“Een halfjaar nadat we officieel gescheiden waren, is hij weer bij mij ingetrokken en zijn we hertrouwd met elkaar”

Door Herte De Cleyn

09 jul 2024

Soms is liefde zo sterk dat ze twee keer overwint. Brenda, Ellen en Bernadette scheidden van hun partners, maar vonden elkaar toch weer terug en besloten daarop om opnieuw met elkaar te trouwen.

1. Ellen is getrouwd in 2005, gescheiden in 2016 en opnieuw getrouwd in 2021

Ellen (41): “Waarom gaan mensen uit  elkaar? Waarom komen ze weer samen? Ik weet uit ervaring dat dat soms iets kleins kan zijn. Toen ik Bart leerde kennen, was het geen liefde op het eerste gezicht. Ik ben vrij emotioneel, hij nuchter, we zijn op sommige vlakken elkaars tegenpolen. Maar toch kozen we met heel ons hart voor elkaar.

Als er strubbelingen waren, wilde ik die meteen uitspreken. Terwijl hij moe was en wilde slapen

Hoe we elkaar dan toch weer kwijt zijn geraakt? Volgens mij door een gebrek aan communicatie. Als ik iets vertelde, gooide hij er soms ineens een zin tussen als ‘Het  is slecht weer, hé’.  Dan voel je je niet gehoord. Als er strubbelingen waren, dan wilde ik die meteen uitpraten. Niet met ruzie naar bed gaan, was een mantra voor mij. Terwijl hij moe was en wilde slapen.

Toen ik iemand leerde kennen die wél naar me luisterde, sprak ik Bart erover aan. Ik wilde met hem praten over wat ik miste in onze relatie, maar hij trok zijn conclusie: ‘Da’s goed,’ zei hij, ‘dan gaan we maar uit elkaar.’ Voor mij was het de hel. Ik wilde het gesprek aangaan, hij liep ervan weg. Tien dagen lang heb ik hem gesmeekt om het uit te praten. We hadden al zo veel watertjes doorzwommen, hadden een gezin… Maar hij zette door. Uiteindelijk aanvaardde ik zijn beslissing en ik geloof nu dat dát onze kracht geweest is: hij kreeg de ruimte die hij nodig had.”

Tweemaal vieren

“We hebben het contact nooit helemaal verbroken. De kinderen woonden bij mij, maar Bart kwam soms eten maken voor hen – en voor mij. Toen we ongeveer een jaar uit elkaar waren, heb ik hem de vraag gesteld: ‘Krijg ik de kans om je opnieuw te leren kennen zoals je nu bent?’

Toen we hertrouwden, hebben we een ludieke ceremonie gehouden om de scheiding achter ons te laten

Toen we samen weer iets  gingen drinken, ging het eerst vooral over de kinderen. Maar stilletjesaan verdiepten onze gesprekken zich. We gingen al eens samen met de kinderen naar een speeltuin. En… we ontdekten opnieuw onze liefde voor elkaar. Eind juni, een halfjaar nadat we officieel gescheiden waren, is Bart weer bij mij ingetrokken. Met de daver op het lijf, want ik was doodsbang dat hij me weer zou verlaten. Maar hij heeft me verzekerd dat hij nu nooit meer weggaat, en ik geloof hem. We hebben een nieuwe start gemaakt, lieten de strubbelingen van het verleden in het verleden.

In 2021 zijn we opnieuw met elkaar getrouwd. We hielden een ludieke ceremonie met rent-a-priest, onze dochter zong liedjes. Het was een ceremonie om de scheiding achter ons te laten. We hadden samen een puzzel gelegd, die is uiteengevallen en nu puzzelen we er een nieuwe. We lieten ook onze eerste trouwring smelten en maakten er een nieuwe van, met de twee data erin gegraveerd: 3 juni 2005 en 21 augustus 2021, en we vieren die sindsdien allebei.”

Sterker in mijn schoenen

“We zijn nog steeds dezelfde mensen, maar praten op een andere manier met elkaar. We gaan niet meer voor ons eigen gelijk. Bart doet zijn best om echt te luisteren, ik besef dat ik te dicht op zijn vel zat. Nu focussen we op de dingen die we voor elkaar doen, en we spreken vaker complimenten uit. Ik sta zelf ook sterker in mijn schoenen.

