Groeten uit Zweden: “Dingen uit België kun je in een doosje stoppen en opsturen, mensen niet”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

‘Oh mama, dit vind ik nu zó lekker’. Elias glundert terwijl hij een grote hap neemt van zijn tijgerpistolet en eens van zijn icetea slurpt. Échte icetea, van Lipton, mét prik. Dingen die in Zweden amper te vinden zijn smaken eens zo lekker als we in België zijn.

En dat lijstje is behoorlijk lang. Begrijp me niet verkeerd, ik ben nog steeds grote fan van onze nieuwe thuisland. In Zweden zijn veel dingen prima, zoniet beter, maar wat eetcultuur betreft zie ik persoonlijk enige ruimte voor verbetering.

Wat we het meest missen

We genieten allemaal wat extra van wat we het meest missen in Zweden. Voor de ene is dat ice tea, de ander smult van lekker grondwitloof of een stuk pure chocolade. Dingen die je in een doosje kunt stoppen en meenemen.

We reizen dus traditioneel licht, de helft van de autokoffer is voorbehouden voor lekkers. En ook al is er nog een plekje vrij in de auto, de mensen -de échte reden voor elk bezoek aan België-, die moet je weer achterlaten. En dat doet pijn, elke keer opnieuw.

‘Hopelijk tot volgend jaar’, hoor ik mezelf dan zeggen, wetend dat er bij heel wat mensen vast wat meer tijd overheen zal gaan. Als het gaat over de Belgische lekkernijen vind ik het net leuk om even op mijn honger te zitten en te kunnen verlangen naar iets, dan is de beloning en het genot des te groter. Dan lijkt de icetea nog sprankelender en smaakt de chocolade nog intenser.

Mensen stop je niet in een doosje

Bij de mensen die je graag ziet ligt dat helemaal anders. Die stop je niet zomaar in een doosje op weg naar Zweden als het gemis het grootst is. En snel even een weekendje op en af doe je ook niet zomaar. Financieel en ecologisch geen goed idee, maar ook emotioneel niet. Dat gevoel van leegte is namelijk het zwaarst als je terug gewoon met vier aan de vertrouwde keukentafel zit.

Dan pas lijken je lichaam en geest door te hebben dat het ook moeilijk kan zijn, in een ander land wonen. Het gemis slaat wild om zich heen en laat hier en daar een blauwe plek achter. Langzaam genezen die blauwe plekken, vind je je draai weer en besef je dat het ook een privilege is om je dromen achterna te kunnen gaan.

En als ik dan toch een goed voornemen moet noteren voor 2024, is het dat. Nog meer genieten van het feit dat we die stap hebben durven zetten. Dat we ons buikgevoel en ons hart durfden volgen, ook al doet het bij velen pijn. Als het toch moeilijk wordt, denk ik aan de fijne en intense momenten samen, in België, in Zweden of soms zelfs ergens tussenin.

Ik wens jullie een gelukkig nieuwjaar. En volg je dromen!

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!