Groeten uit Zweden: “De oude bakfiets was er eentje met een verhaal, waardoor het pijnlijk was om ‘m weg te doen”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Trouwe vriend op wielen

Daar ging hij dan, de bakfiets, die sinds de eerste dag dat Elias naar school ging trouw dienst heeft gedaan. Eerst verschillende jaren in België, nadien ook nog even in Zweden. Het is niet zomaar een fiets, maar eentje met een verhaal. En precies dat maakte hem zo bijzonder.

Nu zijn ze haast niet meer weg te denken uit het drukke straatbeeld, de bakfietsen. Meer dan tien jaar geleden was dat helemaal anders, en werd je nog een beetje vreemd bekeken. In België had je in die tijd amper aanbod en wat er beschikbaar was kwam met een behoorlijk prijskaartje. De blik verruimen, letterlijk deze keer, bleek de moeite waard.

Na wat research trok manlief naar Denemarken – hét land van de fiets, toch? – om de bakfiets die het hoogst op ons lijstje stond op te halen. Hij maakte er een tripje van, samen met zijn papa. Het was de eerste keer dat ze in Scandinavië waren, en waren beiden meteen onder de indruk van dit stukje onontgonnen terrein. Is hier het eerste zaadje geplant?

Het bleek helaas ook het laatste tripje, want een tijdje later sloeg het noodlot toe, mijn schoonvader werd ziek en overleed. De bakfiets werd gekoesterd en zou voor altijd onlosmakelijk verbonden blijven aan opa André, niet in het minst voor de kinderen. Was het daarom dat het zo lang duurde voor we er écht afscheid van konden nemen? Want eerlijk, de fiets stond er nog, maar met twee tieners in huis bleven de ritjes beperkt tot tripjes naar de supermarkt, stoeltjes eruit en boodschappen erin.

Oude spullen vol geschiedenis

De fiets met een verhaal had nog steeds een emotionele waarde, maar de waarheid haalde ons in en we beseften dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk, met andere kindjes. En zo kreeg de geliefde bakfiets een nieuwe thuis, waar hij hopelijk nog vaak een glimlach op kindergezichtjes zal toveren. Toeval of niet, om de cirkel rond te maken trokken wij diezelfde avond naar de stad om een oud kastje op te halen. Net zoals onze fiets, was het kastje klaar voor het volgend kapittel. Ik was meteen verliefd op het meubel, mijn verbeelding sloeg op hol en ik vroeg me af of er in die lades ook een ontroerend verhaal verborgen zat.

Ik beloofde het aan de familie die er afscheid van nam: het oude kastje krijgt een mooie plek in ons nieuwe vakantiehuisje. Net als de rest van de tweedehands meubeltjes die we systematisch aan het verzamelen zijn. Ik word er blij van, dat de verhalen mogen verder leven op een nieuwe plek.

Onze geliefde bakfiets was een degelijk model, zo een dat nog jarenlang meekan. Ook het kastje kan nog makkelijk de volgende generatie overleven. Dat is tegenwoordig wel anders, in onze wegwerpmaatschappij heeft alles een beperkte levensduur. Past het niet meer in de trend, dan moet het onherroepelijk weg, zonder de kans om een nieuw hoofdstuk te breien.

Met al die nieuwe oude spulletjes vol geschiedenis lijkt ons vakantiehuisje wel een boek. Eentje dat ik heel graag met jullie wil delen. Wordt vervolgd!

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!