Groeten uit Zweden: “Worden het onafscheidelijke vrienden, of volgen ze het voorbeeld van de kinderen?”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

‘Twee is oké, vanaf drie word je een crazy cat person’, laat dochter Stina lacherig vallen. We zitten in de auto en de zenuwen staan bij de ene al wat strakker gespannen dan bij de andere. Binnen een paar minuten mogen we namelijk een vriendje voor kat Atlas in onze armen sluiten. Het idee kwam van de kinderen, ikzelf was uiteraard meteen voor, maar toen ook manlief ervoor open bleek te staan, ging de spreekwoordelijke bal al snel aan het rollen.

Een vriendje voor kat Atlas

Er lagen wel een paar eisen op tafel: aangezien Elias soms allergisch reageert op andere katten, moest het opnieuw om een ragdoll gaan én hij moest van bij dezelfde mevrouw komen. Liefde en vertrouwen is namelijk alles als het om dieren gaat en dat was er in haar geval in overvloed.

De laatste eis was heel erg subjectief: het plaatje moest kloppen, net als bij Atlas. Toen enkele weken geleden een schattig snuitje opdook, genaamd Mattis, was er naast enthousiasme meteen unanimiteit. Het was niet de schoonste van de bende, had wat vlekjes op de neus en keek wat vreemd uit zijn ogen, maar iets leek ons te vertellen dat het deze jongen moest worden.

Meet Mattis! Ook de naam viel meteen in de smaak. Hoewel ik me ervan bewust ben dat je de naam van een kat in theorie kunt veranderen – luisteren ze hier überhaupt naar? – toch vind ik dat een beetje een aanslag op hun identiteit. Alle katjes uit het nest kregen de naam van de personages uit Ronja De Roversdochter, het bekende kinderboek van Astrid Lindgren dat sinds kort een nieuwe verfilming kreeg op Netflix.

Onafscheidelijke vrienden?

Intussen leren ze elkaar stilletjesaan kennen, Atlas en Mattis, heel erg op het gemak. Ze zijn overduidelijk nieuwsgierig en zoeken elkaars gezelschap op, maar naar een evenwichtig en gezellig samenzijn is het nog wat zoeken. De kinderen slaan de taferelen gade terwijl ik het verhaal vertel van baby Stina die willes nilles op eerder hardhandige manier kennismaakte met haar ietwat brute broer.

Ook al was er duidelijk sprake van liefde tussen broer en zus, en wilde Elias niets liever dan een speelkameraadje, toch liep het vaak mis tussen die twee. De kleuter begreep namelijk niet dat zijn kleine zusje liever zijn zorgvuldig opgebouwde torens omver gooide dan behoedzaam mee te bouwen.

De verstandhouding is intussen gelukkig een stuk beter, al blijven het aparte karakters. Ze zijn er voor elkaar als de nood hoog is, maar gedijen in het dagdagelijkse leven beter als hun personal space gerespecteerd wordt. Hoe ruimer, hoe liever. Een aparte kamer op vakantie, een eigen plekje op de bus van de stad naar huis en gegarandeerd een andere mening als je een vraag stelt.

Ik vraag me af hoe Atlas en Mattis met elkaar zullen omgaan. Worden ze onafscheidelijke buddy’s, gaan ze samen slapen en knuffeltjes delen? Of gaan ze Elias en Stina achterna en claimen ze elk hun eigen plekje in huis?

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!