“Voor mij is biljart mijn tweede leven, maar het succes beleef ik toch vooral in stilte”
Jaimie Buelens behoort bij de wereldtop in het biljart-driebanden
De Olympische Spelen waren geweldig, alleen al omdat nu ook eens ‘stille’ toptalenten in de spotlights komen. Deze toppers knokken elke dag voor hun sport, die best wat meer aandacht verdient.
Het groene doek
Jaimie (36): “Als ik mensen vertel dat ik biljart, dan is een veelgehoorde reactie dat het een cafésport is. Maar geloof me, het is zoveel meer dan tussen pot en pint wat ballen schieten over dat groene doek. Ik leerde biljarten op mijn veertiende – opgepikt van mijn broer en mijn vader die er goed in waren. Ik zag bij hen de focus die het spel vergde en de voldoening als de keu de ballen en kanten aantikte en in de juiste richting deed schieten. Ik bleek er ook goed in te zijn, en als je ergens goed in bent, dan wil je nog beter worden. Ik werd ambitieus en competitief – typisch voor elke topsporter – en trainde veel.
Driebanden-kampioen
Ik specialiseerde me in driebanden (een vorm van carambolebiljart waarbij de speelbal minimaal drie keer een van de randen van de tafel moet hebben geraakt alvorens de tweede speelbal te raken, red.). Hierbij zijn techniek, concentratie én uithoudingsvermogen een must, want een spel duurt soms wel twee uur. Fysiek is het natuurlijk niet zo intens als voetbal, maar de houdingen zijn wel uitdagend. Eerst behoorde ik bij de Belgische top, dan bij de Europese en nu ben ik bij de beste vrouwen ter wereld in het driebanden.
“Bij mijn eerste EK noemden ze me ‘dangerous girl’, iemand voor wie ze moesten uitkijken. En ja: nu ben ik bij de besten ter wereld”
Pinguïnpakje
Voor mij is het echt een tweede leven, maar het succes beleef ik toch wat in stilte. Deze sport is – zeker bij de dames – niet populair. Er is weinig sponsoring, waardoor bepaalde buitenlandse wedstrijden voor mij soms te duur zijn om aan deel te nemen, en zo mis ik punten. Natuurlijk vind ik het jammer dat het biljarten onbekend en onbemind is. Waaraan dat ligt? Geen idee. Het gaat er natuurlijk erg gedisciplineerd en zonder veel gejuich aan toe, en onze outfit – ons pinguïnpakje noem ik het liefkozend – oogt misschien wat streng. Ik herinner me nog hoe ik op mijn eerste EK bij de laatsten eindigde en ook hoe mijn familie me toen opving, hoe mijn collega-biljartsters me achteraf moed inspraken… Eén ervan noemde me ‘a dangerous girl’, iemand voor wie ze nog zouden moeten opletten in de competitie. Grappig, het werd effectief mijn bijnaam én ze kreeg gelijk.
Verslavende tik
Vandaag train ik in combinatie met een job veertien tot twintig uur per week. Thuis heb ik een biljartlokaal. Al mijn vrije tijd gaat ernaartoe, maar zo klim ik wel op naar de top. Voor mij is driebanden een echte passie. Het opgommen van de keu, die eerste perfecte tik tegen de bal, formaties zien op het biljartlaken… Dat rustige scoren met één juiste tik, het heeft iets verslavends. Ik wil het graag doorgeven aan de jongere generatie vrouwen, maar voorlopig is er niemand die me opvolgt. Spijtig, want het is een prachtige sport met een prachtige community. Ik maakte veel vrienden en mijn sport bracht me al op erg mooie plekken in het buitenland, zoals Turkije, Polen…
De beste sidekick
Mijn familie en vrienden zijn mijn grootste supporters, dat is heel belangrijk voor de motivatie. En natuurlijk mijn partner Shirley, die me voor tweehonderd procent steunt. Zij weet dat ik het damesbiljart op de kaart wil zetten en werpt zich op als een ware communicatiemanager om me daarbij te helpen. Ze is de beste sidekick, en kan net als ik het biljarten niet meer missen. Ik zeg weleens al gekscherend dat ik zonder biljart instant zou neervallen… Het driebanden geeft mijn leven gewoon een heel fijne extra vibe.”
Meer tips:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
