INTERVIEW: Dieter Coppens en zijn sterren uit ‘Down The Road’ wonnen in Berlijn een Gouden Roos

Lisa (27) woont bij haar mama. Vier dagen per week maakt ze aanmaakblokjes in een dagcentrum. Op woensdag helpt ze in een broodjeszaak.

Hélène (22) woont bij haar ouders. Ze werkt in een eethuisje waar ze broodjes smeert en de mensen in de zaal bedient. Ze droomt ervan om ooit zelfstandig te kunnen wonen.

Opengebloeid na het programma

Lore: “Ik ben vroeger ook al eens op televisie geweest, in Flikken. Ik doe dat heel graag. Toen ze me vroegen om aan ‘Down the Road’ mee te werken, zei ik dus meteen ‘ja’. Ik hou van avontuur. En van uitdagingen. Maar ik vond het heel spannend. Toen ik Dieter en de anderen leerde kennen, was ik blij. Dieter is een toffe kerel, de anderen zijn vrienden voor altijd geworden. Mensen met beperkingen kunnen alles, maar dat weten de mensen niet. Dat wilde ik laten zien. Dat we sterk zijn. Maar ook heel lief. En dapper.”

Lisa: “Mijn leven is na ‘Down the Road’ helemaal veranderd. Alsof iedereen me herkent. Mensen willen op straat een babbeltje met me doen. Of samen op de foto. Ik vind dat fijn. Alsof ik een ster ben. Ik ben zelf ook veranderd. Ik zat vroeger vaak op mijn kamer, sloot me op, maar nu kom ik liever onder de mensen. Ik praatte ook niet vaak met moeke, maar nu wel. Alsof dat nu gemakkelijker gaat.”

Hélène: “Ook mijn mama zegt dat ik ben opengebloeid. Ik durf veel meer dan vroeger. Deze reis met mijn vrienden was de mooiste van mijn leven. Ook al had ik het soms moeilijk. Aan het kampvuur bijvoorbeeld, toen de oma van Pieter net was overleden. We hebben toen allemaal gehuild. En Pieter getroost. Ik heb ook gehuild toen we voor het laatst samen pizza aten. Ik wist dat ik mijn vrienden heel erg ging missen. En dat is nog altijd zo. Gelukkig hebben we een Whatsapp-groepje. We wensen elkaar nog elke dag goedemorgen en slaapwel.”

Vrienden voor het leven

Dieter: “‘Down the Road’ was ook voor mij niet zomaar een programma. Het was vooral een beleving. Ik ben blij dat deze mensen me de kans hebben gegeven om door hun bril naar de wereld te kijken. Ze leerden me om stil te staan bij de eenvoudige dingen. Vrienden voor het leven, dat zijn ze. Stuk voor stuk pure en mooie mensen, die voor altijd een plek in mijn leven en hart hebben veroverd. ‘Down the Road’ heeft leven met een beperking bespreekbaar gemaakt, en maakte zoveel los. Ik kreeg ontelbare mails van ouders met een kind met een beperking: ‘Dank je wel. Mensen kijken dankzij ‘Down the Road’ anders naar mijn kind’. Dat is me zoveel meer waard dan de Gouden Roos die we met ‘Down the Road’ hebben gewonnen.”

Lore: “Ik wil graag nóg eens aan ‘Down the Road’ meedoen. Ik mis mijn vrienden en vond het afscheid verschrikkelijk. Gelukkig zien en horen we elkaar nog vaak.”

Lisa: “Ik wil met mijn ‘Down the Road’-vrienden in een limousine naar een galabal. Om dan samen over een rode loper te lopen. In chique kleren en helemaal opgemaakt.”

Hélène: “Ik droom ervan om op een podium te dansen, te zingen en gitaar te spelen. De tent eens helemaal op z’n kop zetten, dat wil ik.”

Dieter: “Ik hoop dat alle wensen van deze drie meisjes uitkomen. En dat ze vrienden blijven. Zo fijn om te zien hoe ze op korte tijd zo aan elkaar gehecht waren. Mooie mensen, één voor één. Ze zitten voor altijd in mijn hart.”

Tekst: Barbara Claeys – Foto: Ann De Wulf

Lees ook:

• ‘Down The Road’: Dieter Coppens zorgt met 6 reisgezellen voor hartverwarmende tv
• ‘Down the Snow’: Dieter Coppens en Kevin liften door Europa voor het goede doel
• VIDEO: Waarom Dieter Coppens het zo belangrijk vindt kinderboeken in te zamelen

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!