In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 42, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (14) en Stina (11). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
“Neem je dochter maar mee”, zei de vriendelijke man in het stembureau. Stina twijfelde geen seconde en ging samen met me achter het gordijntje staan. Haar leerkracht had gezegd dat als mama en/of papa zouden gaan stemmen, ze zeker mee moest gaan. Hier in Zweden is er geen stemplicht, maar toch ging het op school de laatste weken uitgebreid over de verkiezingen. Stina ging praten met de mensen van Miljöpartiet (de Zweedse groenen). Elias trok naar het plein in de stad waar alle partijen samenkwamen, en koos er eentje uit om zijn – kritische? – vragen te gaan stellen.
Het leeft, ook bij de kinderen. En dus namen we Stina vrijdag – twee dagen voor de échte verkiezingsdag – mee naar het stemhokje. Hier in Zweden kun je namelijk förtidsrösta: lukt het je niet op verkiezingsdag zelf of wil je om een andere reden liever vroeger gaan? Dan kan dat. Hier in het dorp was het stemzaaltje de week voor de verkiezingen elke dag open tussen 13 en 18 uur. Geen drukte, geen rijen en alle tijd van de wereld om je stem uit te brengen. Héérlijk!
“De verkiezingen leven, ook bij de kinderen, dus namen we stina mee naar het stemhokje”
Ik gaf de vriendelijke man twee envelopjes in plaats van drie. Sorry, zei ik, voor de riksdag (het Zweeds parlement) mogen we nog niet stemmen aangezien we geen Zweedse burgers zijn. Hij knikte, glimlachte en leek te appreciëren dat we alsnog moeite deden om onze ‘lokale’ stem uit te brengen. Ik voel me welkom hier in het dorp, en in Zweden in het algemeen.
Toch zijn wij volgens de statistieken gewoon buitenlanders. Aan tafel hebben we er weleens mee gelachen. Telkens de kinderen met hun ogen rolden als onze uitspraak niet klopte of we het Zweeds woord niet kenden, was ons antwoord glimlachend ‘oei, nu gaan ze ons terugsturen, want zo gaan we niet door de Zweedse taaltest geraken’ (een test die bepaalde, voornamelijk rechtse partijen willen invoeren).
“Gaan we echt terug naar België moeten gaan?”, vroeg ze ongerust.
Niets om over te grappen uiteraard. De struggle is real, ook hier in Zweden, met een rechtse partij die steeds populairder wordt. We volgden de uitslagen op de voet en ook Elias en Stina kwamen geregeld vragen wie ‘aan het winnen was’. Toen ik Stina in bed stopte zag ik dat ze ergens mee zat. ‘Wat is er, meid?’, vroeg ik. ‘Gaan we echt terug naar België moeten gaan, mama?’vroeg ze, duidelijk ongerust. Ik deed m’n best om de situatie uit te leggen en haar gerust te stellen. Mijn lief Zweeds meisje, ze is hier zo gelukkig. Met ons komt het goed, maar de richting waar het Zweedse volk voor kiest, baart me grote zorgen.
Ha det bra!
Sara
NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:
- Groeten uit Zweden: “De school is al om 14 uur gedaan, maar er is geen vrije woensdagnamiddag”
- Groeten uit Zweden: “Bij dertig graden nadenken over hoe je de koude winter overleeft. Dat is de realiteit!”
- Groeten uit Zweden: “Een dagje naar zee is altijd een goed idee. Behalve met tieners :-)”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!