Groeten uit Zweden: “Meer dan 400 euro voor een ritje met de trein? Ik ben toch niet gek”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Deze keer had mijn column gerust ‘groeten uit Stockholm’ kunnen heten, want op dit eigenste moment bevind ik me met het hele gezin in de Zweedse hoofdstad. Niet voor een plezierreisje of een shoppingtrip, maar om wat praktische zaken af te handelen op de Belgische ambassade.

Met de trein naar Stockholm

Snel even op en af dus naar een plekje middenin de stad, welk vervoermiddel is daar de uitgelezen keuze voor? Juist, de trein. Zolang deze niet overvol zit met uitgelaten, druk heen en weer schreeuwende tieners of de airconditioning/verwarming het laat afweten, is de trein voor mij de meest eenvoudige en milieuvriendelijke manier van reizen.

Ik zag ons al helemaal zitten, met vier aan zo’n tafeltje in het midden. Wat lezen, misschien een rustig spel spelen of samen een Netflix-serie kijken. Een drankje erbij, of zelfs een hapje. Het is tenslotte bijna vier uur treinen naar de hoofdstad.

Boeken die handel, want hier in Zweden moet je je plekje reserveren op een snelle, langeafstandstrein. De uren kwamen goed uit, er was voldoende plaats, en toch besliste ik op het laatste moment om de boeking niet af te ronden.

Meer dan 400 euro! Dat was de totaalsom die op het scherm verscheen en me ervan weerhield om op de knop te drukken. Ik duizelde even bij het aanschouwen van de realiteit. Een snelle rekensom (heel voorzichtig, want cijfers zijn niet mijn sterkste kant) leerde me dat de auto ons er voor minder dan de helft van de prijs bracht, zelfs rekening houdend met de dure brandstofprijzen. En dit op eigen tempo (lees: regelmatig een tussenstop voor een typisch Zweedse fika), vertrekken wanneer je wilt en vooral lekker makkelijk van deur tot deur.

Zorg dragen voor de planeet

Twee dagen lang liep ik ambetant rond, op zoek naar antwoorden. Het kan toch niet zijn dat de meest milieuvriendelijke manier van reizen veel te duur blijkt voor een modaal gezin? Moest het nu gaan om een slaaptrein met privé-coupé en champagneontbijt had ik onmiddellijk getekend, maar voor een doodgewone rit in tweede klasse, nog niet eens in een stiltewagon (kinderen, tja…), moest ik helaas passen.

Na twee dagen discussiëren over het onderwerp, besloot ik het los te laten en de financiën te laten spreken. Ik probeerde mijn geweten te sussen met het feit dat we gedeeltelijk elektrisch rijden en dat met vier mensen onze auto ook helemaal vol zit. Maar mijn ecologisch hart blijft bloeden. Hoe gaan we ooit zorg kunnen dragen voor de planeet als deze praktijken normaal blijven? En dan hebben we het nog niet over veel te goedkope vliegtuigtickets gehad, waardoor het zo makkelijk is om voor een weekend even op en af te vliegen naar een zonnige bestemming.

Ik troost me met het feit dat ik al tien jaar niet meer heb gevlogen en al meer dan twintig jaar geen vlees meer eet. Met mijn ecologische voetafdruk zal het dus hopelijk wel meevallen, zelfs als we bij dit tripje voor de auto kiezen. Maar als ik al niet overtuigd raak, terwijl ik zoveel mogelijk bewust bezig ben met ecologie, hoe krijgen we dan in godsnaam de mensen uit de auto en in de trein?

Je hoort het, we zijn nog lang niet waar we moeten zijn.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!