In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Ik ben er even niet, dat is niet alleen de boodschap in mijn mailbox maar ook hier thuis. Af en toe moet je even enkel aan jezelf durven denken, en daarom ben ik op dit eigenste moment net als vorig jaar aan het ‘Columbussen’ met de beste vriendin.

Rondtrekken met een campingbusje zonder op voorhand vastgelegde bestemming en je laten leiden door wat je tegenkomt. Een uitdaging voor deze controlefreak die altijd exact moet weten wat er te gebeuren staat, maar tegelijkertijd brengt het ook een zekere rust.

Zonder kinderen op vakantie

Zonder man of kinderen op vakantie gaan, zo speciaal is dat toch niet? Klopt, ik ben ook niet de persoon die spectaculaire dingen op haar palmares wil. Maar zonder écht netwerk met je gezin in het buitenland wonen, maakt zo’n tripje wel bijzonder.

‘Mama, ik wil mee met jou’, zegt Stina dan, en heel even breekt mijn hart. Doe ik er wel goed aan om alleen weg te gaan? Wie gaat haar die extra knuffel geven als haar puberhormonen op hol slaan en ze zelf niet weet wat ze nodig heeft? En wie gaat Elias tot rust brengen als hij alles begint te overdenken en de slaap niet kan vatten?

Doe niet zo dom, wijs ik mezelf terecht. Ze zijn oud genoeg en ze hebben hun papa bij wie ze met al hun vragen en problemen terechtkunnen. Toch voelde het anders toen we nog in België woonden, ook al waren de kinderen toen nog een stuk kleiner. Het schuldgevoel was minder aanwezig. Er was immers niet enkel een papa, maar ook een oma, een andere oma, een opa en de rest van de familie waar ze op konden terugvallen.

Even enkel aan jezelf denken

Tegelijk is die tijd voor mezelf nemen ook meer nodig sinds we in Zweden wonen. Net omdat het vertrouwde netwerk van familie ontbreekt, zijn de momenten met het gezin fijn, maar ook erg intens. Een keertje wat afstand nemen, is waarschijnlijk goed voor alle partijen. Het gaat tenslotte slechts om een weekje.

Tijd genoeg om de dingen eens vanop afstand te bekijken. Om even ook gewoon Sara te zijn, en niet enkel mama. Om op te staan wanneer ik wakker word en te eten als ik honger heb. Om me volledig -ach ja, toch tot een bepaald punt- over te geven aan het ritme van de natuur, én onze camper.

En de kinderen? Die ga ik missen en ik ga er hoogstwaarschijnlijk honderduit over praten, maar tegelijkertijd gaan zij de tijd van hun leven hebben. Want een weekje zonder mama, is ook voor hen best aangenaam. Papa is namelijk een stuk relaxter, en daar zal ongetwijfeld van geprofiteerd worden.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!