Sara

Groeten uit Zweden: “Niet alleen de kinderen zijn verslaafd aan hun smartphone, ook wij, ouders”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 44, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (16) en Stina (13). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Het was het meest gelezen bericht op de Zweedse nieuwssite: de nationale gezondheidsdienst komt met nieuwe aanbevelingen rond het schermgebruik van kinderen. Niets nieuws onder de zon, zou je denken, maar er was wel één zinnetje dat me aan het denken zette: ‘Een aanbeveling is om als ouder te vertellen aan je kind wat je precies aan het doen bent als je je telefoon gebruikt in de nabijheid van je kind’.

Geef het goede voorbeeld

Ik worstelde er namelijk al een tijdje mee. Het is je taak als ouder om het goede voorbeeld te geven. ‘Voorleven’ heet dat officieel. Wat schermgebruik betreft, moet ik toegeven dat ik niet meteen het fraaiste voorbeeld ben. Ik krijg geregeld het verwijt naar mijn hoofd geslingerd dat ik te veel tijd spendeer met mijn smartphone in de hand. Van je eigen kinderen komt het eens zo hard aan.

Ik besef dat ik zelf schuldig ben, maar dan hoor ik dat stemmetje dat zegt dat ik nuttige dingen aan het doen ben op mijn smartphone…

Ze hebben gelijk, denk ik dan. Maar al snel volgt het stemmetje dat fluisterend verantwoordt dat ik nuttige dingen aan het doen ben op mijn smartphone. Vaak -niet altijd, maar vaak – ís dat ook zo. En neen, dat is niet het zoveelste excuus dat ik snel uit mijn mouw schud. De meest gebruikte apps vertellen namelijk waar je op dat moment in je leven mee bezig bent.

Een tijdje geleden, toen we beslist hadden dat we graag een vakantiehuisje wilden kopen, slorpte de Zweedse immo-app al mijn aandacht op. Mijn beste vriend, noemde ik hem stilletjes. Ik word niet snel enthousiast, maar áls ik het word, durf ik me er hopeloos in te verliezen. Meermaals per dag opende ik de app, doodsbang om het ideale huisje te mislopen.

Intussen zijn we een fase verder, maar m’n smartphonegebruik is niet gewijzigd. Ook voor de renovatie en inrichting heb je namelijk je smartphone nodig. Voormalig beste vriend de immo app bengelt nu ergens onderaan in de statistieken, maar heeft plaatsgemaakt voor nieuwe besties, genaamd Pinterest, Facebook Marketplace en de Zweedse versie van Tweedehands.be.

Soms denk ik dat die laatste twee enkel al van mijn bezoekjes overleven. Ook wat tweedehandsmeubels en accessoires betreft, geldt niet de wet van de sterkste, maar wel van de snelste. De brol blijft staan, de goede deals zijn meteen weg. Je begrijpt het goed: elk vrij moment grijp ik als een bezetene naar mijn telefoon om te checken of iemand een pareltje verkoopt dat perfect in ons huisje zou passen.

Smartphone-opvoeding voor ouders

Ik spendeer dus veel tijd op mijn telefoon, té veel. En ik besef door het lezen van het zinnetje in het artikel dat ik misschien wat vaker moet zeggen aan de kinderen wát ik precies aan het doen ben. Maar los daarvan, is het ook dringend tijd om dat verslavende toestelletje wat vaker aan de kant te leggen, en er bewuster mee om te gaan.

Nee, het blijft niet bij snel die tweedehands-app checken, voor ik het besef, zit ik op Facebook

Het grootste probleem is namelijk niet dat je die apps snel checkt, maar het feit dat je je telefoon niet na twee minuten weer aan de kant legt. ‘Treintjesgedrag’ heet dat fenomeen met een mooi woord, maar eigenlijk gaat het om een pure verslaving. Ik kan dus mijn kinderen wel zeggen dat ik tweedehandsspulletjes aan het scoren ben, maar de eerlijkheid gebiedt me erbij te vermelden dat ik daarna nog snel even Instagram check, of vanuit Marketplace in het menuutje bovenaan op het huisje klik en zo mijn Facebook-feed refresh.

Onschuldig vertier, of is er meer aan de hand? En vooral, wat is het effect ervan op je algemene (gemoeds)toestand? Er wordt veelvuldig gedebatteerd over de smartphone op school – ook in de Zweedse scholen – en de overheid geeft aan hoelang kinderen naar een schermpje mogen staren. Maar hoe zit het met ons, de ouders? Hebben wij op dat vlak ook niet meer opvoeding en sturing nodig?

Meer verhalen uit Zweden

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."