In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Als je denkt aan Zweden, dan zie je toch meteen eindeloze bossen voor je, prachtige meren én een eland. Voor mij blijft dit grootse beest symbool staan voor het land. Het land waar we nu wonen, maar waar we ook jarenlang op vakantie kwamen, zonder ooit één eland in de vrije natuur te zien.
Elanden in Zweden
Je kunt je voorstellen hoe enthousiast ik was toen we effectief naar Zweden verhuisden. Nu zou het niet lang duren, ik zou weldra een eland in zijn natuurlijke omgeving zien! Dol van opwinding verzocht ik manlief om bij de Zweedse collega’s te checken waar de beste plekjes zijn om een eland te spotten. De collega’s bleken verbaasd over de vraag, en ik over hun antwoord. “Die wil je toch niet zien?”, zeiden ze allemaal.
Dolenthousiast was ik toen we naar Zweden verhuisden. Nu zou ik eindelijk een eland in zijn natuurlijke omgeving zien
Ze moeten het verkeerd begrepen hebben, dacht ik. Als je elanden wilt zien, is Zweden toch hét land bij uitstek? Met de kinderen deden we ooit een elandensafari. Mijn drang om het beest van dichtbij te zien was toen zo groot dat ik me had laten verleiden om in een afgesloten park in zo’n treintje te stappen. De begeleiders wisten de elanden meteen te spotten en lokten ze naar het toeristentreintje met eten.
Toegegeven, het blijft impressionant, zelfs vanuit zo’n treintje. Wat een machtige beesten zijn het toch! Als je echter na het toertje ook nog het winkeltje bezoekt en je opnieuw laat verleiden tot het kopen van allerlei rommel waar een eland op prijkt, voelt het erg dubbel.
Een eland spotten in het wild
Zo’n beesten horen toch thuis in de vrije natuur? En dat was dan ook de plek waar ik ze zo graag wilde zien. De Zweden bleven me overtuigen dat ik dat níet wilde, en vertelden het ene dramatische ‘ongeval met een eland’-verhaal na het andere.
De Zweden bleven me overtuigen dat ik dat níet wilde zien, die eland in het wild…
Moest ik het dan loslaten? Er vrede mee nemen dat het een wild dier is dat misschien niet gezien wil worden?
Intussen kan ik vertellen dat we meermaals een eland in het wild zagen. Soms toevallig, als we naar het plantencentrum of de boerderijwinkel in de buurt reden en ze ons stonden aan te staren vanuit een veldje aan de bosrand.
De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat we er af en toe ook op uit trekken met de auto, en speciaal die baantjes nemen waar we ze al eerder zagen. Vaak met bezoek uit België in ons kielzog. Ook bij hen staat een eland spotten in de natuur namelijk hoog op het verlanglijstje.
Opeens dook hij op in m’n ooghoek, een prachtexemplaar. Hij keek ons recht in de ogen!
Mijn mama en schoonmoeder hadden geluk deze week, toen we last-minute besloten om het midzomerweekend af te sluiten met een autoritje bij valavond. We kozen voor de gekende baantjes, maar zonder resultaat. Toen we het hadden opgegeven en bijna weer thuis waren, doemde hij op, in m’n ooghoek. “Daar is er eentje!”, riep ik dolenthousiast. Daar stond hij dan, een prachtexemplaar. In de wei, aan de rand van het bos. Hij was niet erg onder de indruk van ons of de auto en leek ons recht in de ogen te kijken.
Ook al hebben we er al verschillende gezien intussen, het blijft elke keer opnieuw ongelooflijk speciaal. Ik hoop nog lang van die verwondering te mogen genieten.
Meer verhalen uit Zweden:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!