“Tom blijft Tom voor mij. Zijn karakter verandert niet ineens als hij een jurk aantrekt in plaats van een broek”
Na drie jaar relatie biechtte de vriend van Mira op dat hij in zijn vrije tijd graag vrouwenkleren draagt. Hij was bang voor haar reactie, maar vond de tijd rijp om haar met dat stuk van hem te laten kennismaken.
Ongeloof en verwarring
Mira (46): “Het was op een vrijdagavond, zo’n anderhalf jaar geleden. Tom was naar mij gekomen om samen het weekend door te brengen. We hadden ons met sushi voor de televisie geïnstalleerd. Sabine Hagedoren vertelde welk weer we mochten verwachten: fris voor de tijd van het jaar, maar zonnig en droog. Dat kwam goed uit, want we zouden ’s anderendaags gaan fietsen met vrienden. Vreemd dat ik me die details nog zo helder voor de geest kan halen, maar me niet meer herinner in welke bewoordingen Tom me die avond heeft verteld wat er al geruime tijd op zijn lever lag. Maar het kwam hierop neer: hij vindt het fijn om af en toe vrouwenkleren te dragen. Niet alleen een rok of jurk, maar ook lingerie.
Mijn eerste reactie: een mengeling van ongeloof, verwarring en verbijstering. Tom, mijn boomlange stoere loodgieter wilde zich af en toe als vrouw kleden!? Ik kon het niet bevatten. Toen hij zei dat hij open kaart wilde spelen en al mijn vragen wilde beantwoorden, wist ik zelfs niet wat ik moest zeggen, zo perplex was ik. De vragen zijn pas achteraf gekomen. Hoe lang deed hij dat al? Ging hij soms zo ook naar buiten? Wist iemand ervan? Werd hij er seksueel opgewonden van? Zei het iets over zijn geaardheid? En wat betekende dit voor ons, voor onze relatie? Nog voor hij het had kunnen opbiechten, snapte ik ineens ook waarom mijn kleren soms anders opgevouwen waren of elders lagen dan ik dacht. Het was niet mijn vijftienjarige dochter die in mijn kleerkast had zitten rommelen, zoals ik altijd had aangenomen, maar mijn lief.
Nu snapte ik opeens waarom mijn kleren soms anders opgevouwen waren. Het was dus niet mijn vijftienjarige dochter die in mijn kleerkast had zitten rommelen…”
Tom was opgelucht toen ik het eenmaal wist, maar ook bang en beschaamd. Bang voor mijn reactie, bang om mij kwijt te raken. Beschaamd omdat hij het zelf ook niet zo goed kon uitleggen waarom hij deed wat hij deed. Het was begonnen in zijn tienerjaren, vertelde hij. Hij snuisterde dan wel eens stiekem in de kast van zijn zus, maar verder dan dat ging het niet. Pas toen hij eenmaal volwassen was en alleen woonde, is hij vrouwenkleren voor zichzelf gaan kopen. Eerst nog via postorderbedrijven, daarna online. Een vroegere vriendin is op de hoogte, verder niemand. Hij heeft het ook nooit buitenshuis gedaan, alleen thuis. En ja, hij vindt het soms opwindend, maar het is zeker niet louter iets seksueels. Hij wordt er ook rustig van, zegt hij. Het ontspant hem. Hij vindt vrouwenkleren gewoon mooier, zwieriger, zachter van stof, fijner om te dragen.
Sprankels van geluk
Toen Tom het me vertelde, waren we drie jaar samen en maakten we plannen om te gaan samenwonen. Als hij bij me zou intrekken, wat de bedoeling was, zou ik er vanzelf achterkomen. Tom vond de tijd rijp om me met dat stuk van hem te laten kennismaken en hield er ook rekening mee dat hij me zou kunnen verliezen. Maar zo’n vaart heeft het nooit gelopen, al heb ik tijd nodig gehad om eraan te wennen, en heeft het maanden geduurd voor ik er klaar voor was om hem in vrouwenkleren te zien.
Vrouwenkleren dragen is niet louter iets seksueels. Tom wordt er rustig van; het ontspant hem
Op de avond dat Tom zich voor het eerst ‘verkleed’ aan me zou vertonen, was ik net zo nerveus als hij. Ik weet ook nog precies in welke outfit hij toen naar beneden kwam. Hij droeg een donkerrode rok, een glanzende ecru blouse met pofmouwen, dunne zwarte panty’s en zwarte schoenen met een klein hakje. Ik keek naar hem en dacht: ‘Pffff, dat is toch wel schrikken.’ Maar in Toms ogen lagen zoveel sprankels van geluk en hoop dat mijn twijfel snel wegsmolt. Ja, we konden dit samen aan. Dit was geen breekpunt: Tom bleef Tom voor mij. Zijn karakter veranderde niet ineens door een rok aan te trekken in plaats een broek. Ik heb me ook nooit bedrogen gevoeld. Was ik niet juist op hem gevallen omdat in die stoere Viking zo’n gevoelige man schuilde met een uitgesproken vrouwelijk kantje? Juist die combinatie van zijn ruwe buitenkant met zijn zachte binnenkant heeft me altijd aangetrokken.
Intussen wonen we samen. In de weken dat mijn dochter er is, blijven Toms frivole spulletjes in de kast. Maar als we met z’n tweetjes zijn, trekt hij aan waar hij zich goed in voelt. Dat gebeurt zowat één à twee avonden per week. Soms shoppen we online. Dan wijs ik hem op rokjes of blouses die hem goed zouden staan, of pumps in zijn maat. We hebben een totaal verschillende smaak. Ik vind zijn stijl een beetje truttig, met veel rushes en broderie, terwijl ik van strak en sober hou.
Eén à twee avonden per week trekt hij zijn frivole spulletjes aan. Maar hij blijft gewoon een man, ook in bed
Tom heeft liever niet dat ik het aan iemand vertel. Ik respecteer dat. Hij is vooral bang voor hokjesdenken. Een vent die vrouwenkleren draagt, dat is vast een homo, of een transseksueel, of een travestiet. Maar Tom is niets van dat alles. Hij is gewoon een man, ook in bed. Ons seksleven is niet of nauwelijks veranderd sinds ik op de hoogte ben. Al weet ik dat de kans op een vrijpartij wat groter is als hij een bepaald lingeriesetje voor zichzelf uit de kast haalt.”