Mijn verhaal

“Voor zieke kinderen betekenen mijn lessen vaak het verschil tussen slagen of zitten blijven”

"Ik heb er geen spijt dat ik destijds mijn hart heb gevolgd. Zolang er liefde zou zijn, zou ik me overal ter wereld thuis voelen"

"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"

“Genezen kan ik niet, maar de dokters proberen mijn leven zo lang mogelijk te rekken”

"Vorig jaar kreeg ik de diagnose: ARFID. Tranen van geluk rolden over mijn wangen. Eindelijk voelde ik me begrepen"

"In 2010 kwam ik voor het eerst naar België. Oorspronkelijk voor drie maanden, maar ik ben nooit meer teruggekeerd"

"Kiezen voor het onbekende in een vreemd land was niet moeilijk: als je verliefd bent, neemt je hart het over van je brein"

"Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was pas vierenvijftig en moest noodgedwongen op vervroegd pensioen..."

“Het thuisonderwijs putte me helemaal uit, maar mijn zonen eindelijk zien openbloeien, gaf me kracht”

"Waarom haat mijn zoon me zo? Het antwoord zal ik wellicht nooit kennen, en dat doet me meer pijn dan de klappen die hij me gaf"

Mijn verhaal: Eva werd kraamverzorgster nadat ze zelf haar kindje kort voor de geboorte verloor

"Ik haat het dat mijn pijn zo’n impact heeft op mijn gezin. Samen leuke dingen doen gaat gewoon niet meer"

Noella opende een café om haar dove en slechtziende zoon aan een job te helpen

"Na mijn scheiding heb ik gemerkt dat ik veel sterker ben dan ik dacht. Ik zit nu gewoon goed in mijn vel, ook mentaal"

"Toen mijn schoonzus belde, had ze slecht nieuws: het meisje was in haar buik overleden..."

Vicky en Rik kijken uit naar kerst met hun XXL-gezin

"Ik besefte dat mijn ex-vriend me door zijn overspel moest besmet hebben. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik heb gehuild en geroepen"

"De man op wie ik zó verliefd geweest was, was weg. Hij had zelfs nooit bestaan"

"Als ik de baby voelde bewegen en trappen in mijn buik, dacht ik: binnenkort mag je eruit, en dan beginnen we allebei een nieuw leven"

"We wisten dat we onszelf moesten beschermen, we moesten onze cocaïneverslaafde zoon op straat zetten..."

“Een eenvoudig boertje kon hem triggeren, dan kon hij uren oorverdovend krijsen”

Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste haar eerste relatie

"Ik werk aan mezelf, maar het helpt niet dat elk bezoek aan mijn ouders me weer klein, kwetsbaar en onbenullig doet voelen"

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ook al wonen we apart, we doen en beslissen zóveel dingen samen. En elkaar niet elke dag zien, geeft nog een extra verlangen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

“Mijn laatste kerst... het klinkt verdrietig, en dat is het ook. Daarom maak ik er nu iets extra moois van”

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“De verwarming mag niet hoger dan 19°C en voor mijn verjaardag kreeg ik supermarktbloemen”