In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je elke week haar column over het leven met kinderen zoals het is in Zweden.
Wie is Sara? Bijna 40, getrouwd met Phil en mama van 2 kids met karakter, Elias (11) en Stina (8). Vorige zomer ruilden ze hun stadswoning in Hasselt in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Een pop voor je zoon?
Je kreeg ze vast wel in de bus, de langverwachte Sinterklaasfolders vol speelgoed voor onze flinke jongens en meisjes. Hier blijft de brievenbus op dat vlak leeg, want Zweden blijkt jammer genoeg net iets te ver voor onze goedheilig man uit het zonnige Spanje. Betekent dat geen speculoos en mandarijntjes dit jaar? En wat dan met de ochtendlijke spanning op 6 december als de kinderen ontdekken wat de Sint dit jaar voor hen uitgekozen heeft?
Je kan voor of tegen het hele commerciële circus rond de Sint zijn, een traditie die al zo lang meegaat dat je het zelf mocht meemaken in je kinderjaren zeg je niet zo makkelijk vaarwel. Ook niet als je naar het buitenland verhuist. Al zijn Elias en Stina nu respectievelijk 11 en 8, voor één keer zijn ze het eens: op snoep en cadeautjes staat geen leeftijd. De Sint is dus van harte welkom hier in Växjö, in het zuidelijk deel van Zweden.
Bekijk je de Zweedse folders met speelgoed, is er iets wat onmiddellijk opvalt: genderneutraalheid, om het met een duur woord te zeggen.
Speelgoedfolders, ook in Zweden
Dit gezegd zijnde is het tijd voor een wensenlijstje. Dat de Sint normaal gezien niet veel noordelijker gaat dan Nederland, wil niet zeggen dat er hier geen speelgoedfolders te vinden zijn. De maand december is namelijk niet enkel van de Sint, ook zijn goede vriend de Kerstman maakt zijn opwachting. En zoals jullie weten komt die helemaal uit Lapland en is hij wel wat koude gewoon. Bekijk je de Zweedse folders met speelgoed, dan is er iets wat onmiddellijk opvalt: genderneutraalheid, om het met een duur woord te zeggen. Meisjes spelend met Spiderman en jongens die glimlachend de strijk doen op de foto’s, geen kat die ervan opkijkt. Het is een dingetje hier, van kleins af aan en dat is maar goed ook.
De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat we hier in Zweden nog regelmatig naar de Belgische televisie kijken, inclusief reclameblokken tussen de programma’s. Groot was mijn vreugde toen ik zag dat ook Dreamland op de genderneutrale kar sprong met een spot waar je alleen maar blij van kan worden. Ster van de spot is een moedige jongen die tegen de stroom in wil gaan en een pop wil vragen aan de Sint. De gelukzalige lach als hij diezelfde pop daadwerkelijk in z’n armen kan sluiten op 6 december tovert een even grote glimlach op mijn gezicht.
De normaalste zaak van de wereld
Terwijl het in België als vooruitstrevend bestempeld wordt en misschien zelfs hier of daar een wenkbrauw doet fronsen, is het hier doodnormaal. In het krantje van Lekia, een van de grote spelers op gebied van speelgoed hier, staat een jongen breed lachend op de foto met een roze auto en garderobe van Barbie in z’n handen. Enkel door die beelden veelvuldig te tonen, maak je het een van de normaalste zaken van de wereld. Ik herinner me een reportage van Pano enkele jaren terug die hetzelfde beeld schetste. De materie bracht reportagemaker Tim Verheyden naar Zweden, waar hij onder meer een bezoek bracht aan een speelgoedwinkel. Wat me het meest blij bleef – naast het feit dat ze hier ongelooflijk hun best doen om genderneutraal te zijn in foto’s en plaatsing van speelgoed – is het feit dat de vraag over gender enkel door buitenlanders wordt gesteld. Voor de Zweden is het normaal, en dat is schoon, toch?
“In de Zweedse school leren de kinderen dus niet enkel rekenen en lezen, maar ook naaien, houtbewerking en koken, zonder onderscheid te maken tussen jongens en meisjes”
Het is dus ook normaal dat Elias na school enthousiast vertelt over de pastinaakpuree die hij maakte in de les hemkunskap, dat hij zo trots als een gieter was met z’n zelfgemaakt katoenen tasje, maar ook op het houten krukje waar ze momenteel aan bezig zijn in träslöjd . In de Zweedse school leren de kinderen dus niet enkel rekenen en lezen, maar ook naaien, houtbewerking en koken, zonder onderscheid te maken tussen jongens en meisjes. Laat ons onze kinderen dus van kleins af aan zo opvoeden, is dat geen goed idee? Zodat het de normaalste zaak van de wereld wordt dat ook mannen koken en thuis blijven voor de kinderen. Ik doe alvast m’n best en laat Elias helpen met bakken en Stina steekt de haard aan. Ik ben er zeker van dat hun partners later me dankbaar zullen zijn. Dus lieve Sint, help je me een handje? En breng gerust een pop of een keukentje voor die kleine jongen in de straat en een werkbank voor dat lieve meisje om de hoek.
Liefs, Sara
NOG MEER COLUMNS VAN SARA:
- Groeten uit Zweden: maak kennis met Sara, onze nieuwe columniste
- Groeten uit Zweden: “Hoe we hier Halloween vieren, past perfect in het lagom plaatje: niet te veel en niet te weinig”
- Groeten uit Zweden: “Slecht weer? Dat bestaat hier niet, enkel slechte kledij”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!