Nu haar kinderen allemaal liefjes hebben, heeft Karen nood aan ademruimte in huis
Als je kinderen liefjes mee naar huis beginnen brengen, heeft dat zo zijn invloed op het gezinsleven. En ook al is Karen blij dat haar kinderen allemaal zo’n goede partners hebben, toch is het ook wennen…
Gefluister & gekreun
Karen (46): “Het lijkt nog maar gisteren dat mijn kinderen klein waren en bij het slapengaan smeekten om hun slaapkamerdeur op een kier te laten, zodat ze konden roepen als ze me nodig hadden. Nu gaan diezelfde deuren stevig dicht en vragen ze met aandrang om te kloppen voor ik binnenkom. Daar heb ik overigens geen enkel probleem mee sinds ze alle drie een lief hebben: ze hebben recht op hun privacy.
Het is fijn om te zien hoe verliefd en gelukkig ze zijn. Maar voor mijn man en mij is het wennen dat ons gezinsleven in korte tijd zo veranderd is. Vorig jaar rond deze tijd had nog geen van onze kinderen een relatie, nu alle drie. Onze dochters zijn zestien en zeventien jaar, onze zoon is er negentien.
Ik stond mijn jas uit te doen toen ik boven allerlei geluiden hoorde. Gepiep, gefluister, gekreun. Geen twijfel mogelijk: daar waren twee mensen van elkaar aan het genieten
De oudste dochter was eerst. Ze trok al een tijdje op met een jongen, maar deed er nogal vaag over of ze gewoon vrienden waren of niet. Dat werd in één klap duidelijk toen ik op een dag vroeger thuiskwam van mijn werk, omdat ik ziek was. Ik stond mijn jas uit te doen toen ik boven allerlei geluiden hoorde. Gepiep, gefluister, gekreun. Geen twijfel mogelijk: daar waren twee mensen van elkaar aan het genieten. Twee mensen die dáchten dat ze alleen thuis waren. Even stond ik perplex, daarna heb ik de voordeur nog eens geopend en flink hard dichtgeslagen. Het was meteen stil boven. De jongen met wie mijn dochter een halfuur later blozend naar beneden kwam, is nu officieel haar lief.
Niet veel later vertelde de jongste dochter dat ze iemand had leren kennen. Zij was toen nog maar vijftien jaar, haar vriend éénentwintig, wat op die leeftijd best een groot verschil is. Maar ook: hij was gestopt met studeren en vulde zijn dagen met slapen en gamen. Geen wonder dat we in eerste instantie niet zo blij waren met haar keuze. Maar het bleek een aardige jongen, die na een turbulente periode rust vond bij onze dochter en intussen weer naar school gaat.
De relatie van onze zoon is het prilst, maar bij hem was het vanaf dag één het meest serieus. De jongen op wie hij verliefd is geworden, woont zelfs halvelings bij ons, omdat zijn ouders het moeilijk hebben met de geaardheid van hun zoon. Ook op de vriend van mijn zoon valt niets aan te merken. We hebben geluk met onze drie schoonzonen: het zijn stuk voor stuk leuke en vriendelijke jongens. Maar ze zijn er wel, en dikwijls, waardoor we steeds vaker met acht mensen in huis zijn, vooral in het weekend.
Een nieuwe fase als gezin
Het is soms aanschuiven aan de badkamerdeur en als ik ’s nachts naar het toilet ga, kom ik al eens een verlegen jongeman in boxershort tegen. En natuurlijk blijven ‘de jongens’, zoals we ze noemen, geregeld mee-eten. Gezellig hoor, maar koken voor die hele bende is geen sinecure. Ik sta vooral te kijken van de hoeveelheden voedsel die ze kunnen verstouwen. Er gaan gemakkelijk twee grote broden door tijdens de lunch en met vijf liter spaghettisaus kom ik niet toe.
Ook onze zithoek is niet berekend op zoveel mensen, zeker als die liever hangen of liggen dan gewoon rechtop zitten. Soms moeten mijn man en ik zelfs lachend vragen of ze even willen opschuiven, zodat we erbij kunnen. Ik had al het gevoel dat ik minder ruimte had voor mezelf naarmate onze kinderen opgroeiden en later naar bed gingen. Maar nu er af en toe een koppeltje op de zetel ligt te stoeien, wordt het pas echt ongemakkelijk.
Als ze erna met rode wangen naar boven verdwijnen, vraag ik me weleens af of ik dat vroeger ook gedurfd zou hebben, bij mijn ouders thuis. Ze zijn ook niet altijd even stil tijdens het liefdesspel; vooral onze zoon en zijn vriend lijken er niet om te malen dat we hen horen. Aan de ene kant denk ik: goed dat ze zich op hun gemak voelen bij ons. Maar het is ook wel ráár. Mijn man en ik zetten de tv dan maar wat luider, om het niet meer te horen.
In het weekend gaan mijn man en ik soms een avond weg, gewoon om eens onder ons twee te zijn
Zoals ik al zei: onze schoonzonen zijn leuke en lieve jongens. Mijn kinderen hebben smaak, echt waar. Maar ik hap soms naar adem in mijn eigen huis. In het weekend gaan mijn man en ik soms een avond weg, gewoon om eens onder ons twee te zijn. Dan komen we om elf uur thuis en treffen één koppel flikflooiend in de zetel aan, één koppel dat de keukenkasten plundert omwille van een laat hongertje en één koppel dat samen in bad zit.
Ik mis het ook om af en toe nog eens iets als gezin te kunnen doen, zonder de lieven erbij. Zo had ik echt gehoopt om volgende zomer nog eens ‘onder ons’ op vakantie te kunnen gaan, misschien voor het laatst. Maar de oudste dochter heeft al aangekondigd dat ze alleen nog meegaat als haar vriend ook mee mag. We zijn als gezin duidelijk in een nieuwe fase beland, wat de normale gang van zaken is, maar het is zo snel gegaan dat ik hier naar mijn gevoel niet helemaal klaar voor was. Mijn man gaat er laconieker mee om. ‘Toch fijn dat ze alle drie een goed lief hebben’, zegt hij dan. Hij heeft gelijk, natuurlijk. Maar zo af en toe nog eens de woonkamer, de zetel en de badkamer voor ons alleen hebben, zou zalig zijn.”
Meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!