Groeten uit Zweden: “Als ik naar mijn dochter kijk, kan ik alleen maar denken ‘God, ik hoop dat ze mijn haargenen niet geërfd heeft’”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Mijn dochter heeft prachtig haar. Dik, golvend blond haar dat altijd goed lijkt te liggen, zeker nu ze net terug is van de kapper. Soms vraagt ze me om het te vlechten. Als ik op zo’n moment dat dik pak haar in mijn handen hou, kan ik alleen maar denken ‘God, ik hoop dat ze mijn haargenen niet geërfd heeft…’.

Een familietrekje, dat haar

Ooit had ik trouwens ook zo’n vlecht. En al waren mijn haren op die leeftijd wat donkerder, ze waren ook best dik en met een heerlijke slag erin. Vandaag de dag kan ik alleen maar zeggen dat mijn haar mijn grootste frustratie en teleurstelling is. Dun, pluizig en toch snel vet. Kortom, er valt absoluut niets mee aan te vangen, dat zal elke kapper beamen.

Het is een familietrekje, dat flutjeshaar zoals wij het noemen. En er valt niets tegen te beginnen. Extra vitamines, speciale shampoo’s of net heel natuurlijke varianten zonder chemicaliën, ze passeerden meermaals de revue, maar niets mocht baten. Ook de dermatoloog stond met zijn handen in het haar (pun intended), het middeltje dat hij voorschreef, bleek meer bijwerkingen te hebben dan effectiviteit.

Ik betrap mezelf erop dat ik altijd eerst naar iemands haar kijk, en bij momenten zelfs schaamteloos staar. Wat een prachtige krullen heeft die toch, denk ik dan bij mezelf. Soms zeg ik het ook luidop, of droom ik ervan. Dat ik net zoals die vrouw voor me in de yogales mijn haar altijd in een perfect nonchalante dot kan dragen. Dat ik ‘s morgens opsta en voor een keer niet zucht als ik voor de spiegel sta, maar glimlachend mijn lange lokken voorzichtig borstel om ze nadien met een zelfzekere hairtoss naar achter te gooien.

Deze week staat er een kappersbezoek op de planning. Voor de meesten onder ons een heerlijk rustgevend moment vol me-time met een kop koffie en de boekskes. Ook al heb ik het volste vertrouwen in het kunnen van mijn kapster, ik geloof niet in mirakels. In de zomer ga ik dus steevast in op haar voorstel om de kappersstoel 90 graden te draaien en te genieten van het prachtige Zweedse landschap in plaats van gefrustreerd in de spiegel te staren.

Geniet van je prachtige coupe

Intussen heb ik me er enigszins bij neergelegd dat die nonchalante dot of die prachtige krullen niet voor mij zijn weggelegd. En toch moet ik me inhouden om niet telkens te roepen ‘geniet van je prachtige haar, elke dag opnieuw’ als er weer iemand met een natuurlijke, volle haardos letterlijk mijn pad kruist.

Want je zult zien, ook zij klagen. Iemand met krullen heeft liever stijl haar. En diegene met die mooie volle coupe zegt dat het lang duurt om haar haar te drogen na het wassen. En die dot lijkt maar niet goed te zitten, afgaand op het feit dat de dame in de yogales hem in een uur tijd minstens drie keer opnieuw maakt.

Lieve dames, denk op dat moment eens aan al diegenen met ‘flutjeshaar’, die er zelfs niet in slagen een triestige staart te maken, laat staan een dot die naam waardig. Prijs je gelukkig met je krullen en geniet van de tijd die je haar nodig heeft om te drogen, het is een privilege.

Dat laatste zeg ik ook regelmatig tegen dochter Stina. Geniet van je mooie lokken, herhaal ik bijna wekelijks. Voor je het weet behoor je namelijk tot de club der flutjesharigen. Al is er nog een klein beetje hoop dat ze de genen van haar oma aan vaders kant geërfd heeft, en haar prachtige wilde haren nog lang niet kwijtraakt.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!