Sara

Groeten uit Zweden: “Kat Mattis is té lief en makkelijk, het werd hem bijna fataal…”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

‘Die kat is gewoon te lief, je kunt er alles mee doen en hij laat amper zien dat iets hem niet bevalt.’ Woorden die bij de meesten als muziek in de oren zouden klinken, maar in dit geval alleen maar verontrustend bleken.

Het akelige gevolg van de makkelijke aard van kat Mattis was dat hij al drie dagen rondliep met een verstopping die hem bijna fataal zou worden. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Hij gedroeg zich zoals steeds, rustig maar tevreden, at en dronk zoals gewoonlijk, speelde regelmatig met vriendje Atlas en liet zich nog even vrolijk op zijn rug vallen op zoek naar belly rubs. Wij stonden erbij en keken ernaar.

Het gekrab in de kattenbak -meermaals per dag- was een bekend geluid. Tot het opviel dat er wel plasjes lagen, maar lieve Mattis de bak soms verliet zonder resultaat, al leek zijn lichaampje aan te geven dat een grote boodschap zijn opwachting zou maken. Van paniek echter geen sprake. Een telefoontje naar de dierenarts stelde ons gerust, enkele lapmiddeltjes zouden de boel wel terug in gang krijgen daar beneden.

Het kattenmoedergevoel

Toch bleef het wringen. Een moedergevoel -ja, zelfs dat van een kattenmoeder- zit altijd juist, en iets leek hier niet te kloppen. De volgende dag reden we toch naar de vertrouwde dierenarts een dorp verder. Het was er rustig, bijna gezellig in de omgebouwde Zweedse landbouwschuur. De assistente was vriendelijk en Mattis onderging de onderzoeken zonder een krimp te geven.

Ik voelde angst, blinde paniek dat we hem na nog geen jaar al zouden kwijtraken door wat op het eerste gezicht een banaal probleem leek

Bij het zien van de foto die duidelijkheid zou geven, veranderde de blik van de dierenarts. Vrolijke Mattis was al die tijd gewoon blijven eten, waardoor zijn darm boordevol zat en er geen beweging in te krijgen viel. De uren en dagen die erop volgden, beleefden we in een soort roes. Ik voelde angst, blinde paniek dat we hem na nog geen jaar al zouden kwijtraken door wat op het eerste gezicht een banaal probleem leek.

Nog groter dan de angst was de ontgoocheling in mezelf, in ons als kattenbaasje. Die kat volgt ons overal, wijkt geen moment van onze zijde en toch leken we blind. Ik had boeken gelezen en podcasts geluisterd over kattengedrag, webinars gevolgd over de juiste voeding en had steeds het beste met hem voor. En toch gebeurde het ondenkbare, we waren ’m bijna kwijt.

De liefde voor kat Mattis

Op zo’n moment besef je pas hoeveel huisdieren -twee katten in ons geval- voor een mens kunnen betekenen. Ze zijn er, op hun eigen manier, altijd voor je, accepteren je zoals je bent en luisteren zonder te oordelen. Met hun grote blauwe ogen kijken ze je aan, smeken om aandacht en laten je geregeld letterlijk stilstaan, terwijl hun zacht gegrom je stressniveau meteen naar beneden haalt. Ze vormen het perfecte maatje voor twee puberende kinderen en hun thuiswerkende ouders.

Ik beloof je plechtig dat ik nóg meer mijn best zal doen om elk mogelijk signaal juist te interpreteren. Je blik, de stand van je oren, zelfs je snorharen zal ik inspecteren.

De veel te lieve Mattis ligt intussen, samen met vriendje Atlas, weer gelukzalig naast me te knorren terwijl ik dit schrijf. De op het eerste gezicht ietwat afstandelijk ogende dierenarts handelde snel en kordaat, en haalde hem erdoor. Ze stuurt geregeld, zelfs in het weekend, een sms’je om te vragen hoe het met hem gaat en reageert enthousiast op elke foto waar een mooie, gezonde drol op prijkt.

Lieve Mattis, we zijn dol op je. En ook al moest zelfs de dierenarts toegeven dat je moeilijk te lezen bent, beloof ik je plechtig dat ik nóg meer mijn best zal doen om elk mogelijk signaal juist te interpreteren. Je blik, de stand van je oren, zelfs je snorharen zal ik inspecteren. Want jij kunt ons enkel gelukkig maken als je dat zelf ook bent.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."