In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je elke week haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 40, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (12) en Stina (9). Ze ruilden hun stadswoning in Hasselt in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Wat heb ik opnieuw genoten van ‘Het Hoge Noorden’ gisteren. Voor één keer heb ik het niet over de omgeving en natuur om me heen, maar over het programma van Annemie Struyf op Eén. En dat ik er zo’n fan van ben, ligt niet enkel aan de prachtige beelden, maar ook – en misschien vooral – aan de oprechte verhalen. Waarom je naar een ander land trekt en de manier waarop je dit avontuur aanpakt is voor iedereen anders. En dat is helemaal ok!
IEDEREEN HEEFT RECHT OP Z’N EIGEN VERHAAL
Het zit in de natuur van de mens, een mening hebben over alles. Vaak inclusief vooroordelen. ‘Amai, dat zag je toch zo aankomen?’ of ‘Dat zou mij niet overkomen!’ zijn uitspraken die in menig huiskamer te horen zijn. Het is des mensen, daar ben ik me van bewust. Tuurlijk heeft iedereen recht op z’n eigen mening, maar ook op z’n eigen verhaal. Het zijn die verhalen die Annemie zo mooi, ingetogen en zonder vooroordelen brengt en waar ik elke week intens van geniet.
We hebben nogal eens de neiging af te rekenen op succes. Vertrek je naar het buitenland en pas je onderweg in je avontuur je plannen aan, dan is het zogezegd mislukt. En dat hadden ze toch voorspeld? Zie je wel? Terwijl je in het leven, thuis of in het buitenland, steeds te maken krijgt met onvoorspelbare situaties. Kansen die je pad kruisen, mensen die je ontmoet of gevoelens die toch niet bleken te kloppen. Volgens mij getuigt het net van ongelooflijk veel moed om te kiezen voor wat jou gelukkig maakt.
EEN JAARTJE NAAR ZWEDEN
Toen wij naar Zweden vertrokken, durfde ik het woord ‘emigreren’ niet in de mond nemen, net omdat ik niet wilde afgerekend worden op het al dan niet succesvol zijn. Wij hielden van het land, maar zou die liefde blijven bestaan als we er zouden wonen? We trokken niet halsoverkop naar een ander land om België te ontvluchten, maar volgden ons gevoel. Ons huis verhuurden we de eerste tijd. Stel dat we er toch niet gelukkig zouden zijn…? Stel dat één van ons vier zou willen terugkeren, dan deden we dat het liefst naar onze oude, vertrouwde omgeving. Wat oorspronkelijk een jaartje Zweden zou zijn, werden er al snel twee. Intussen verkochten we alsnog ons stadshuisje in België om te kiezen voor een houten huis aan de rand van het bos.
OUD HUISJE MET ZICHT OP EEN MEER
Wij trokken niet naar een moeilijk bereikbaar gebied, maar naar een dorpje niet ver van een – naar Zweedse normen – redelijke stad. Als ik iets heb geleerd de laatste jaren, is het om niet te ver vooruit te kijken. Droom ik nog steeds van een oud huisje in the middle of nowhere met zicht op een meer? Tuurlijk, maar dat is niet waar we op dit moment als gezin klaar voor zijn. Leven in het nu betekent overigens niet dat je je dromen moet opgeven. Dit stadsmeisje ruilde de gezellige cafés in voor zelfgemaakte koffie uit een thermos met een prachtig zicht. Zal het de stad zijn die ooit terug lonkt, of trekken we nog verder de natuur in? Time will tell, en daar heb ik helemaal vrede mee.
Net zoals de mensen uit ‘Het Hoge Noorden’ hun eigen weg zoeken, deze bewandelen en misschien ooit een ander pad kiezen.
Alles komt goed!
Sara
NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:
- Groeten uit Zweden: “Hoezo, de Hoge Venen zijn dicht?!”
- Groeten uit Zweden: “Dit jaar geen traditionele voornemens. Ik ga me verdiepen in het puberbrein!”
- Groeten uit Zweden: “2020 was best eenzaam, ook zonder lockdown.”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!