“Ik kon kiezen voor een carrière aan de balie, maar ging in Kreta in de horeca werken. Allemaal voor George”
Hannah leerde haar man op Kreta kennen
Hannah (31): “Ik had net mijn rechtendiploma behaald toen ik met mijn mama een weekje naar Kreta trok. We genoten van de zon, uitstapjes en het lekkere eten. In het restaurant van het hotel konden we in de open keuken binnenkijken. De knappe kok viel mij meteen op.
Na zijn shift vroegen we of hij niet even bij ons kwam zitten. Toen ik vroeg hoe groot hij was, kwam hij lachend voor me staan. Op dat moment sloeg er bij mij al een vonkje over. Wat een grote, knappe man, dacht ik. Ik verdronk in zijn blauwe ogen. Ik had nog nooit liefde op het eerste gezicht ervaren, maar nu was ik van slag.”
Niet het zoveelste vakantielief
“Na zijn werkshiften spraken we af en er volgde al snel een eerste kus. Hoewel ik vlinders voelde, was ik toch wat bang om me hard te smijten: voor hem was ik waarschijnlijk het zoveelste vakantielief. Toen we ook na dat weekje vakantie contact hielden en elkaar dagelijks berichten stuurden, viel ik nog harder voor hem. We konden lachen samen, maar hadden ook diepzinnige gesprekken. Van politiek tot het alledaagse: ik kon het met hem over alles hebben. Hij was bovendien ambitieus en slim, dat maakte hem extra aantrekkelijk.
Het voelde belachelijk, ik had deze man een week gezien, maar was dol op hem
Ik kreeg hem maar niet uit mijn hoofd gezet. Ik zocht wel naar werk, maar vond niet direct iets wat me gelukkig zou maken. Bovendien kon ik niet wachten om nog eens naar Griekenland te gaan. Het voelde belachelijk, ik had deze man een week gezien, maar was dol op hem. ‘Ik ben verliefd’, zei ik tegen mijn mama. Zij wist directover wie het ging, ook zij had die sprankel al tijdens de eerste reis gezien.
Mama stemde ermee in om nog eens mee naar Kreta te gaan. Het werd opnieuw een heerlijke reis: mama genoot van het Griekse leven en ik besteedde veel tijd met George. Hij vroeg me ook of ik met Kerstmis wildeterugkomen om zijn familie te ontmoeten. Deze keer vertrok ik alleen, en bleef twee maanden bij hem. Ik wilde kijken wat dit kon worden en nam toen een zotte beslissing: ik verhuisde naar Griekenland! Ik zocht een job in een hotel en kwam enkel even naar België om mijn koffers te pakken. Ik zou zeven maanden werken tijdens het hoogseizoen.
Het werd een heerlijke tijd, maar het was ook keihard werken. Tijdens onze vrije momenten genoten we samen
Uiteindelijk bleef ik vier jaar. Mijn vriendinnen verklaarden me initieel voor gek: ik kon kiezen voor een goedverdienende carrière aan de balie, maar ging werken in de horeca tegen een hongerloon. Ik begreep hen, maar tegelijkertijd voelde ik dat ik mijn hart moest volgen. En ze draaiden bij. Ook mijn familie steunde me: mijn mama begon meteen Grieks te volgen, en mijn papa en zus kwamen elk jaar op bezoek.
Het werd een heerlijke tijd, maar het was ook keihard werken. 7 op 7 diende ik op in een restaurant, tijdens vrije momenten genoten we samen. We trokken naar het strand, gingen lunchen of keken samen Netflix. Hoewel ik hard moest werken, voelde ik me meer ontspannen. Grieken maken zich over het algemeen minder druk: wat komt, dat komt. Ze hebben weinig geld, maar zijn zeker niet minder gelukkig. Het is er meestal goed weer, ze zorgen voor elkaar en kijken niet te ver in de toekomst.”
Een eigen restaurant
“Dat deden wij ook niet. We leefden van dag tot dag. Er was maar één droom: we wilden ooit samen een restaurant beginnen. We hadden zelfs al een optie op een pand in Kreta, toen we zo’n twee jaar geleden op bezoek kwamen in België. Ik was blij mijn familie en vrienden terug te zien. En ook George kon België appreciëren. Bovendien is ons land nu eenmaal financieel aantrekkelijker dan Griekenland. ‘Waarom starten we hier geen restaurant?’, vroeg George opeens toen we door de straten liepen. En zo geschiedde. Even impulsief als ik naar Griekenland vertrok, verhuisden we ook weer terug naar België. Hij liet zijn spullen en kleren overvliegen, we zochten een pand en baten nu al bijna twee jaar het Griekse restaurant Enigma uit in Hasselt.
We zijn zot van ons restaurant, maar missen Kreta enorm. George heeft zijn familie al meer dan twee jaar niet meer gezien
George werkt in de keuken, ik ben verantwoordelijk voor de zaal. En ook samenwerken lukt ons wonderwel: ik ben nog even verliefd als in het begin. We zijn zot van ons restaurant, maar missen Kreta enorm. George heeft zijn familie al meer dan twee jaar niet meer gezien, en we missen het goede weer. De zomermaanden zijn te druk, maar hopelijk kunnen we in september eindelijk eens op vakantie naar daar. En wat de toekomst brengt? Trouwen, kinderen, ooit terug naar Griekenland verhuizen… Er zijn nog veel ideeën, maar ik probeer te leven zoals George en niet te ver vooruit te kijken. Voorlopig geniet ik van elke dag, en dat is goud waard.”
Dit kan je ook interesseren:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!