Groeten uit Zweden: “Ze zien het potentieel in mijn zoon, en hij voelt zich eindelijk begrepen…”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Dat je kind zich goed voelt op school, en vooral ook ‘gezien’, dat is het allerbelangrijkste. Sinds de verhuis naar Zweden hebben we al met verschillende scholen kennisgemaakt. Dochter Stina startte dit jaar in het högstadiet – het eerste middelbaar in België – , samen met haar beste vriendinnen in een nieuwe school. Elias ziet zijn toekomst in het buitenland, hij koos bewust voor een internationale opleiding.

Een telefoontje dat verschil maakt…

Globale politiek vindt hij interessant, en sinds kort lijkt hij -met wisselend succes- ook te genieten van die vele uren wiskunde en fysica. Zijn enthousiasme is alvast groot, ik ben doorgaans wat voorzichtiger, zeker nu. De opleiding lijkt behoorlijk intensief voor een kind van 16 dat de afgelopen jaren moegestreden bleek.

Misschien ben ik niet enkel voorzichtig, maar voorzichtig positief, zeker na het bemoedigende telefoontje dat ik afgelopen week ontving van een van de zorgleerkrachten. Terwijl de vorige school niet aan zijn vragen en noden kon – of wilde? – voldoen en hem meermaals in het diepe liet spartelen, terwijl hij duidelijk om hulp vroeg, lijkt het nu wél raak. ‘We zien dat je zoon slim is, en we gaan ons best doen om hem zo goed mogelijk te helpen’, klonk het aan de andere kant van de lijn.

‘Heb je vijf minuutjes tijd?’, vroeg de zorgleerkracht initieel, maar we hingen wel bijna een half uur aan de lijn. Voor het eerst hier in Zweden werden we gehoord, begrepen en gerustgesteld. Ik voelde tranen van geluk opborrelen, bedankte hem meermaals en drukte snel af. Het is niet zo dat een intelligent kind zonder meer de beste resultaten behaalt, integendeel. Voor sommigen is het parcours behoorlijk hobbelig, met hier en daar een zijweg, tot ze het juiste pad vinden. Je moet als leerkracht het potentieel kunnen zien, erin geloven, blijven motiveren, de juiste hulp bieden en bijsturen waar nodig. En dat vraagt heel wat inspanning.

Ik besef het als geen ander, dat is waarom dit simpele telefoontje me raakte in het diepst van mijn hart. ‘Het is gewoon zijn job’, zei Elias toen ik hem erover vertelde. Een wat nuchtere reactie van de puber, maar ik zag de opluchting in zijn ogen. ‘Wel fijn dat ik mijn toetsen en examens vanaf nu op de computer mag maken’, voegde hij eraan toe. De vriendelijke man had eerder die dag ook met hem gesproken.

SOS schrijfkramp

Toeval of niet, maar enkele dagen voor het bewuste telefoontje luisterde ik tijdens een lange, donkere autorit naar een aflevering van ‘Hoogbegaafd, de podcast’, waarin het ging over een intelligent jongetje met schrijfproblemen. In gedachten zat ik terug in de wachtkamer van de kinesist, waar Elias een jaar lang zijn fijne motoriek oefende. Schrijven was zijn ding niet, zijn handen en vingers konden de kronkels in zijn hoofd niet volgen, met kramp en veel frustratie tot gevolg. Ondanks al die moeite zagen we slechts een verwaarloosbare verbetering. De motivatie was ook ver zoek, hij kon toch gewoon typen? De kleine vingertjes dartelden toen al gezwind over het zachte toetsenbord.

Hier in Zweden was het gebruik van de laptop ook voor corona al ingeburgerd op school, een hele openbaring voor iemand als Elias. Maar op het moment dat het erop aankwam en de punten uitgedeeld werden, werd teruggegrepen naar het aloude recept van pen en papier. Veiligheid en controle, weet je wel? Door de weldoordachte beslissing van de vriendelijke man wordt hem deze stress alvast bespaard. Op het juiste moment, de twee laatste en belangrijkste jaren van zijn schoolse carrière die gaan bepalen of hij naar het buitenland kan, zijn dromen achterna.

Hij mag zijn toetsen en examens vanaf nu dus op de computer maken, tot zelfs de final exams toe, die gecorrigeerd zullen worden in Genève, very international indeed. Een opluchting, maar nog belangrijker dan deze praktische hulp is het geloof in hem, in zijn persoon en in zijn kunnen. En dát zal allesbepalend zijn…

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!