Mijn verhaal

"Een groepje van vijf jongeren slingerde verwensingen naar mijn zoon: ‘Homo, janet’. Vlak erna werd hij aangevallen"

"Toen ik het moeilijk had, waren zij er voor mij. Dat ik nu voor hen zorg, vind ik maar normaal”

"Als de liefde op is, ga je uit elkaar. Maar als je niet meer verder wilt met je schizofrene man, liggen de kaarten blijkbaar anders"

"Ik schrok toen mijn papa uit de kast kwam, maar was niet in shock. Hij was voor het eerst écht gelukkig"

“Op haar versierde stoel zat ze de hele tijd te glunderen; de kracht om rond
te lopen had mama toen al niet meer”

"Al jaren vecht ik, maar mijn ziekte wint altijd. Ik leef met de handrem op en daar kan ik me maar moeilijk bij neerleggen..."

"Hoeveel avonden had mijn man in zijn bureau zitten mailen met die Suzanne terwijl ik dacht dat hij aan het werk was..."

"Hoe bont mijn zus het ook maakt, onze ouders blijven haar door dik en dun steunen. Terwijl ik niets goed kan doen..."

“‘Wij hebben niemand anders nodig’ was mama’s mantra. Maar zo bouwde ze een muurtje rondom mij”

"Na de dood van mijn ex was ik wekenlang van slag. Had ik wel recht op mijn verdriet?"

"Olivier wou mijn spermadonor worden. Toen we elkaar zagen, werden we verliefd op elkaar"

"Afscheid nemen van een pasgeboren kindje is zo’n belangrijk moment, niet alleen voor de ouders maar ook voor de omgeving"

"Ik was zodanig veel vermagerd dat mijn man niet wist hoe hij daarmee om moest gaan. Hij had het moeilijk met mijn nieuwe lichaam"

"Van jongs af aan een zorgende rol opnemen, maakt je sterk en veerkrachtig"

"Soms denk ik dat ik eerder bij Bruno had moeten weggaan, want het heeft ons allebei doen inzien en koesteren wat we hebben"

“Het is ongelooflijk met welke geheimen mensen rondlopen, en hoeveel deugd het hen doet dat er iemand luistert"

"Verdriet hebben na de dood van mijn hond mocht precies niet te lang duren. ‘Hij was toch maar een hond?’ zeiden de mensen dan"

"Als zestigplusser ben je nog lang niet afgeschreven. Ik voel het vuur nog altijd branden"

“Net toen ik overstak, bolde de vrachtwagen langzaam verder. Voor ik het goed en wel besefte, lag ik eronder"

“Tantra heeft een ander mens van me gemaakt. Ik straal weer vrouwelijkheid uit en draag weer mooie kleren”

"Naar Kreta verhuizen, dat klonk wel erg exotisch voor mij. Ik was opgegroeid onder de kerktoren en ging nooit op reis"

"Voorlopig lukt de zorg voor mijn broer nog, maar het wordt steeds zwaarder voor mijn ouders. Ze zijn al 72 en 73..."

"In het verleden zijn er dingen gebeurd die een spoor hebben achtergelaten, waardoor ik nu geen kinderwens heb"

"Op mijn ongelukkigst herinnerde ik me de woorden van oma: dat ik altijd God kon roepen. Kort erna daalde er een rust over mij neer"

"Tussen mij en mijn broer stond een onzichtbare muur, opgetrokken door de scheiding van onze ouders. De afstand groeide met de jaren"

“Tom blijft Tom voor mij. Zijn karakter verandert niet ineens als hij een jurk aantrekt in plaats van een broek”

"Mijn hart bloedt als ik eraan denk dat ik mijn kleinkinderen niet zie opgroeien, niet weet op wie ze lijken..."

"Ik was vergeten hoe spannend de liefde kan zijn en voel me ineens tien jaar jonger. En dat gevoel wil ik graag nog even vasthouden"

"Al die kleine dingen waar je als grootouder van denkt dat je er goed mee doet, zijn voor hem een bron van frustratie"

“Zo’n aanval voelt als de ergste voedselvergiftiging. Heel mijn lichaam schreeuwt dan: dat eten moet eruit”

"Na het overlijden van papa ben ik in één klap volwassen geworden. Ik moést wel zorgen voor mama en mijn zus"

"De impact van Noahs ziekteproces is enorm. Steeds als een oplossing in zicht is, duikt er een ander probleem op..."

“Mijn ex vloog terug naar Canada, mét onze zoon. De dagen erna kon ik niets anders doen dan huilen”

"Na de dood van mama miste ik het zorgen voor. Dus ik schreef me in voor een zorgopleiding"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De verplichtingen van het ‘grotemensenleven’ verstikken Wim. Het leven leiden is bij hem eerder lijden..."

"Ze was negentien, de dochter van zijn bankier. Voor haar heeft hij mij verlaten… Zo'n verschrikkelijk cliché"

“De blauwe plekken vervagen en de scheldwoorden vergeet je, maar op het internet gaat niets verloren”

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

“Toen hij op een dag mijn slaapkamer probeerde binnen te dringen via het dak, was de maat vol”

"Bij de gynaecoloog kreeg ik koudweg te horen: ‘Je hebt endometriose in het laatste stadium, en zult nooit kinderen kunnen krijgen' "

"Ik besefte dat ik het niet zou volhouden, heel mijn leven als non. Ik wilde vrijheid, ik wilde kinderen"

"Nieuwe dingen leren eten is heel stresserend voor mij, maar ik vind het belangrijk dat ik blijf proberen"

"Op mijn diepste slikte ik wel acht pillen per dag, dronk ik ’s avonds drie flessen wijn leeg en sloeg ik nog een handvol slaappillen achterover"

“Mama huilde, papa stortte zich op zijn werk. Ons gezin draaide om het zusje dat er niet meer was”