Jeugdliefde: 8 lezeressen vertellen hoe het nu met hun ex-vriendje gaat

Je eerste liefde blijft je vaak voor de rest van je leven bij. Soms ook letterlijk, zoals bij deze lezeressen die na jaren opnieuw op hun jeugdliefde botsten.

Hoe is het nog met jouw jeugdliefje?

Anneke kreeg 36 jaar geleden haar eerste kus van Helmut Lotti

Anneke (50): “Helmut was een kameraad van mijn broer Rik. Toen werd hij nog gewoon bij zijn achternaam ‘Lotigiers’ genoemd. Ik was veertien, Helmut zestien. Hij was uitgenodigd op het verjaardagsfeest van mijn broer. Er werd een vat gegeven en gebarbecued en onze hele woonkamer zat vol jong geweld. Als jong meisje keek ik het met grote ogen aan.

Uiteraard was Helmut me al opgevallen. Zijn guitigheid, de fonkels in zijn ogen… ‘Allez, zing nog eens een liedje’, drong mijn broer op een gegeven moment aan. Dus daar begon Helmut, met ‘Jailhouse Rock’. Mijn vader klopte ritmisch op de tafel en iedereen deed mee, de glazen en borden denderden op en neer. Ik was zó onder de indruk. Toen Helmut daarna ‘It ’s Now or Never’ inzette, en daarbij recht in mijn ogen keek, was ik helemaal verkocht.

“Iedere ochtend, voor hij naar de jongensschool reed, wachtte Helmut me met zijn fiets op aan de meisjesschool”

Later die avond zijn we met z’n allen nog naar de cinema gegaan. Met veel te veel volk op elkaar gestampt in een auto, zoals dat toen nog mocht. Helmut en ik belandden ‘toevallig’ naast elkaar en ik kan nog zo de kriebels oproepen die ik voelde toen zijn hand de mijne zocht. Onze pinkjes verstrengeld in elkaar. (lacht) Van de film heb ik nadien niet veel gezien. Wie heeft er oog voor ‘Dirty Dancing’ als een jongen haar voor het eerst kust?

Drie weken zijn we een koppel geweest. Iedere ochtend, voor hij naar de jongensschool reed, wachtte Helmut me met zijn fiets op aan de meisjesschool. Achteraf hoorde ik van Rik dat hij drie weken lang te laat was op school. (lacht) Daarna heb ik hem nog regelmatig gezien, hoor. Vooral aan de poort van de meisjesschool. Laten we zeggen dat ik noch de eerste, noch de laatste was die voor zijn charmes viel. (lacht)

Dat Helmut kon zingen, weet ik dus al zolang als ik hem ken, maar zijn echte doorbraak heb ik gemist omdat ik in Engeland studeerde. Toen ik terugkeerde, vertelde mijn broer hoe beroemd Helmut ineens was: ‘Ga maar eens in de Makro kijken: zijn cd’s liggen niet gewoon in de rekken tussen alle andere, ze liggen vooraan in ’t zicht, vlak bij de kassa!’

Later, toen ik op reis was in Amerika, ben ik uit nieuwsgierigheid eens een platenzaak binnengewandeld om te neuzen bij de ‘L’ en de ‘H’, en daar staken effectief cd’s van hem. Toen ik liet vallen dat Helmut Lotti mijn eerste lief was, reageerde de winkelier met veel ontzag. Ja, sorry, Helmut, ik heb af en toe een beetje meegesurft op jouw succes. (lacht)
Dat zal hij me vast vergeven hoor, want we hebben nog steeds een fijn contact. Als we berichtjes sturen of als ik hem nog even spreek na een concert, is daar meteen weer diezelfde humor en speelsheid van vijfendertig jaar geleden.

Mijn man weet dat en maakt daar overigens geen probleem van. Het boontje dat ik nog steeds voor Helmut heb, heeft niets te maken met verliefdheid, maar wel met herinneringen aan een spannende en mooie tijd.”

Karens zomerliefde kijkt nu in haar ogen als haar opticien

Karen (46): “Ik was dertien, hij veertien. Meer dan handjes vasthouden en een koosjer kusje is er nooit gebeurd, en we verloren elkaar na één zomer uit het oog. Toen ik op mijn dertigste een bril nodig had, stapte ik de optiekzaak binnen die een buurvrouw me had aangeraden. En wie stond daar achter de toonbank? Hij.

