In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Amerika, het land van omvangrijke porties, big cities met te veel volk, Harris vs. Trump en grote dromen. Dit laatste geldt ook voor zoon Elias, die al zijn pijlen op de overkant van de oceaan heeft gericht. Vraag je hem naar zijn toekomstplannen, dan wil hij er gaan studeren, American Football spelen met zijn vrienden en er later werken als civil engineer.
Volg je dromen
De weg naar Amerika ligt open, maar er is niet veel nodig om geruisloos van het pad af te wijken, of net met een heel harde klap stevig uit de bocht te vliegen
Ik ben voorstander van je dromen najagen, en als mama is je grootste droom dat die van je kinderen mogen uitkomen. Elias heeft altijd een moeilijke verhouding gehad met de school, maar ik zag hem nog nooit zo gemotiveerd als toen hij dit jaar aan de échte International Baccalaureate opleiding begon, met zijn Amerikaans doel voor ogen. “Ik kom er wel, mama, op mijn manier”, probeert hij me gerust te stellen als ik aanhaal dat dit geen walk in the park wordt en er wel degelijk gestudeerd moet worden nu, iets wat hij de afgelopen 16 jaar amper deed.
Ik geloof hem. Als hij zijn motivatie behoudt, liggen alle wegen immers wijd open. Tegelijkertijd besef ik dat er niet veel nodig is om geruisloos van het pad af te wijken, of net met een heel harde klap stevig uit de bocht te vliegen. Blijkt de materie niet interessant, of een leerkracht niet authentiek, dan wordt het een moeilijk parcours. Té moeilijk?
Ergens wil ik hem beschermen voor een mogelijke teleurstelling, ook dat is iets wat moeders doen. Maar ik besef dat hij op een punt gekomen is dat hij zelf zijn weg moet zoeken en dat wij ouders gedegradeerd zijn tot enthousiaste supporters langs de kant van de baan.
Op weg naar Amerika?
Amerika is ver weg, niet enkel in tijd – het duurt immers nog minstens twee jaar voor hij naar de universiteit kan -, maar ook in afstand. Ik was er ooit, toen zelf amper 18, maar het liet allerminst een onuitwisbare indruk op me achter. Behalve de natuur misschien, en City Lights Bookstore – bekend van de schrijvers van The Beat Generation – als literatuurliefhebber dé reden van mijn bezoek aan San Francisco.
De keuze voor een internationale opleiding geeft aan dat hij niet in Småland – letterlijk ‘klein land’ – in Zweden wil blijven. Ik hoop dat hij zijn plekje vindt…
De bestemming mag dan niet mijn cup of tea zijn, de wil en motivatie van zoonlief om zijn droom na te jagen, kan ik alleen maar toejuichen. De overzeese vlucht, omvangrijke porties en big cities met te veel volk neem ik er enigszins ongerust, maar met de glimlach bij.
Zover zijn we natuurlijk nog niet, ik loop waarschijnlijk wat hard van stapel. Maar zijn keuze voor een internationale opleiding geeft aan dat hij niet in Småland -letterlijk ‘klein land’- in Zweden wil blijven. Of het die andere kant van de oceaan wordt, zal de tijd uitwijzen. Misschien vindt hij de weg wel terug naar België, waar hij alleszins met veel liefde en open armen zal ontvangen worden.
Ik heb maar één wens: dat hij zijn plekje vindt, waar dat ook moge zijn. Net zoals wij. Op een bepaald moment weet je en vóel je vooral, hier ben ik thuis.
Meer verhalen uit Zweden:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!