Groeten uit Zweden: “De ergste storm in 50 jaar? En net nu was ik alleen thuis met de kinderen…”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Je zou het bijna karma kunnen noemen. Enkele dagen na het verschijnen van mijn vorige column waarin ik opriep om minder te klagen over het weer, liet Hans van zich horen. Neen, geen verre vriend, maar de hevigste storm in vijftig jaar zou zich aankondigen in Scandinavië. En net nu was ik een week alleen thuis met de kinderen…

Alleen met de kinderen hier in Zweden is anders dan alleen in België, waar je een heel netwerk van familie en vrienden hebt. Aangezien dat netwerk hier iets beperkter is, gaat de controlefreak in mij in overdrive. De diepvries zat vol eten, ik wist wat ik moest doen als de stroom zou uitvallen en het lijstje met telefoonnummers van allerlei vakmannen lag klaar.

Storm Hans bracht wind en regen

Het durft hier al eens serieus regenen en waaien, en van omvergevallen bomen of stroomstoringen kijkt men hier niet raar op. Maar noodweer en overstromingen, dat was een ver-van-mijn-bed-show, iets dat je alleen op televisie zag en zelfs je ergste vijand niet toewenste.

Alle weerapps waren het eens: de wind en regen die storm Hans meebracht zouden nooit geziene hoogtes bereiken, code rood werd afgekondigd voor verschillende delen van het land. Met op bepaalde plaatsen meer dan 100 millimeter regen was het risico op overstromingen reëel. Binnenblijven en zoveel mogelijk thuiswerken was de boodschap. Ik zette me schrap!

Mijn telefoon stond roodgloeiend. Niets dan waarschuwingen van de verschillende weerapps en nieuwssites met allemaal dezelfde boodschap: veel wind, extreem veel regen en overstromingsgevaar. Intussen stroomden ook de berichtjes van ongeruste vrienden en familie uit België binnen.

Alles oké hier!

‘Alles oké hier, het lijkt erop dat we aan de grootste ellende ontsnappen’, zo stelde ik iedereen gerust. Op bepaalde momenten regende het hard, waaide het stevig en klonk het onweer onheilspellend, maar gelukkig niets dat ons houten huis of de omgeving niet aankon. Het meest uitdagende aan storm Hans bleek de stormvloed aan – vaak licht wetenschappelijke – vragen van de kinderen.

Ik prijs me gelukkig dat ons stukje Zweden buiten schot bleef, maar kon de beelden op televisie niet negeren. De klimaatstruggle is real. Terwijl ik dacht dat we hier in het hoge noorden op dat vlak redelijk gerust mochten zijn, moet ik mijn mening herzien: niemand ontsnapt de dans. Het lijkt alsof – naast oorlogen – enkel nog de hittegolven en natuurrampen het nieuws beheersen. Een mens zou voor minder de hoop verliezen.

Het alternatief is gelukkig zijn dat je veilig bent, en in de zetel kan kruipen met een goed boek, een dekentje en een extra tasje warme koffie 🙂

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!