Hilde kon van de ene op de andere dag niet meer tegen alcohol

Door De Redactie

gisteren

In de schoonfamilie van Hilde was het altijd de gewoonte geweest om veel te drinken. Toen Hilde jonger was, deed ze gewoon mee, maar rond haar veertigste had ze er opeens genoeg van.

Hilde (44): “Het was mijn schoonfamilie die alcohol in mijn leven introduceerde. Ik was zeventien en had nog geen druppel gedronken. Mijn moeder kon er niet tegen en mijn vader dronk enkel sporadisch een glas goede whisky met een sigaar erbij. Maar mijn schoonouders waren flinke drinkers die het heel vreemd vonden dat ik nog nooit had gedronken.

Zeker mijn schoonmoeder was wat dat betreft een pusher. Eigenlijk denk ik dat ze het gewoon vervelend vond dat ik zo’n stil en verlegen meisje was. In die tijd werd je nog gezien als een sfeerbederver als je niet dronk. ‘Komaan, doe toch niet zo ongezellig’, zei mijn schoonmoeder dan, en omdat ik haar zo intimiderend vond, gaf ik elke keer toe. Ik merkte al snel dat drank me losser maakte, dat ik daardoor durfde deelnemen aan gesprekken. Van mijn 20ste tot mijn 26ste heb ik wel niks gedronken. Ik was toen vooral bezig met zwanger worden en dat wilde ik niet combineren met alcohol.

Met alcohol in mijn lijf leek mijn eenzaamheid minder erg. Twee glazen wijn per avond werden tijdens de week de norm

Mijn man Ruben en ik kregen drie kinderen. Ik werkte niet. Het was druk genoeg, en Ruben was vaak voor zijn werk in het buitenland. Ik was dus veel alleen en niet altijd gelukkig. Want als Ruben op vrijdagavond thuiskwam, sprak hij af met vrienden en kwam dan in beschonken toestand thuis. Dat ergerde me mateloos. Ik zag hem al zo weinig, en als hij er dan was, lag hij met een kater in bed.

Mijn wereld was heel klein geworden. Ik was eenzaam en voelde me allesbehalve goed in mijn vel. En ik begon steeds vaker zelf naar de fles te grijpen. Met alcohol in mijn lijf leek mijn eenzaamheid minder erg. Twee glazen wijn per avond werden tijdens de week de norm. Eentje tijdens het koken en een tweede als de kinderen in bed lagen.

In het weekend stond er altijd een fles Martini koud, en ging ik weleens over de schreef. Ik begon er wel pas aan als de kinderen in bed lagen, en zelfs na een dronken avond stond ik de ochtend nadien om 6 uur paraat voor de kinderen. Want in tegenstelling tot Ruben had ik nergens last van. Een kater heb ik, vreemd genoeg, nooit gehad.

Van cocktail naar mocktail

Maar dan opeens, van de ene dag op de andere, kon ik er niet meer tegen. Ik was veertig, dronk al jaren elke dag, maar die keer werd ik na mijn eerste glas van de dag misselijk, tot overgeven toe. Daarna kwam er een vreselijke hoofdpijn opzetten die de hele avond bleef hangen. Dat gevoel is nooit meer overgegaan. Zelfs de geur van wijn en bier doet me nu walgen.

Ik wíl op zich nog weleens een glaasje drinken, maar kán het niet meer. In het begin vond ik het niet erg. Stiekem hoopte ik dat ik door alcohol te schrappen wat gewicht zou kwijtspelen. Helaas bleek dat ijdele hoop, al ben ik in die vier jaar niet bijgekomen. In mijn portemonnee voel ik het wel. Ik spaar heel wat geld uit nu ik geen wijn en aperitiefjes meer koop. Ik voel me ook helderder, dus je zou denken dat ik nog altijd blij ben met mijn ‘alcoholallergie’.

Toch zou ik ondertussen willen dat het anders was. Samen iets drinken is een vorm van gezelligheid die ik mis, waar ik geen deel van uitmaak. Iedereen komt in een bepaalde stemming, wordt wat losser en ik blijf mijn nuchtere zelf. Af en toe riskeer ik het nog eens. Vorige week bijvoorbeeld kreeg ik op een receptie een glas schuimwijn in mijn handen geduwd. Ik nipte er een paar keer aan, maar onmiddellijk kwam de hoofdpijn op. Heel raar.

Jongeren beginnen steeds vroeger met alcohol drinken. Ik laat graag zien dat het ook anders kan

Ondertussen vermoed ik dat het iets familiaals is. Zelf had ik de link niet gelegd, maar mijn dochter maakte mij erop attent dat ook mijn moeder misselijk wordt van alcohol. En net als bij mij, kwam dat ook bij haar van het ene op het andere moment.

Ik probeer het voor mezelf gezellig te maken met een glaasje versgeperst sinaasappelsap of een mocktail met alcoholvrije schuimwijn. Dat is ook heel lekker en je proeft nauwelijks het verschil. Uitgeschonken in een mooi glas, ziet het er feestelijk uit. Een andere favoriet is citroengrenadine met spuitwater. En als ik veel tijd heb, doe ik er ook nog eens vers limoensap bij.

Ik zie natuurlijk ook wel de voordelen voor mijn omgeving. Ik ben altijd bob. Ruben drinkt niet meer zoveel als vroeger, maar toch nog wel graag. Ik ben er ook trots op dat ik een goed voorbeeld ben voor mijn kinderen. Jongeren beginnen steeds vroeger met alcohol drinken. Ik laat graag zien dat het ook anders kan.

En die boodschap heeft gewerkt. Mijn kinderen zijn geen drinkers en ze zijn mondig genoeg om ‘nee’ te zeggen. Zelfs tegen hun oma, mijn schoonmoeder, want die vindt het nog altijd veel gezelliger als iedereen drinkt. Ik merk ook soms dat mensen in mijn omgeving het vervelend vinden dat ik geen drankje neem, maar dat trek ik mij niet meer aan. Het kost me geen moeite meer om te zeggen dat ik niet wil. En daar hoef ik geen uitleg voor te geven.”