Groeten uit Zweden: “Het is zover: Elias, is ‘afgestudeerd’. Hier in Zweden zou hij nu mogen gaan werken…”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Ik liep al de hele dag zenuwachtig rond, wetende dat het ‘s avonds om zes uur zover was: mijn zoon zou afstuderen aan de grundskola hier in Zweden. De jaren in het högstadiet (vergelijkbaar met de eerste drie jaar van het middelbaar in België) waren allerminst makkelijk voor hem. Dat had weinig te maken met de leerstof of het niveau, maar wel met hoe hij in elkaar zit en de reactie van de leerkrachten hierop. Het botste meermaals, waardoor hij al snel het vertrouwen in de school én zichzelf verloor. 

De ommekeer

Het laatste half jaar leek zijn motivatie terug. Hij had de kans gekregen om stage te lopen op de universiteit en de proefdag in het gymnasium van zijn keuze was zo goed meegevallen dat hij er alles aan zou doen om te slagen. “Ik fiks het wel”, had hij gezegd op een van de laatste oudercontacten van het jaar. Het was nu of nooit, en voor het eerst zag ik ook geloof en vertrouwen in mijn zoon bij de nieuwe mentor. 

Deze vrouw, met al heel wat jaren ervaring op de teller, keek naar hem en zag zijn potentieel. Ze zag meer dan een jongen die niet oplette in de klas of te veel praatte, ze zag hém. Toen ze gisteren op de afstudeerceremonie het woord nam, kreeg ik tranen in mijn ogen. In een emotionele afscheidsspeech had ze het over enkele leerlingen in de klas, die haar op de een of andere manier zouden bijblijven. Ook Elias, die nooit kon stoppen met argumenteren, zei ze lachend. 

Een prachtige manier om een moeilijke periode af te sluiten. Het was de nagel op de kop, hij argumenteert graag. Niet om vervelend te doen, niet om zijn gelijk te halen. Maar om dieper te graven, om te leren, om oplossingen te zoeken die misschien niet in het boek staan. Hij is niet de makkelijkste in de klas, en ermee omgaan kan een uitdaging zijn. Maar liever een uitdaging dan een probleem, toch?

Afgestudeerd en klaar voor het gymnasium

Nu is het tijd voor sommarlov, of de Zweedse zomervakantie. Tijd voor rust, naar de gym gaan wanneer hij wil, met zijn vrienden in de stad rondhangen of gaan zwemmen in een van de vele meren in de buurt. Kortom, de dingen doen die hij graag doet. 

Midden augustus start de nieuwe uitdaging: drie jaar gymnasiet (vergelijkbaar met de laatste drie jaar van het middelbaar in België). Al zou hij ook gewoon kunnen gaan werken, dat heeft hij meermaals vermeld. In Zweden is er namelijk (nog?) geen schoolplicht tot 18 jaar, en hij wilde zó graag zijn eigen bedrijf starten. In de periode dat het erg moeilijk ging op school, heb ik even gedacht dat hij er na dit jaar een punt achter zou zetten.

De vrienden, ’the English boys’ zoals ze op school genoemd werden, sleurden hem erdoor. Zij waren dé motivatie om elke dag uit bed te kruipen en naar school te gaan. En dat zullen ze ook de komende drie jaar blijven doen. Dat zag ik gisteren, aan hun licht heimelijk glimlachende gezichten, toen we hen vroegen om even samen te poseren voor de foto. Een prachtig plaatje…

Nog meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!