hart verkrijgen. Dat zou hem ook zijn job kosten. Gelukkig was mijn aangifte voldoende om hem in te tomen. Van de ene dag op de andere hield het stalken op.
Een onbekende dame stuurde me plots een bericht en vroeg of ik de ex was van Dirk. Bij het lezen van zijn naam gingen de haartjes op mijn armen recht staan
Die eerste maanden vreesde ik dat het elk moment kon herbeginnen, maar toen stilaan duidelijk werd dat hij echt uit mijn leven was verdwenen, durfde ik de angst los te laten. Langzaamaan hervond ik mijn ritme en verdween Dirk uit mijn gedachten. Tot vorige week. Een mij onbekende dame stuurde me een bericht. Ze vroeg of ik Esther was, de ex van Dirk. Bij het lezen van zijn naam gingen de haartjes op mijn armen recht staan. Ze vervolgde dat ze door Dirk werd gestalkt sinds ze de relatie met hem had beëindigd. Ze wilde een paar zaken verifiëren. Klopte het dat ik hem had bedrogen? Was het waar dat ik hem had mishandeld en bestolen? Ik hapte naar adem. Dit waren exact de verhalen die hij tegenover mij had opgedist over zijn eigen ex-vrouw.
De hele verdere dag was ik van slag. Alle verschrikkingen die ik met hem had meegemaakt, passeerden in mijn hoofd opnieuw de revue: de verwijten, het lastigvallen, de onveiligheid,… Tot ik het voor eens en voor altijd inzag: het feit dat hij bij een ander deed wat hij mij al die tijd had aangedaan, bewees dat niet ik de schuldige was, maar hij. Dat niet míjn gedrag verkeerd was, maar het zijne. Hij was degene die mijn leven na onze breuk anderhalf jaar lang had verziekt. En daar had ik geen enkel aandeel in. Ik voel me eindelijk bevrijd, kan het eindelijk helemaal achter mij laten. Want ik weet nu met zekerheid: er is niets mis met mij.”
Tekst: Renate Kerkhofs