Ik werd rood en stamelde dat ik een oogtest en bril nodig had. Hij verbrak de spanning met een schattig grapje: ‘Allez, dan mag ik nog eens in je mooie ogen kijken.’ Sindsdien ga ik voor elke nieuwe bril, lenzen en zonnebril bij hem langs. En elke keer opnieuw maakt hij datzelfde grapje.”

Annemie volgt het acteerwerk van haar jeugdliefde op tv

Annemie (47): “Ik was zestien, hij een paar jaar ouder en op de speelplaats hield ik hem al langer in het oog. Stefan (Perceval, bekend als acteur van films als ‘Torpedo’ en reeksen als ‘Crème de la Crème’, nvdr.) viel op met zijn rode haren en hij had iets rebels, met zijn toen al theatrale manier van spreken tegen zijn vrienden.

Net toen ik de hoop had opgegeven – hij had vast geen oog voor mij – bracht een klasgenoot me een brief van hem. Dus toch. Het was de tijd van de vaste telefoons, dus als je elkaar wilde bellen, kreeg je eerst een van de ouders aan de lijn. Die wisten dus meteen hoe laat het was. Verschrikkelijk vond ik dat.

“Twee jaar geleden had ik Stefan opnieuw aan de lijn”

Een jaar lang waren we een koppel en een paar jaar later kort nog eens, maar intussen studeerde Stefan al aan Studio Herman Teirlinck en onze werelden lagen te ver uiteen. Stefan werd omringd door vrijgevochten creatievelingen terwijl ik naar het beschermde wereldje van de normaalschool ging en nog geen flauw benul had van wat ik wilde in het leven. Dat onze wegen scheidden, was dus niet meer dan logisch, maar toch hebben we elkaar, met tussenpozen, min of meer gevolgd.

Twee jaar geleden had ik Stefan opnieuw aan de lijn. Hij was zijn lijst met telefoonnummers aan het opruimen en was benieuwd of mijn nummer het nog deed. Sindsdien hebben we elkaar nog een paar keer gehoord. Ik vind het prachtig om te zien dat hij de passie die toen al in hem zat, heeft kunnen verzilveren. Niet alleen met zijn tv-werk, maar ook – en vooral – met zijn theatergezelschap. Samen met zijn vrouw zet hij heel wat sociaal bewogen projecten neer.

De verliefdheid die er ooit tussen Stefan en mij was, ligt al heel ver achter ons. Maar het respect, dat is gebleven.”

Het huwelijk van Wendy werd gewijd door haar eerste liefje, die priester werd

Wendy (41): “Vincent en ik werden een koppeltje in het eerste leerjaar. Allebei waren we een buitenbeentje. Hij lang en slungelig, ik groot en fors gebouwd. Uiteraard bleven die eerste vlinders heel onschuldig: handjes vasthouden, briefjes schrijven en op klasuitstap naar Linkeroever samen boterhammetjes opeten op de bank.

“Toen de pastoor van mijn geboortedorp bezet bleek, polste ik bij Vincent of hij het wilde overnemen”

Twintig jaar later vernam ik via Facebook dat zijn leven een heel andere richting was uitgegaan. Hij woonde intussen in de abdij van Averbode en was net tot priester gewijd. Het nieuws verraste me, en toch ook weer niet. Zelf had ik meer een dokter in hem gezien. Een slimme verstrooide professor met een onleesbaar handschrift, zoiets. Van op een afstandje volgde ik zijn doen en laten via Facebook. Zo bijzonder! Ik kon er alleen maar respect voor hebben.

Toen mijn man en ik gingen trouwen en de pastoor van mijn geboortedorp bezet bleek, polste ik bij Vincent of hij het wilde overnemen. En ja hoor, hij was helemaal vereerd. ‘Ik had altijd gehoopt om iets met jouw huwelijk te maken te hebben, maar dat het op deze manier zou zijn, had niemand kunnen denken’, grapte hij toen we bij hem langsgingen voor de misvoorbereiding.