We hebben een nieuwe start gemaakt, lieten de strubbelingen van het verleden in het verleden

Ondanks het verdriet heb ik mezelf teruggevonden tijdens de scheiding. Ik weet nu dat de ander je niet compleet hóéft te maken. Ik heb veel verdriet gehad, maar besef ook dat die scheiding nodig was: zonder zouden we misschien veertig jaar van ons leven  naast elkaar geleefd hebben.”

2. Brenda is getrouwd op 20 mei 2000, gescheiden in 2019, en opnieuw getrouwd op 20 mei 2023

Brenda (47): “Ik was 18, Luc 22 toen we elkaar leerden kennen via de jeugdbeweging. Ik viel als een blok voor hem. Toen we vier jaar later ons ja-woord gaven, was dat voor het leven bedoeld. Maar ja, hoe gaat dat… Er kwamen kinderen die onze aandacht vroegen, er kwam sleur in ons huwelijk. Toen Luc van werk veranderde, was hij nog amper thuis. Het hele huishouden kwam op mijn schouders terecht, Luc vroeg nooit eens hoe het met me ging en áls hij er al eens was, dan was het voor mij onmogelijk om nog de blije echtgenote te zijn.

In gedachten zag ik mezelf al alleen thuis zitten wanneer de kinderen uit huis zouden zijn. Dat wilde ik niet

Op een bepaald moment hoefde het voor mij zo niet meer. Ik stelde relatietherapie voor, maar dat wou hij niet. Ik zag mezelf al in gedachten, eens de kinderen het huis uit zouden zijn, helemaal alleen zitten, elke dag en avond opnieuw. Dat was niet het leven dat ik wilde, dus ik nam de beslissing om uit elkaar te gaan, en Luc berustte daarin. Hij wilde me niet kwijt, maar hield te veel van zijn werk om voor een 9-to-5-job te gaan.”

Corona: een godsgeschenk

“Maar de scheiding bracht niet wat ik ervan verwachtte. Ik moest geen rekening meer  houden met Luc, maar bleef wel alleen instaan voor de kinderen. En toen kwam corona, wat een godsgeschenk werd voor mij. De rush viel weg, ik begon veel te wandelen en haalde een hond in huis. Toen Luc me hielp bij het bouwen van een hondentoilet in de tuin, stelde hij voor om eens mee te gaan wandelen.

Ook al hadden we na de scheiding allebei weleens een afspraakje met iemand anders, we bleven in elkaars hart zitten

En raar maar waar… vanaf die eerste wandeling leek het alsof alles anders was. Weg van huis, met z’n tweetjes, konden we écht met elkaar praten. En vooral: luisteren. Zonder ruzie en verwijten. We konden elkaar  eindelijk vertellen hoe we ons in de relatie gevoeld hadden. En van het een kwam het ander.

Ik zag weer de Luc waar ik verliefd op geworden was. En ja, Luc had tijd. Luc máákte tijd. Elke zondag opnieuw. Hij besefte dat het leven meer is dan werken alleen. En ook al hadden Luc en ik na de scheiding weleens een afspraakje met iemand anders, we bleven in elkaars hart zitten.”

Stoere bink, peperkoeken hartje

“23 jaar na ons eerste huwelijk, op precies dezelfde dag, zijn we hertrouwd. Een heel intieme ceremonie, in de tuin van vrienden. Toen Luc zijn speech voorlas, liepen de tranen over zijn wangen. Dat mijn stoere bink met zijn peperkoeken hartje zich zo kwetsbaar liet zien, vond ik prachtig.

Weg van huis, met z’n tweetjes, konden we écht met elkaar praten. En vooral: luisteren. Zonder ruzie. Zonder verwijten

En hoe het verder ging? Ja, Luc werkt nog altijd heel hard. Maar we zijn blijven praten met elkaar. Hij stuurt me lieve berichtjes als hij weet dat ik een moeilijke dag heb. Ik voel me niet meer de meid voor alle werk, maar heb nu een echte relatie. En onze zondag samen is heilig. Dus nee, ik heb geen spijt van onze scheiding, ze heeft de negatieve cirkel waarin we beland waren, doorbroken. We zijn weer gelukkig met elkaar en ik hoop dat dat altijd zo zal blijven.”

