Mijn verhaal

"We wisten dat we onszelf moesten beschermen, we moesten onze cocaïneverslaafde zoon op straat zetten..."

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ook al wonen we apart, we doen en beslissen zóveel dingen samen. En elkaar niet elke dag zien, geeft nog een extra verlangen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

“Mijn laatste kerst... het klinkt verdrietig, en dat is het ook. Daarom maak ik er nu iets extra moois van”

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“De verwarming mag niet hoger dan 19°C en voor mijn verjaardag kreeg ik supermarktbloemen”

"Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben"

"Pas als ik bloed zag, werd ik rustig. Dan vroeg die wond mijn aandacht en niet mijn verdriet"

"Sinds ik noodgedwongen over mijn kleinkinderen moeder, ben ik geen verwenoma meer, maar een zorgoma"

“Het lijkt absurd, maar onze konijnen bij een therapeut op ‘koppel-weekend’ sturen, was onze laatste optie”

“Ik ben niet verlegen of asociaal, maar ik slaag er gewoon niet in om een duurzame band op te bouwen met iemand"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

“Ons stilgeboren zoontje komt nog dagelijks ter sprake. Hij is er misschien niet fysiek, maar hij ís er wel”

“Op de eerste avond in ons eigen huis, las ik hem de brief voor die ik 30 jaar eerder nooit verstuurde”

"Armoede draait om geld, ja. Maar het draait nog veel meer om het sociale isolement dat het met zich meebrengt"

“Lukt het elke keer? Zeker niet. Maar het gaat erom dat we verbonden blijven”

“Na zeven jaar brieven schrijven, hakte ik de knoop door: ik wilde Muhammed eens kunnen vastpakken!”

"Als het koud is, als ik poets, als ik stress heb, als ik eet: altijd weer speelt die eczeem op. Wie kan er ooit met iemand zoals ik samenleven?"

“Wij eten, drinken en werken altijd buiten, met zicht op Mount Kenya, en dat is onbetaalbaar”

"Omdat we allebei onze man zijn verloren, snappen we elkaars verdriet. We hebben niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen"

"Die ene wesp heeft ons leven veranderd. De angst om gestoken te worden, is er altijd"

“Ik had al zó veel jaren ervaring in mijn job, en toch begon ik aan mezelf te twijfelen"

“De pijn was hels. Ik dacht eerst aan een miskraam, maar waarom was er dan geen bloed?”

“Het was heftig en verwarrend om tegelijk stapelverliefd en in de rouw te zijn”

"Ik heb alles in de weegschaal gelegd: zijn bedrog, maar ook de liefde tussen ons. Ik zou hem moeten verlaten, maar dat wilde ik niet"

"De therapeute zei me dat ik Sander moest loslaten. Maar dat kun je toch niet als moeder?"

"Ik verdiepte me in 'lucide dromen'. Nu kan ik mijn dromen sturen en zie ik mijn overleden broer terug. Dat maakt het verdriet draaglijker"

"Na mijn scheiding kwam ik opnieuw in contact met Hans, mijn jeugdliefde. En het was meteen weer raak. Al die jaren had hij op mij gewacht…"

“Olivia had nog net de kaartjes van haar klasgenootjes kunnen lezen. Kort erna was ze er niet meer”

“Als ik fiets, als ik hard moet lachen... Narcolepsie kan altijd toeslaan, het kan altijd gebeuren dat ik indommel”

“Na de scheiding wilden we dat de kinderen hun eigen nest hadden, en dat bevond zich nu pal tussen onze twee huizen”

"Opgelicht worden door een internetliefde... Ik dacht altijd dat zoiets me nooit zou overkomen. Maar liefde maakt blind, dat is wel duidelijk"

"Al drie jaar lang komt er elke week, wanneer mijn kinderen naar hun mama gaan, een scheur in mijn hart. Ik kan er maar niet aan wennen"

“Toen onze jongste dochter de deur uit ging, hebben we het huis ‘verdeeld’. De eerste verdieping is mijn domein”

"De uitleg? Herstructurering en automatisering. Nog geen halfuur later stonden we met een stuk of acht mensen op de parking"

"Toen mama de straat wilde oversteken, werd ze aangereden. Twee auto's hebben haar aangereden en allebei reden ze gewoon weg..."

“Opeens kreeg ik last van kwaaltjes: nachtelijk zweten, opvliegers… Dit kon toch niet al de menopauze zijn? Ik was 32...”

"Ik zag dat de omzet begon te dalen, dat klanten wegbleven, maar de baas bleef volhouden dat er geen vuiltje aan de lucht was"