Groeten uit Zweden: “De winkelrekken in de supermarkt waren geplunderd. Het leek wel oorlog”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Boodschappen doen in de stad

Twee keer per week heeft dochter Stina volleybaltraining in de stad in de buurt. Omdat de busverbinding ‘s avonds niet ideaal is voor onze tiener, koppelen wij het nuttige aan het aangename en plannen op die momenten onze winkelbezoekjes. Nu wij allebei thuis werken komen de spontane uitstapjes naar de stad minder vaak voor, goed nadenken en plannen als je iets nodig hebt is dus de boodschap. Over boodschappen gesproken, een tripje naar de stad betekent voor ons ook steevast een bezoekje aan Lidl.

Vroeger was ik vooral fan van het gevarieerde aanbod én de producten uit verschillende -al dan niet exotische- landen. Had ik tijd, dan genoot ik stiekem van het flaneren door de middengang, op zoek naar datgene dat je -toevallig?- net nodig had. Want toegegeven, hun marketing en planning van het productaanbod zit erg goed in elkaar. Denk je nog maar dat je iets nodig hebt, dan staat het gegarandeerd de volgende week in het krantje. Let er maar op!

Hier in Zweden heeft Lidl nog een extra voordeel: de bakkerijafdeling is namelijk lang niet slecht! Ik hou wel van een croissant of chocoladebroodje van tijd tot tijd, en dat is helaas niet standaard te vinden bij de traditionele Zweedse bakker. Ook de rest van het brood is -althans voor de Belgische consument- vaak beduidend beter dan in andere winkels.

Lege winkelrekken in de supermarkt

Het klinkt wellicht een beetje vrijblijvend allemaal, die luxebroodjes, lekkers uit verre landen en hebbedingetjes uit de middengang. Maar de laatste tijd is Lidl zelfs voor de middenklasse -die doorgaans geen discounters moest bezoeken- een noodzaak omwille van de prijs van de winkelkar. Toen we onlangs op zondagavond naar goede gewoonte de winkel betraden, viel ons oog op de nagenoeg lege winkelrekken in de zo geliefde bakkerijafdeling. No koffiekoeken for me, grapte ik nog.

Toen ik zag dat ook de afdeling fruit en groenten wel geplunderd leek, verging het lachen me. Lege winkelrekken, het leek wel oorlog! Daar zat die dure winkelkar vast voor iets tussen. In maart lagen de voedselprijzen namelijk gemiddeld 5,4% hoger dan diezelfde maand een jaar geleden, met uitschieters als boter, chocolade en koffie, waarvan de prijs maar liefst 30% steeg en de komende weken enkel nog duurder wordt. Hoofpunten in het nieuws en een nationale ramp voor het voltallige Zweedse volk, dat nog steeds op plek twee prijkt in de lijst van landen met het hoogste koffieverbruik. Ook ik pleit schuldig en leg snel twee extra pakjes in de winkelkar voor de prijs explodeert.

De schaarste in de supermarkt gaf me koude rillingen. Mensen gingen niet voor het plezier naar de enige discounter in het land, maar uit pure noodzaak. Ook wij maken tegenwoordig gretig gebruik van promo’s, bonnetjes en andere acties. Terwijl ik vroeger eerder nonchalant de producten uitkoos en in het mandje legde, kijken we nu eerst naar de prijs per kilo. Het doet je beseffen dat je niet alles als vanzelfsprekend mag zien, zelfs niet een goed gevulde winkelkar. De wereld gaat onzekere tijden tegemoet, en dat zorgt voor behoorlijk wat ongerustheid

De geplunderde rekken hadden nog een andere reden: die week werd via sociale media opgeroepen om de grote supermarkten in het land te boycotten. Ook al beseft het Zweedse volk dat deze actie er niet voor zal zorgen dat de prijzen meteen zullen dalen, toch is het belangrijk om je stem te laten horen. En hopen dat er iemand is die luistert?

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!