3. Bernadette is getrouwd op 12 oktober 1990, gescheiden in 2017 en opnieuw getrouwd op 12 oktober 2021.

Bernadette (56): “Het leven loopt niet altijd zoals  gepland. En dat is goed zo. Frank was een mooie verschijning, en het innerlijk viel ook mee: hij is een zachte man. We trouwden op traditionele wijze: in het wit en met een groot feest. Al snel wilden we aan kinderen beginnen, maar toen ik 35 was, na negen kunstmatige inseminaties, besloten we om onze droom op te bergen. Ik was op.

Het verdriet trok ons misschien toen al voor een deel uit elkaar. Mijn man was heel gesloten, wat er in hem omging, daar had ik het raden naar. Hij was ook heel meegaand: zei ik links, dan gingen we naar links, zei ik rechts, dan draaiden we met z’n tweeën naar rechts. Een man mag en moet wat weerwerk bieden, vind ik.”

Daten met z’n tegenpool

“Na al die jaren kon ik Franks stilte niet meer aan en ben ik vertrokken. We leefden naast elkaar. Frank was verbaasd, maar ging zoals altijd mee in mijn verlangens. Zeggen hoeveel verdriet het hem deed en hoeveel hij van me hield, kon hij niet. Me tegenhouden of vechten voor onze relatie, evenmin. Tenminste, zo voelde het voor mij aan.

Ik was verdrietig en boos, dacht dat hij me niet meer graag zag omdat hij zo gelaten reageerde. Ik hoopte een man te vinden die wél kon praten. En die vond ik. Franks tegenpool, heel  extravert. Ik had gevonden wat ik miste in Frank, dácht ik. Maar toen ik op een dag op een terras zat en Frank voorbijkwam, begon ik te huilen. Ik beweerde bij hoog en bij laag dat mijn relatie met hem verleden tijd was, maar dat wou ik mezelf doen geloven…

Toen ik met Frank iets ging drinken, rolden de woorden eruit – ik was in shock. Hij was een andere man geworden

Iemand die je echt graag ziet van in je jeugd, dat zit diep. Ik mailde Frank vol kwaadheid: ‘Zie je nu in wat voor situatie wij zitten? Behalve kinderen hadden we alles om gelukkig te zijn, waarom is praten zo moeilijk voor jou?’ Tot mijn verbazing antwoordde hij. Of we misschien toch nog  eens konden afspreken? Ik aarzelde – ik had immers een vriend – maar ben toch met hem een koffie gaan drinken.

Ik was in shock: ineens rolden de woorden eruit! Mijn moeder, die hem steeds was blijven zien, had dus gelijk: hij was een andere man geworden. Frank vertelde dat hij door de scheiding wel móést praten. Ik was bang dat, mochten we weer samenkomen, hij toch weer zou dichtklappen, maar ik heb de relatie met mijn vriend verbroken en mijn hart en intuïtie gevolgd.”

Zo trots op ons

“Op 12 oktober 2021 zijn we opnieuw getrouwd. Een intiem feestje, met enkel twee koppels vrienden en mijn vader. Deze trouw was zoveel intenser. We beseften nog meer waar het om ging. Op het gemeentehuis keken ze verbaasd op, maar ik zei: ‘Ik weet dat er veel mannen zijn, maar ik ga toch nog eens een keertje voor dezelfde.’

Ik zei op het gemeentehuis:  ‘Ik weet dat er veel mannen zijn, maar ik ga toch nog een keertje voor dezelfde’

Ik zie Frank zoveel liever dan tijdens ons eerste huwelijk, we zijn hechter dan ooit. We hadden die scheiding nodig om weer gelukkig te worden. Nee, we hebben geen spijt. Het zou wel niet gelukt zijn, mochten we allebei niet veranderd zijn: ik laat mijn koppigheid achterwege, Frank zegt nu wél zijn gedacht. En dat vind ik prima. We genieten nu volop. Ik ben trots op onszelf. We hebben het gedurfd en het is ons gelukt. Ik hoop dat mensen beseffen dat je  fouten kunt maken, maar dat je ze heel vaak ook weer kunt rechtzetten, ook al zeggen anderen van niet. Volg je hart en vooral… praat met elkaar!”