Groeten uit Zweden: “September was de dodelijkste maand als gevolg van geweld in 4 jaar in Zweden”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Drie doden op twaalf uur tijd als gevolg van geweld. Dat was het harde verdict. Een donkere dag, maar ook een donkere maand, want er vielen maar liefst elf doden door schietincidenten in september. Het zogenaamde bendegeweld is al enige tijd een reëel probleem hier in Zweden, maar de laatste tijd ging het van kwaad naar erger.

Het gaat doorgaans om conflicten tussen criminele bendes, vaak drugsgerelateerd, maar soms zijn ook onschuldige burgers het slachtoffer. Vooral in de buitenwijken van de grote steden neemt de onveiligheid toe, en dat zorgt voor heel wat onrust.

Geweld in Zweden: contrast tussen grootsteden en platteland

Wat je bijna dagelijks in de kranten leest en in het journaal ziet, staat in groot contrast met hoe wij het leven hier in ons doorgaans rustige dorp ervaren. Buiten wat hangjongeren op brommertjes die wat kattenkwaad uithalen, is er niets noemenswaardig te melden, zeker niet wat geweld betreft.

Dat is ook exact wat ik noteerde toen ik een tijdje geleden een bevraging toegestuurd kreeg die polste naar mijn welbevinden en in welke mate ik me veilig of net onveilig voel in mijn buurt. Of ik ergens alleen naartoe durf in het donker bijvoorbeeld. En of ik de laatste tijd slachtoffer ben geweest van geweld.

Mijn antwoorden waren eerlijk en positief: hier in het dorp voel ik me veilig en maak ik me weinig zorgen over mezelf of de kinderen, die te voet van de bushalte komen of met de fiets gaan sporten, ook als het donker is. Maar sinds er in de zomer een schietincident met gewonden heeft plaatsgevonden in de nabijgelegen stad, waar de kinderen naar school gaan, komt het allemaal dichterbij.

Net als bij een van de schietincidenten die afgelopen week plaatsvond, ging het ook in onze stad om een plek vlak bij sportterreinen, waar op dat moment verschillende kinderen en jongeren zorgeloos aan het trainen waren. Kun je je voorstellen hoe traumatisch dat moet zijn?

Veilig in het dorp

Hoe gelukkig ik hier ook ben, het stemt tot nadenken. Is dit de wereld waarin we onze kinderen willen laten opgroeien? Is het in Zweden, het land dat vaak aan de top staat wat geluk of vrijheid betreft, wel beter dan in België?

Ik beslis mijn hoofd leeg te maken en wandel nog een rondje door het dorp. Kleine kinderen fietsen zorgeloos rond of voetballen op straat. Dat er nooit iets zal gebeuren kan ik helaas niet garanderen, ook niet voor Elias en Stina. Zeker niet de komende jaren, als ik hen nog meer moet loslaten wanneer een groot deel van hun tienerleven zich in de stad zal afspelen.

Af en toe maak ik me zorgen, maar voorlopig weiger ik mee te gaan in de hysterie, zonder daarom mijn ogen te sluiten voor wat er gaande is. Geen enkel land is perfect, zeker?

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!