Groeten uit Zweden: “Door een last-minute beslissing ontsnapten we maar net aan de grote sneeuwchaos”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

‘Laat ons in één dag rijden’, stelde manlief voor. Ik knikte, wetend dat dit waarschijnlijk de beste en ook meest veilige oplossing was. Alle weerapps waren het er immers over eens: er zou twee dagen later een heuse sneeuwstorm over het zuiden van Zweden trekken, een gebied dat op ons traject lag op weg naar huis.

Sneeuwchaos op weg naar huis

We kennen de route goed, we rijden intussen al meer dan tien jaar op en af Zweden. Steeds in twee dagen, met kleine kinderen was het gewoon veel relaxter, en eigenlijk hebben we deze traditie de jaren nadien gewoon voortgezet.

Deze keer beslisten de weergoden er anders over. Dat het klimaat onderhevig is aan veranderingen met extreme weersomtandigheden tot gevolg werd al duidelijk op de heenweg richting België: de gutsende regen die begon bij het binnenrijden van Duitsland stopte amper tijdens ons verblijf. De velden langs de autostrade stonden blank, een voorbode van nog meer onheil.

We pakten in, ruimden op en maakten schoon, allemaal wat sneller dan voorzien, om de volgende ochtend bij het krieken van de dag te vertrekken. In de gietende regen, wat dacht je. De donkere wegen, de stortbuien en de felle koplampen van de tegenliggers deden mijn hoofd al na een uur geconcentreerd autorijden ontploffen. Ik probeer te begrijpen hoe, maar manlief lijkt in een andere vorm van concentratie te geraken en loodste ons vlotjes doorheen Duitsland en Denemarken.

Na een snelle hap net na de adembenemende brug die Denemarken met Zweden verbindt, veranderde de regen in sneeuw. Voor we het goed en wel beseften trok de wind – hallo, storm Henk! – nog aan en leken de sneeuwvlokken uit alle windrichtingen tegelijk te komen. In geen tijd was de baan bedekt met een wit tapijt waardoor je amper zag waar de baan begon en eindigde. Aan een slakkentempo en met licht dichtgeknepen billen zetten we de weg huiswaarts verder.

Ongeziene chaos in Zweden

Er was namelijk geen alternatief, de storm zou enkel in kracht toenemen en ook de volgende dag zouden de dikke vlokken met bakken uit de lucht vallen. Ze zijn wel wat gewoon in Zweden zou je denken, maar voor het zuiden van het land zijn ook dit extreme weersomstandigheden.

Dat de storm voor ellende op de baan zou zorgen, dat zagen we van ver aankomen. De aanloop ernaartoe zorgde bij ons al voor behoorlijk wat stress en paniek. Maar dat de chaos zo’n immense gevolgen zou hebben, dat tart alle verbeelding. Vrachtwagens reden zich vast en blokkeerden de volledige weg. Mensen zaten urenlang vast in hun wagen, sommigen zelfs meer dan 20 uur.

De chaos was ongezien in Zweden en de grove middelen moesten worden ingezet. Het leger kwam ter plaatse en de afsluiting tussen de rijrichtingen moest verwijderd worden om de gestrande automobilisten te bevrijden. Het duurde lang, veel te lang, en de bevoegde instanties kregen bakken kritiek.

Tot nu toen kan ik echt niet klagen over de manier waarop hier met sneeuw omgegaan wordt. Fiets- en voetpaden zijn meteen vrij en zelfs ons doodlopend straatje wordt proper gemaakt en voorzien van kleine kiezeltjes voor meer grip.

Waar ging het dan fout? Zoals steeds een combinatie van factoren. Ik kan alleen zeggen dat ik superblij ben met de vooruitziendheid van mijn man. Een uurtje sneeuwchaos was voor mij meer dan genoeg. Ook al zat de koffer vol lekkers uit België en zouden we niet omgekomen zijn van honger of dorst, uren vastzitten in een koude auto, daar wordt niemand vrolijk van.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!