Verder hield hij het trouwens helemaal professioneel. Geen inside jokes tijdens de huwelijksviering of verwijzingen naar onze boterhammetjes op Linkeroever. Maar dat ons huwelijk werd gewijd door mijn allereerste liefje, gaf hoe dan ook iets bijzonders aan de dag. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen?”

Chantal werd na dertig jaar opnieuw verliefd op haar jeugdliefde

Chantal (53): “Ik was veertien en William vijftien toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, op de hoek bij de bakkerij van mijn ouders. Die eerste keer dat ik hem zag, voelde ik meteen een klik en al snel werden we elkaars eerste liefje: we liepen hand in hand, gaven elkaar cadeautjes en schreven heel veel liefdesbrieven. Maar ik voelde me te jong voor een serieuze relatie en na een paar maanden maakte ik het uit.

Ook al was het voor William niet makkelijk omdat hij meer wilde, toch bleven we beste vrienden. En elke keer als het uit was met mijn liefjes, kon ik bij hem uithuilen. Toen we later allebei kinderen kregen, leidden we ons eigen leven en verloren we het contact. Maar dat veranderde toen ik op Facebook ging. Ik had mijn profiel nog maar net aangemaakt of er verscheen een vriendschapsverzoek op mijn scherm en wat later een bericht: ‘Eindelijk op Facebook! Alles goed?’

“Hij vertrouwde me toe dat ik al sinds zijn vijftiende zijn nummer één was”

Zo raakten we na twintig jaar weer bevriend. We chatten af en toe, en een paar maanden later zagen we elkaar ook voor het eerst echt terug bij een reünie. We praatten en lachten weer als vanouds. Het voelde alsof die hechte vertrouwensband nooit was weggeweest. Verliefd was ik niet, denk ik, maar mijn relatie liep niet goed, en er was die periode steeds vaker een stemmetje in mijn hoofd dat zei: van William krijg je wel de steun die je nu mist… Ook mijn familie vond ons altijd goed bij elkaar passen. Zelfs mijn zus vroeg me: ‘Waarom begin je niks terug met William?’

En uiteindelijk, nadat we allebei een punt hadden gezet achter onze relatie – ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik meer wilde van de liefde – stelde hij op een dag voor om samen een paar dagen naar Frankrijk te gaan. Waarom niet, dacht ik. We waren niemand nog verantwoording verschuldigd. En ja hoor, daar in Frankrijk, in de mooie baai van de Somme, was het moment eindelijk daar. ‘Ik zie je nog altijd graag, Chantal’, vertrouwde William me toe. ‘Al sinds mijn vijftiende ben jij mijn nummer één.’

Intussen zijn we zeven jaar samen en ik heb nog geen moment spijt gehad! We hebben net samen een huis gekocht en ooit willen we trouwen. Een pessimist zou droevig zijn om de dertig jaren die we hebben gemist, maar ik ben al blij dat we samen oud kunnen worden. Met onze jarenlange geschiedenis kennen we elkaar door en door, waardoor ik bij hem volledig mezelf kan zijn. Het plaatje klopt. Eindelijk.”

Alines schoonbroer was in haar jeugdjaren haar vriendje

Aline (38): “Ik leerde Tom op mijn vijftiende kennen in een online chatbox. Ik zat midden in een discussie en hij nam het ridderlijk voor me op. Toen bleek dat hij ook nog eens bij mij om de hoek woonde, was het begin gemaakt. Tom was vijf jaar ouder dan ik. Op die leeftijd is dat verschil, voor de buitenwereld althans, enorm, maar iedereen merkte dat dit niet zomaar een bevlieging was.

Drie jaar bleven we bij elkaar. Jaren waar ik voor het eerst proefde van vrijheid. Maar naast plezier, maakten we ook veel ruzie. Eigenlijk hadden we allebei iemand nodig die ons temperde en wij joegen elkaar alleen maar op. (lacht) Dat we na het aflopen van onze relatie allebei bevriend bleven met mijn neef, was in het begin wat onwennig, maar zo leerde hij wel Dave, mijn huidige man, kennen. En later ook Daves zus, Sarah, intussen al elf jaar zijn vrouw. Ik denk dat de buitenwereld het vreemder vond dan wijzelf dat Tom en ik nu in dezelfde familie zijn getrouwd. Dat ik gespeecht heb op zijn huwelijk en hij nu zelfs de peter is van onze zoon. Voor mij voelt het vooral warm en bijzonder.

