Groeten uit Zweden: “Mijn goed voornemen voor 2025? Meer smalltalk… Maar kan ik dat wel?”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Meer smalltalk in 2025, ben je serieus? Ik geef het grif toe, voor de introvert die ik ben gaat het om een uitdaging die even zwaar doorweegt als het goede voornemen om elke dag een halfuur te sporten. Voor de buurman of de collega gaat het misschien vanzelf, maar ik vind het niet interessant, het brengt niets bij, het zit niet in mijn aard en ik vind het gewoon moeilijk. Punt.

Anders kijken naar smalltalk

Het was een artikel in de krant dat me anders liet kijken naar deze gesprekjes, die misschien een wat ongelukkig gekozen naam kregen. “Het dient vaak als een opstapje naar een gesprek dat dieper boort”, stond er te lezen. Ik gaf deze zin de noodzakelijke tijd om door te dringen en besefte dat ik deze diepgang – zelfs na die jaren – nog steeds mis in mijn nieuwe thuistaal, het Zweeds.

En misschien is dat wel net omdat ik de fase van de smalltalk een beetje stiefmoederlijk behandel? Ik red me prima in de dagelijkse praktische conversaties. In de winkel, bij de bank, de gesprekjes met de leerkracht op school bij de kinderen… Voor de rest vind ik het heerlijk dat de mevrouw die mijn pad kruist in het bos vriendelijk knikt, net zoals de kassierster in de buurtsupermarkt. Dat er geen woorden moeten vuilgemaakt worden aan het weer van de dag, of de prijs van de koffie.

Voor echt diepgaande gesprekken, degene waar je energie van krijgt, val ik terug op het Nederlands of het Engels. Ik mis vaak de Zweedse woorden die nodig zijn om dat diepere laagje te bereiken, maar ik besef dat mijn vermijdingsgedrag me ook nergens brengt.

Smalltalk in Zweden

Smalltalk als opstap naar een diepere connectie. Klinkt simpel, voor een extravert in een zonnig Spaans dorp bijvoorbeeld, waar je je gewoon op een bankje op het plein moet neervleien en de rest haast vanzelf gaat. In het hoge noorden, waar ze naar smalltalk refereren als kallprat (letterlijk koude gesprekken), is de uitdaging misschien nog groter.

Al heb ik intussen ook geleerd dat veralgemenen not done is en er niet zoiets bestaat als ‘de afstandelijke Zweed’. Ik ben nog elke dag dankbaar voor de buurt waarin we terechtkwamen. Met warme buren die telkens opnieuw vriendelijk goedendag zeggen, steeds klaarstaan om te helpen, ons nemen zoals we zijn… Maar ook een vrij dicht dorpsgevoel, waarin iedereen elkaar kent. Niet makkelijk om door de schil te breken, maar eens je de pit bereikt, vast de moeite waard.

Laat 2025 het jaar zijn van verbinding. Ik begin graag zelf, letterlijk klein, met smalltalk.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!