In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 42, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (14) en Stina (11). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
“Daar is ze, de zon!”, roep ik door het hele huis alsof er zich zonet een mirakel had voorgedaan. Ik laat meteen alles vallen, trek m’n jas en schoenen aan en huppel naar buiten voor een korte wandeling. Het is fris, maar de zon op m’n gezicht voelt héérlijk. Voor een keer vermijd ik het bos, ik wil namelijk ten volle genieten van die extra portie vitamine D. Binnen een half uurtje is het misschien weer gedaan!
Terwijl januari ons doorgaans trakteert op een mooi winterwonderlandlandschap, lijkt het dit jaar alleen maar grijs wat de klok slaat. De licht positieve temperaturen zijn niet slecht voor de energiefactuur, maar wel voor mijn gemoed. Een extra novembermaand – wat het weer betreft dan – kan ik écht niet aan.
Jaloersmakende foto’s van Vlaamse tuinen
Niets dat een gezellig momentje bij de kachel niet kan oplossen, denk ik bij mezelf. Ik zet een lekker tasje koffie, plof in de zetel en scrol wat op social media. Foto’s van witte sneeuwtapijten en kinderen die door het dolle heen zijn vliegen me rond de oren. Niet uit het Hoge Noorden deze keer, maar uit de Vlaamse tuinen.
Ik had mijn smartphone kunnen inruilen voor een goed boek, maar terwijl ik langzaam van mijn koffie slurp besloot ik verder te scrollen.
De foto’s van de sneeuw in Vlaamse tuinen maken me licht jaloers.
Dromend van krakende sneeuw onder mijn voeten en eindeloos turen over de bevroren meren, voelde ik een lichte vorm van jaloezie opkomen. Ik steek het op mijn licht depressieve gemoed als gevolg van de grijze, regenachtige dagen waar maar geen einde aan lijkt te komen. Twee maanden geleden was ik hierop voorbereid. November is voor mij persoonlijk de moeilijkste maand van het jaar.
De dagen worden korter en korter en vertonen hetzelfde weerbeeld als vandaag: vijftig tinten grijs. Maar november heeft één groot voordeel: de vele lampjes in de straat en de Zweedse huizen die de kerstperiode aankondigen, brengen letterlijk en figuurlijk verlichting.
Amper één uur en 42 minuten zon
Januari en februari zijn doorgaans makkelijker. De koude treedt in, maar de dagen worden langer en de zon maakt het allemaal erg draaglijk. Een fijn laagje sneeuw, bevroren meren en een stralende zon nodigen je uit om naar buiten te trekken en die oh zo noodzakelijke vitamine D op te slaan.
Een gemiddelde januarimaand heeft 37 uren zon, dit jaar kregen we ze in de eerste twee weken amper één uur en 42 minuten te zien. Bedroevend, en er lijkt niet meteen verbetering op komst.
Terwijl ik langzaam verder scrol maakt de jaloezie al snel plaats voor een warm gevoel. Zo zalig om te zien hoe alle kindjes genieten van de sneeuwpret! Of je nu fan bent van de winter of niet, met zo’n wit laagje ziet de wereld er toch even een stuk mooier uit.
Nog meer verhalen uit Zweden:
- Groeten uit Zweden: “Elke dag een halfuurtje yoga houdt me fysiek, maar vooral ook mentaal in balans”
- Groeten uit Zweden: “Ik was als student niet klaar voor het buitenland”
- Groeten uit Zweden: “Op die donkere baantjes kan er elk moment een ree of eland opduiken. Beangstigend!”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!