Tom is op mijn vijftiende in mijn leven gekomen en heeft sindsdien alle belangrijke momenten meegemaakt. De hoofdrol in mijn leven speelt hij allang niet meer, maar het is mooi hoe hij toch zoveel andere belangrijke rollen heeft ingevuld. Hij is een toffe nonkel voor mijn kinderen, een vriend op wie je kunt rekenen en een fijne schoonbroer. Ongelooflijk hoe een breuk toch nog tot zoveel moois kan leiden.”

De dokter die tijdens Kristiens bevalling de verloskamer binnenstapte, bleek… haar ex

Kristien (36): “Karl en ik hadden iets in onze studententijd. Enfin, dat dacht ik toch. Hij zag mij eerder als een losse flirt en daar kwam ik heel onverwachts achter. Lang verhaal kort: het was allemaal heel vervelend verlopen. Niet dat ik er grote trauma’s aan overhield, want toen ik vijf jaar later afgestudeerd, getrouwd en gesetteld was en ik op het punt stond te bevallen, was er geen haar op mijn hoofd dat nog aan Karl dacht. Tot hij de verloskamer binnenwandelde…

“Ik kon alleen maar denken: dit kun je niet menen, wat moet ik nu doen?!”

Ik was op 39,5 weken zwangerschap met een vliesscheur in het universitair ziekenhuis beland en, jawel, Karl was op dat moment assistent in opleiding. Hij deed het intakegesprek en zou vermoedelijk later die dag ook de bevalling overnemen. Karl was uiterst professioneel en deed alsof hij me niet kende (maar zó los kan die flirt echt niet zijn geweest) en intussen kon ik alleen maar denken: dit kun je niet menen, wat moet ik nu doen?!

Zodra Karl buiten was, heb ik een professor aangeklampt en gezegd: ‘Die gast komt hier tijdens mijn bevalling niet binnen!’ Ik kreeg heel wat vreemde blikken –onder andere van mijn partner – maar gelukkig heeft niemand vragen gesteld. Door complicaties en een spoedkeizersnede ben ik nog drie dagen op de afdeling geweest, maar Karl, die heb ik niet meer gezien. Oef.”

De dochters van Tine en haar eerste grote liefde zijn onafscheidelijk

Tine (45): “Het begon als een jeugdliefde, maar het werd veel meer dan dat. Jef was de man met wie ik mijn eerste grote reizen maakte, die erbij was toen ik afstudeerde en met wie ik uiteindelijk samen een huis kocht. Na dertien jaar liep het mis… De breuk was pijnlijk, maar omdat we in een dorp wonen en nog dezelfde vriendengroep hebben, vonden we vrij snel een manier om met elkaar om te gaan, óók toen we allebei een nieuwe partner vonden.

Intussen, twaalf jaar later, zijn we opnieuw goede vrienden, en hebben we allebei een mooi gezin. Onze dochtertjes Liv en Lily-Rose zijn even oud, zitten in dezelfde klas en zijn dol op elkaar. Toen ik Liv onlangs ging ophalen van een speelpartijtje bij Lily-Rose, keek ik door de deur binnen in het huis dat Jef en ik ooit samen hadden gekocht. Ik zag er de gordijnen hangen die ik destijds had gekozen en hoorde Lily-Rose enthousiast vertellen over Hobbes, de poes die ik in mijn vorig leven nog had verzorgd.

Als Jef en ik zij aan zij op een veel te klein bankje zitten tijdens een info-avond op school, denk ik: wat kan het leven soms toch gek lopen. Maar ook wel heel mooi.”

Uit: Libelle 32/2022, tekst: Karolien Joniaux en Marte Everaerts

MEER LEZEN:

• Openhartig: deze 4 lezeressen sloegen een andere weg in
• Mireille is ongewenst kinderloos
• Openhartig: als je de woning verlaat waar je altijd hebt gewoond

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!